|
علی مطهری، نماینده تهران در مجلس نیز روز گذشته دیدگاه های
خود در باره کسانی که وزیر علوم را استیضاح کرده اند را با
خبرگزاری ایسنا درمیان گذاشت و گفت:
ریشه استیضاح وزیر علوم ترس آقایان از باز شدن فضای دانشگاه و
به قول خودشان بازگشت به دوران اصلاحات است، که البته این یک
توهم است. در این مدت یک ماهه که وزیر علوم فرصت داشت،
اصلاحاتی را انجام داد . البته اعلام اسامی بورسیه ها کار
درستی نبود. تا آنجا که من می‌دانم، سیاست وزیر علوم انتشار
اسامی نبوده و با این کار مخالف است و بارها اعلام کرده است که
اهل بگم - بگم نیستم، اما همه قبول دارند که تخلفاتی در دولت
گذشته در خصوص بورسیه‌ها وجود داشته است؛ لذا باید رسیدگی شود
و این نباید باعث ناراحتی عده‌ای شود.
البته خود استیضاح کنندگان نمی‌گویند تنها دلیل آنها مسئله
بورسیه‌هاست بلکه چند دلیل آورده‌اند که یکی از آنها مسئله
بورسیه است.
نمی شود کسی را وزیر کنیم و بعد بگوییم مطابق میل ما افراد را
منصوب کن. وزیر باید اختیار داشته باشد و افرادی را که خودش
مناسب می داند انتخاب کند. این که ما افراد را به هر بهانه ای
فتنه گر بدانیم، روش درستی نیست. فتنه گر کسی است که بعد از
انتخابات سال 88 در آشوب های خیابانی شرکت داشته و دست به
تخریب اموال عمومی زده است. به صرف این که کسی اعتراضی داشته
است، نمی توانیم او را فتنه گر بنامیم.
به نظر من اصل مطلب و ریشه این استیضاح در نوع تفکری است که
استیضاح کنندگان درباره آزادی بیان و مسئله حفظ نظام دارند.
اگر با خوش بینی نگاه کنیم می گوییم این ها به زعم خودشان به
خاطر مصلحت کشور و انقلاب نمی خواهند فضای دانشگاه ها باز شود
و هراس دارند از این که مثلا آشوب هایی در دانشگاه ها ایجاد
شود.
اما این نگاه به دودلیل غلط است. اول اینکه اساسا بازشدن فضای
دانشگاه و اینکه دانشجو اظهار نظر کند و حرفش را بزند، به معنی
ایجاد آشوب نیست. باز شدن فضا و سیاسی شدن دانشگاهها مورد
تاکید رهبر انقلاب نیز بوده است و ما نباید وحشت بیجا از این
مسئله داشته باشیم و اساساً همین نوع تفکر بوده که کشور را به
اینجا رسانده است. همین نگاه درباره حفظ نظام بوده که مشکلاتی
مانند قضیه ستار بهشتی را برای کشور ایجاد کرد.
متأسفانه برخی استیضاح‌کنندگان از این که بعضی دانشجویان و
اساتید اخراجی به تحصیل و کار خود بازگشته‌اند ناراحت‌اند و
فقط از سخت‌گیری و شدت عمل استقبال می‌کنند.
اینها توجه ندارند که گاهی یک دانشجو به این دلیل که تصویر او
در حال تماشای یک تجمع وجود داشته از تحصیل محروم شده است و
توجه ندارند که محرومیت از تحصیل چه اثری بر زندگی و افکار و
خانواده او می‌گذارد. همین طور است در مورد اساتید که اگر
استادی یک نامه انتقادی را امضا کرده است او را اخراج
کرده‌اند.
به نظر من در برخی موارد رژیم گذشته با اساتید دانشگاه بهتر
رفتار می‌کرد. مثلا استاد مطهری که در جریان قیام 15 خرداد
علیه شخص شاه سخنرانی کرده و به زندان افتاده بود، پس از آزادی
از زندان از دانشگاه اخراج نشد، فقط در ارتقاء رتبه مدتی مانع
بودند و بعد رفع شد.
بعضی ها دائما خواسته اند فضا را ببندند به خیال اینکه نظام در
خطر است، در حالی که واقعا این طور نیست. به هیچ وجه نظام در
خطر نیست.
دلیل دوم بر موجه نبودن ترس این افراد از باز شدن فضای
دانشگاه‌هاست. در این یک سالی که تا حدی فضای باز در دانشگاه
ها ایجاد شده چه اتفاقی افتاد؛ آیا دانشگاهها آرامش خود را از
دست دادند؟ مراسم 16 آذر در دانشگاه ها برگزار شد، خود من در
چند جا سخنرانی کردم و بسیار باشکوه و منطقی بود. البته دانشجو
حرف خودش را می زند و ممکن است شعاری هم بدهد ولی این به معنی
به خطر افتادن نظام نیست.
اساسا سیاست دولت به هیچ وجه ایجاد فضای آشوب در دانشگاهها
نیست. علاوه بر اینها رای مردم در سال 92 این بود که خواهان
تغییر فضا هستند. ادامه فضای قبلی که چیزی شبیه اختناق بود با
توجه به انتخاب مردم در سال 92 درست نیست. اگر مردم خواهان
ادامه آن فضا بودند به آقای جلیلی رأی می‌دادند.
به نظر من این استیضاح با دلایل ضعیف در شرایط فعلی که دنیای
اسلام گرفتار مشکلات متعدد و از همه مهمتر مسئله فلسطین است و
غربی‌ها مصمم به خلع سلاح حماس و جهاد اسلامی هستند و از طرف
دیگر داعش تا نزدیکی مرزهای ما رسیده است و شرایط خاورمیانه
شرایط خاصی است، کار عاقلانه‌ای نیست.
پیک نت 28 مرداد |
