|
محمد خاتمی در دیدار با جمعی از استادان آموزش عالی با وی، طی
سخنانی، برای نخستین بار به نکات مهمی بعنوان رهنمود به مجلس
آینده اشاره کرد. از جمله نظارت مجلس بر قوه قضائیه و ارگان
های نظامی. او گفت:
شاید بسیاری از افراد حاضر در این جلسه وابستگی به یک جریان
خاص سیاسی نداشته باشند، اما درعین‌حال وجه مشترک آنها این است
که ایران را سربلند، پیشرفته و مردم را برخوردار می خواهند و
نگاه علمی به مسایل و نقد خود و جامعه دارند. جریانات اجتماعی
در گذر زمان به عقلانیت و بلوغ می رسند که باید آن را حفظ و
تقویت کرد. در انتخابات ۷ اسفند شاهد تبلور بلوغ اجتماعی بودیم
که در انتخابات ۹۲ نیز مشهود بود.
من نمی‌خواهم بگویم اکثریت عددی با اصلاح طلبان است یا
اصولگرایان، اما معتقدم اگر معدل عقلانیت و تحمل یکدیگر را در
نظر بگیریم، مجلس جدید بیشتر از این ویژگی ها برخوردار است و
می‌بینید کسانی که آمده اند و بسیاری از اصولگرایان یا در لیست
اصلاح طلبان و مورد حمایت آنها بودند یا به کارکردن با
اصلاح‌طلبان علاقمند بودند و خود را در برابر جریانی می
دانستند که آن جریان را مفید به حال کشور و انقلاب نمی
دانستند. ممکن است در آن جریان نیز انسانهای بسیار خوبی باشند؛
من درباره افراد و انگاره ها و انگیزه ها صحبت نمی‌کنم، از
عملکرد و رویکرد سخن می گویم.
مجلس در رأس امور است؛ مجلس نه دولت ساخته و تابع دولت است و
نه مقابل دولت است، اما حالت نظارتی مجلس باید حفظ شود.
فقر منشاء بسیاری از مشکلات جامعه ما است و مجلس باید به آن
بپردازد. فقط نظارت بر دولت کافی نیست؛ نظارت مجلس باید بر
ارکان و دستگاه‌های دیگر کشور نیز باشد. در قوه قضاییه،
نیروهای
مسلح
و سایر تشکیلات اقتصادی و غیراقتصادی که شاید چندان خود را
پاسخگو ندانند. اینها هم نظارت می خواهد و مجلس می تواند این
نظارت ها را انجام دهد.
این‌که از نظر عددی چه کسی در انتخابات موفق شد یا نشد، برای
من مهم نیست. مهم این است که وزن و معدل عقلانیت و منطقی بودن
و دلسوزی برای کشور و نظام و مردم در مجلس آینده ان‌شاءالله
بیشتر خواهد بود و این مساله مهمی است و گروه هایی که آمده اند
باید بر اساس همین وجه مشترکی که داشتند فعالیت کنند.
مرحله دوم انتخابات، مرحله مهمی است و جامعه ما باید فعال باشد
و وارد عرصه شود و سعی کند آنهایی که عقلانیت قوی تری دارند و
منطقی تر فکر می کنند را به مجلس بفرستد.
اگر رویکرد جناب آقای روحانی به درستی، «توسعه» است، توسعه
نیاز به دانش و عقلانیت دارد. باید این عقلانیت را در دانشگاه
ها بجوییم و سعی کنیم دانشگاه های ما قوی باشند یعنی هیات علمی
ما مورد احترام باشد و دانشجویان ما دلواپسی و ناامنی نداشته
باشند و تصمیم گیری های دانشگاه نه تصمیم گیری های خطی و جناحی
بلکه علمی و عالمانه و بهره گیری از نیروهای خوب باشد.
بارها گفته ام اگر بعد از ۴۰ سال نتوانسته‌ایم این اندازه نیرو
داشته باشیم که برای دانشگاه‌ها به آنها اعتماد کنیم و هنوز
احتمال خیانت و گمراهی می دهیم مشکل در مدیریت ما بوده است.
