|
رهبر جمهوری اسلامی، روز گذشته از نمایشگاه صنایع هوافضای سپاه
بازدید کرد و در جمع فرماندهان نیز چند کلامی سخن
گفت.
هیچ ایرانی مخالف پیشرفت صنایع نظامی در ایران و کاهش وابستگی
نظامی به قدرت های جهانی و رفتن پول نفت ایران به جیب کنسرن
های تسلیحاتی، و از جمله پیشرفت های اتمی کشور نیست. از جمله
مخالفت ها با رژیم شاه، علاوه بر اختناق و سرکوبی که حاکم کرده
بود، همین وابستگی نظامی و در ادامه آن، وابستگی اقتصادی به
قدرت های جهانی و رفتن پول نفت ایران به جیب آنها بود.
اما هیچ ایرانی هم نیست که از سیاست جنگی و پیوند زدن پیشرفت
های نظامی ایران به سیاست خارجی و تهدید نظامی دیگران حمایت
کند. مگر آنها که حضورشان در حاکمیت و قدرت وابسته به چنین
سیاست و روشی است، که البته این "کسان" هستند و ما در همین
دوران اخیر شاهد کارشکنی های آنها علیه دولت روحانی هستیم.
مخالفت مردم با هیاهو و جنجال سازی ها و تهدید نظامی دیگران و
تحمیل هزینه آن به مردم ایران را ما در جریان طرد احمدی نژاد و
سیاست های او از سوی مردم در انتخابات 92 و باخت سنگین "جلیلی"
شاهد شدیم.
اما، هدف از این یادداشت بسیار کوتاه، ستایش پیشرفت های نظامی
و یا نقد سیاست های نظامی و تهدید آمیز نیست. بحث بر سر،
نسنجیده و عصبی سخن گفتن و
بقول معروف "گرفتار شور حسینی شدن" و به کار بردن ادبیات و
اصطلاحاتی است که آقای خامنه ای ظاهرا نمی تواند در سخنرانی
های خود از آنها دست بردارد و این بخش زننده ای از شخصیت او در
دو دهه گذشته شده است. همین ادبیات، نسنجیده سخن گفتن و
"هوائی" شدن و متاثر شدن از "شور حسینی"، تا حالا مشکلات زیادی
را بر سر راه دولت ها، تصمیمات کشوری، سیاست خارجی و ....
بوجود آورده است. او که در مقاطعی نشان داده، با ادبیات کلاسیک
ایران آشنائی دارد، ناگهان چنان سخن می گوید که گوئی فلان مداح
و یا کوچک زاده جنجال آفرین در مجلس سخن می گوید!
برای نمونه، در سخنرانی دیروز خود در جمع فرماندهان سپاه،
گرفتار شور حسینی شده و ناگهان طرف های مذاکره کننده اتمی با
ایران در گروه 1+5 را "ابله" و "احمق" خطاب کرد! و لابد از
امروز بادمجان دور قاب چینان همین دو صف را پیش و پس نام
رهبران کشورهای جهان روی پارچه نوشته و در خیابان راه خواهند
افتاد.
می توان با خواست آن قدرت ها قویا مخالفت و آن را اعلام کرد.
اما چرا با این ادبیات؟ نمی توان گفت، سخنان او را نوشتند و
دادند دستش تا بخواند و ایراد از نطق نویسان است. حتی نمی توان
با توجه به ظاهر خسته و بیماری که دراین بازدید و سخنرانی داشت
گفت که بدلیل همین خستگی نسنجیده جملات از دهانش بیرون آمده
است. چرا که این نمونه بارها و بارها در نماز جمعه ها، سخنرانی
برای کسانی که به دیدارش برده می شود و ....تکرار شده است. حتی
در به کار بردن "فتنه" برای رویدادهای پس از تقلب در نتیجه
انتخابات 1388 که حالا خود او هم نمی تواند سفره این اصطلاح را
جمع کند، چرا که خود کرده را تدبیر نیست!
پیک نت 22 اردیبهشت |
