جامعه، دولت و حکومت ایران سرشار از سوژه اند.
بویژه سوژه هائی که مردم کم و بیش با آن آشنا هستند و کار یک
روزنامه نگار بی طرف و حرفه ای افزودن بر این آشنائی و آگاهی
است. بنابراین جا دارد که انسان تعجب کند که چرا برخی
روزنامه نگاران قدیمی ایران که در داخل کشور هم حضور دارند و
چوب دولت احمدی نژاد را هم کم نخورده اند، از میان آن همه سوژه روز، معمولا
درباره سوژه هائی مطلب می نویسند که علیه رای مردم در انتخابات
ریاست جمهوری سال 92 است. گاهی به وزیر نفت دولت روحانی که با
هزار بدبختی از مجلس رای گرفته بند می کنند و گاهی به وزیر
خارجه ای که ذوالفقار بیت رهبری و سپاه بالای سرش است. آنها
مختارند که انتخابات را تحریم کنند و یا نکنند که البته در
میان آنها هستند که از
گروه اول هستند، اما چرا بعد از انتخابات همچنان بر آن مواضعی
پافشاری می کنند که درجهت نظر خودشان مبنی بر ضرورت تحریم است؟
و از آن تعجب آورتر این که مواضع آنها علیه دولت، بسیار
شبیه مخالفان دو آتشه دولت روحانی در مجلس است. یعنی وابستگان
به سپاه پاسداران و جبهه پایداری آیت الله مصباح یزدی.
در چند روزی که مجلس تعطیل بود و دولت نیز در
حال خواب و بیداری، آنها بند کردند به قطعنامه ای که یکی از
کمیسیون های اتحادیه
اروپا تهیه کرده است. قطعنامه ای که هنوز نه به دار است و نه
به بار اما آنها لقمه را برای دهان دو جناح مورد اشاره در مجلس گرفتند.
چنان که گوئی برای دهان روح الله حسینیان، حداد عادل و یا کوچک زاده
و رسائی در
مجلس لقمه گرفته شده است. واقعا در هفته دوم تعطیلات نوروزی آنچه
برای مردم اهمیت داشت، قطعنامه مورد اشاره اتحادیه اروپا بود؟ و
یا سخنرانی تهدید آمیز آیت الله جنتی در سفر نوروزی به مشهد که
در آن عملا 600 هزار نیروی سازمانی وابسته به شورای نگهبان را
جهت کنترل کودتائی انتخابات مجلس خبرگان و مجلس دهم فراخواند و
آدرس مستقیم هاشمی رفسنجانی و خاتمی و روحانی را بعنوان خطر
داد. و یا دست نوازش تازه ای که رهبر بر سر احمدی نژاد کشیده
تا لولو را نشان هاشمی بدهد و نگرانی آیت الله جنتی را رفع و
دفع کند؟
آیت الله جنتی در سخنرانی خود رسما گفت "ما یک
سنگر را از کف دادیم. (یعنی سنگر قوه مجریه و ریاست جمهوری) و
نباید اجازه بدهیم دو سنگر دیگر یعنی مجلس خبرگان و مجلس شورا
از دست برود."
واقعا اینها و آن غارتی که از کشور شده و
بازندگان انتخابات با جنجال سازی های نوبتی سعی در به حاشیه
خبری بردن آنها دارند سوژه های مهم اند و یا قطعنامه پا
در هوای اتحادیه اروپا؟ و شمشیر زدن در رکاب مخالفان نتیحه
انتخابات ریاست جمهوری 1392 و امثال آیت الله جنتی؟
حتی در همین قطعنامه اتحادیه اروپا نیز نکاتی وجود دارد
از جمله در باره حمایت ازمذاکرات اتمی و تائید گفتگوها به جای
جنگ و حمله به ایران که می توان روی آنها به سود تحولات در ایران تکیه
کرد که آنها نکرده اند. آن نکات را در خبر مستقلی که در باره
قطعنامه اتحادیه اروپا در این شماره پیک نت منتشر شده بخوانید.
پیک نت 16 فروردین |