|
بیش از سه دهه از انقلاب 57 می گذرد و همچنان پدیده های
نوظهوری که محصول فشار فرهنگی به مردم و چند شخصیتی شدن آنهاست
کشف می شود. این چند شخصیتی شدن جامعه، از راس حاکمیت با تظاهر
و دروغ و ریا، که از نماز جمعه ها تا برنامه های صدا و سیما
طیف وسیعی از اعمال و رفتار حاکمیت را در بر می گیرد، به اعماق
جامعه تزریق شده است.
این مقدمه ای بود برای انتشار بخشی از گفتگوی خبرگزاری ایسنا
با یکی از کارشناسان ارشد روانشناسی بالینی مرکز بهداشت
شهرستان ایلام. طبیعی است که آنچه در این مصاحبه مطرح شده
بسیار گسترده تر از آن در تمام شهرهای ایران مطرح است.
این کارشناس ارشد می گوید والدین کودکان در خانه به زبانی با
هم صحبت می کنند که در بیرون از خانه صحبت نمی شود. کودکان این
زبان و اصطلاحات را در حافظه خود ضبط می کنند و در مهدکودک و
کودکستان ها با همین زبان و اصطلاحات با بقیه کودکان صحبت می
کنند. هر کودکی از خانه و از دهان والدین خود اصطلاحاتی را با
خود به مهد کودک و کودکستان می آورد. حتی رفتار پدر و مادرها
در خانه را نیز این کودکان با خود به مهدکودک ها و کودکستان ها
می آورند و متاسفانه کلمات زشت، ناسزا و حتی شکلک سازی ها نیز
از خانه ها به مهدکودک ها می آید، زیرا کودک والدین خویش را
الگوی خود می داند.
برای مثال پدر و مادرها هنگام دیدن فلان برنامه تلویزیون و یا
دیدن فلان فرد در تلویزیون واکنشی از خود نشان میدهند و یا
برای شکوه از فلان مشکل ناسزائی را بر زبان می آورند. کودک این
واکنش ها و کلماتی که در خلال آن مطرح می شود را به حافظ می
سپارد و در کودکستان به جا و یا نابجا آنها را به کار می برد.
بد زبانی در بچه‌ها، بکارگیری کلام زشت بعنوان اعتراض،
از مشکلات کنونی مهدکودک ها و کودکستان هاست. حتی بچه ها برای
خنداندن بچه های دیگر چیزهائی می گویند که در خانه شنیده اند.
گاهی که کودک خردسال درخانه برای اولین بار از کلمات
زشت استفاده می‌کند، موجب خنده و مزاح اطرافیان می‌شود
که اینگونه برخورد نیز خود مشوق بچه ها برای سخن گفتن می شود.
گاهی کودکان با بر زبان آوردن‌حرف‌های زشت می‌توانند
به‌خواسته‌های خود برسند. بنابراین بد زبانی را راهی برای
رسیدن به اهداف خود تلقی می‌کنند و در درازمدت جزو رفتار
آنان می شود.
پیک نت 30
تیر |