این همه نیروهای خوب هستند بگذارید دانشگاه مستقل باشد و به
دانشگاهیان اعتماد کنید و آقابالاسر برایشان نگذارید و در
تصمیم گیری ها خود دانشگاهیان حضور داشته باشند. در زمان ما
گام هایی برداشته شد از جمله این‌که اجازه دادیم هیات امنا
دستش باز باشد و داخل دانشگاه تصمیم بگیرند و نظرات دانشگاهیان
درنظر گرفته شود و شایستگی های علمی مد نظر قرار گیرد و نگاه
به ارتقای کیفی دانشگاه های ما مورد توجه باشد.
مهمترین دلخوری دانشگاهیان ما این است که احساس می کنند به
آنها جفا می شود و تحقیر می شوند. یک استاد دانشگاه می تواند
کمبود مادی را تا حدودی تحمل کند، اما این‌که از ترس یک آقای
جوان خوب یا بد بالای سرش باشد و جرات نکند، کاری انجام دهد یا
همواره در معرض این باشند که با ملاک های غیرعلمی و غیرعقلانی
کنار گذاشته و با افرادی که شایستگی ندارند، جایگزین شود، موجب
دلخوری اش می شود. این مسایل برای دانشگاه های ما بسیار خطرناک
است و آقای رئیس جمهور باید به این مساله نیز در کنار مساله
اقتصاد و مساله روابط خارجی توجه کند.
درست است که بسیاری از چهره‌های با سابقه و خوب اصلاح طلب را
که شانس زیادی هم داشتند، کنار زده شدند، اما با همتی که انجام
شد، همین مساله موجب آمدن چهره هایی جوان تر و تازه تر در صحنه
شد تا نسل بعدی هم در صحنه وارد شود، کار کند و کارآزموده شود.
کجا بهتر از خود مجلس است که این جوان ها بتوانند خود را نشان
دهند؟
در مساله عدالت اجتماعی، تبدیل سازمان تامین اجتماعی به وزارت
رفاه و تامین اجتماعی برای این بود که به صورت علمی و سنجیده
ای بتوانیم عدالت را در جامعه مان تامین کنیم، نه این که
همینطور یکباره از جیب خود سرمایه را درآوریم به این یکی و آن
یکی دهیم و به بعضی برسد و به بعضی نرسد. بعد هم در آن بمانیم؛
یکبار پرداخت می کنیم، دفعه دوم با مشکلاتی مواجه می شویم.
بزرگترین عدالت این است که در جامعه بی‌کاری نباشد یا کم باشد
و اشتغال فراوان و درآمد سرانه بالا باشد. این درآمد سرانه هم
طوری باشد که به ذی‌حق‌ها و آن طور که حقشان است، برسد، نه
این‌که در اختیار یک عده خاصی بخصوص به صورت رانتی و
سوءاستفاده و امثال آن قرار بگیرد. باید گفت وگو با حکومت و
جناح ها و جریانات دیگر و تقویت عقلانیت خود و عقلانیت طرف
مخالف خود را مدّ نظر قرار دهیم و بتوانیم با همدیگر صحبت
کنیم.
جامعه باید به این مساله هم آگاه باشد که یک دست صدا ندارد و
همه جریانات موجود باید در عرصه باشند. البته همه جریانات هم
باید این را بپذیرند که در چارچوب قانون حرکت کنند، قانون شکنی
نکنند و کارهایی که مطابق قانون نیست، انجام ندهند. این که
جامعه ما به این عقلانیت رسیده است که خواست های خود را با همه
محدودیت ها و مشکلات آن از طریق صندوق رای بیان کند، مساله
مهمی است و امنیت و امید را در جامعه تقویت می کند و آن را از
آشوب و درگیری های مختلف دور نگاه می دارد. این عقلانیت پیدا
شده را باید تقویت کرد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 22 اسفند |
