در ارتباط با مقاله و توصیه های مسیح علی نژاد

بدنبال انتشار مقاله ای پیشنهادی به قلم و توصیه مسیح علی نژاد روزنامه نگاری که چند سالی است از ایران خارج شده در باره حجاب بحث پیرامون این مقاله و توصیه های آن برای راه حل حجاب اجباری بالا گرفت و عده ای در باره آن نظر دادند. از فرخ نگهدار رهبر سابق سازمان فدائیان تا فرمانده نیروی انتظامی در حاشیه سالگرد سوم خرداد و بازپس گیری خرمشهر از ارتش صدام. محمد حیدری از روزنامه نگاران با سابقه ایران و سردبیر روزنامه اطلاعات در سال انقلاب 57 نیز در همین زمینه مقاله ای نوشته و روی فیسبوک خود منتشر کرد که می خوانید:

خانمی که بیرون از مرزهای ایران می زید ، طرحی درانداخته است با نام "آزادی های یواشکی" 
بازده طرح تا کنون این بوده که چند خانم در جاهای خلوت درون وبرون تهران و جاهای دیگر ایران روسری از سر برداشته اند و از دم در خانه شان تا اوائل خیابان بی حجاب راه رفته اند و فیلم آن را در شبکه های اجتماعی، از جمله فیس بوک به نمایش گذاشته اند . 

از آن سو، خشک مغزان و جزم گراها در واکنش به این کارها در برخی موارد از شنیع ترین ادبیات لومپنی استفاده کرده اند و حتی یک نفرشان نوشته بود پس تجاوز به زن هائی که رعایت حجاب را نمی کنند و موجب تحریکمان می شوند ، حق ما است .

پرسش این است : آیا آزادی فقط محدود به حجاب خانم ها است یا وجوه دیگری هم دارد؟ که البته دارد : 
آزادی بیان و رسانه ها ، آزادی انتشار کتاب بدون ممیزی ، ازادی تشکیل احزاب ، ازادی تشکیل سازمان های مردم نهاد ، آزادی تشکیل سندیکاها ، آزادی در انتخاب کاندیداهای مطلوب برای ریاست جمهوری ، مجلس ، شوراهای شهر و آزادی های دیگری که در قانون اساسی تشریح و تضمین شده و فهرست کردنشان در مجال این نوشتار نیست .

آیا می توانیم مطبوعات بی سانسور و کتاب بی ممیزی یواشکی منتشر کنیم ؟ آیامی توانیم یک همایش یواشکی برگزار کنیم و حرف های قانونی مان را بگوئیم ؟ آیا می توانیم یواشکی احزاب مستقل و غیر دولتی تشکیل دهیم ؟ آیا می توانیم یواشکی سندیکاهای کارگری و کارفرمائی آزاد تشکیل دهیم ؟ آیا می توانیم یواشکی کاندیداهای خارج از دایره خودی های حاکم بر کشور را برای ریاست جمهوری ، مجلس و شوراهای شهر برگزینیم و باور داشته باشیم از صافی شورای نگهبان می گذرند .... ؟
می بینید که با این کارها ( رو سری برداشتن یواشکی ) حقوق و آزادی های ملت ما را تا چه پایه به زیر فرو می کشند ؟

با تجربه هائی که از سر گذرانده ایم باید آموخته باشیم حجاب و ماهواره ( و سلف آن ، یعنی ویدئو ) از ابزارهائی است که هر از گاه ، و به وقت نیاز برای سرکار گذاشتن مردم ، ویا برگرداندن نگاه جامعه از کاستی ها و یا مطالبات ، به کار گرفته می شود . 

حجاب مسئله است ، اما نه مسئله اصلی جامعه زنان ایران . این جامعه حقوق اساسی تری برای استیفا دارد : از جمله حق حضانت فرزند ، حق برخورداری از فرصت های برابر با مردان در اشتغال وتصدی مشاغل گوناگون و.... 

آزادی یواشکی برای پوشش زنان حرکتی است در راستای همان منحرف کردن افکار عمومی و سوار شدن بر موجی که از دنباله روی گروهی جوان کم تجربه یا افرادی فرصت طلب برمی خیزد و بهانه ای هم فراهم می آورد تا بگیر وببند ها برای آن بخش از جامعه که حجاب را باور دارند، موجه جلوه کند .
نه رضا شاه توانست بی حجابی را به مردم تحمیل کند ، نه در این زمانه توانسته اند حجاب مورد نظر افراطی های جزم گرا را جا بیاندازند .

پیک نت 5 خرداد