محمدرضا لطفی، آن که به سبک خویش بر "تار" زخمه می زد و صدائی انبوه از کاسه تار در می آورد از دست رفت! 12 اردیبهشت‌ در تاریخ موسیقی ایران به یک روز غمناک تبدیل شد. او پنجه در کاسه تار می برد و سرطان پنجه برجانش زن.

لطفی متولد ۱۳۲۵ در شهر گرگان بود. شاگرد علی‌اکبر خان شهنازی بود و این جمله کوتاه شاعر و موسیقی شناس بزرگ معاصر "سایه" در باره او، در این فرصت کوتاه  و به نقل از کتاب خاطرات وی کفایت می کند:

- شما بعد از صبا سه تار کی رو قبول دارین؟

سه تار لطفی رو. چون به اون شیوه خوب کار کرده. البته لطفی، دو جور تار و سه تار می زنه: یکی کلاسیک و یکی به شیوه خودش. وقتی سه تار کلاسیک می زنه، عالیه. در حقیقت ساز ما همون شیوه کلاسیکه.

- اینکه می گین شیوه آقای لطفی، این یعنی چی؟

همین که شلوغ می کنه؛ سه تارو به شیوه دو تار می زنه. لطفی شیوه های مختلف نوازندگی رو آورده تو سازش که خیلی هام تقلید می کنن و نمی دونن اصلی کار چیه. البته وقتی لطفی کلاسیک هم ساز می زنه، حرف خودشو می زنه ولی شیوه کارش کلاسیکه که خیلی هم درخشانه.

پیک نت 14 اردیبهشت