من فکر می کنم خیلی از آنها که در ایران زندگی می کنند، این حرف من را تائید می کنند که مردم ایران بسیار، بسیار بیشتر از سالهای پیش از انقلاب به استقبال برگزاری سال نو میلادی میروند. درخت کاج می خرند، تزئینش می کنند و چراغ های رنگی پشت پنجره ها قرار میدهند و هنگام تحویل سال هم یک چیز؛ اگر هم "چیز" نباشد سر می کشند!

برای آنها که در اصفهان نیستند شاید باورش سخت باشد که چه جمعیتی نه تنها از اصفهانی ها، بلکه از شهرهای دیگر و مخصوصا از تهران برای سال نو میلادی به اصفهان می آیند تا به جلفا بروند.

می آیند و به جلفا می روند تا زیر و کنار کاج های رنگین و چراغانی رنگین عکس بگیرند، سری به داخل کلیساها بکشند و دستی به سر و روی بابانوئل خوش قد و قواره و بلند بالای جلفا که هر سال معلوم نیست از کجا سر و کله اش پیدا می شود.

شادی مردم در جلفا تماشائی است. کافی شاپ های نیمه روشن و قهوه ای رنگ و بوی خوش قهوه، چهار سوق و سنگفرش سنگتراش های جلفا، همه در کنار هم بوی آشنای سال نو میلادی را می دهند.

بابا نوئل نماد "نیکی مخفیانه در جهان" در خانواده های مسیحی برای همیشه ماندگار است و مهمان همه ساله آنها. کاج همیشه سبز است، در تمام چهار فصل سال و منشاء سرسبزی و زندگی است و  مثلثی که برفراز آن می کارند یادآور تثلیث است که برای اولین بار در اروپا و بعد در همه دنیای مسیحیت مرسوم شد. در نوک درخت ستاره ای جای دارد که نشانه تولد عیسی مسیح است.

نیمساعت پس از تحویل سال در نیمه شب اولین روز ژانویه مراسم شکر گزاری در کلیسای وان  برگزار می شود. ارامنه یک هفته پیش از 6 ژانویه که سالروز تولد "عیسی مسیح" است از خوردن گوشت، شیر و تخم مرغ و هر چیزی که منشا حیوانی دارد پرهیز می کنند. پنجم ژانویه از کلیسا نان مقدس به خانه آورده و روز عید "کوکو سبزی"، سمبل سرسبزی و برکت را همراه با ماهی سر میز می آورند. در 6 ژانویه روغن مقدس را در آب ریخته و صلیب را در آن می اندازند تا برای شفای بیماران آن آب و روغن را به خانه ببرند.

دید و بازدید های عید از دوستان و آشنایان از رسم های سال نو مسیحیان و از جمله ارامنه است "جلفا" محله ایست که روزگاری تنها ارامنه در آن زندگی و رفت و آمد می کردند، اما امروز جلفا از جاهای پر رفت و آمد ترین محله های اصفهان و به جرات می توانم بنویسم از دوست داشتنی ترین محله های اصفهان است.

برگرفته شده از فیسبوک زیر:

پیک نت 10 دی