امشب بلند ترین شب سال است. شاید قدیم ها؛ قصه پای کرسی تا صبح نمی پائید و نیمه شب همه را خواب می برد اما حالا؟ نه یک شب بلند که شب های بلند و سیاه هم به قصه های مردم کفایت نمی کند. نه یک چله که دهها چله می خواهیم تا بگوئیم قصه های روزگار خویش. کامتان را تلخ نکنم، یک گله شیرینی بگذارید دهانتان شاید تلخی قصه هائی که هر روز و هرشب می بینید و می شنوید لااقل امشب کامتان را تلخ نکند.

بالاخره در یکی از همین شبهای چله، سیاهی به صبح سپید رنگ می بازد و تسلیم می شود. شوق کودکانه، بچه ها را حفظ کنید، از تلخی روزگار جلوی بچه ها چیزی نگوئید. بگذارید شادی شب چله و شب یلدا به یادگار بماند. از انار سرخ ساوه برایشان بگوئید، از خرمالوی از پائیز مانده، از هندوانه ای بگوئید که تا زمستان خود را رسانده و دل باز نکرده، میوه های خشک را توی جیب بچه ها جای بدهید و آجیل کف دستشان بریزید. ما در کودکی خود یلدا و چله را اینگونه دیدیم و گذراندیم، بگذارید بچه های ما نیز همینگونه ببینند و بگذرانند و آن را شب بلند شادی بدانند.

برایشان قصه های دیگری بگوئید. قصه هائی که از غصه ها نباشد. از ننه سرما برایشان بگوئید که اگر گریه کند باران می بارد و اگر گردنبند مرواریدش پاره شود تگرگ. بگوئید که امشب اگر پنبه های لحاف بیرون بریزد برف می بارد و ...

اصفهانی ها شب یلدا را به دو نام می شناسند"چله زری" و "عمو چله". در این دو شب، "چله برون" می گیرند. تازه دامادها برای خانواده عروس "خونچه چله" (کله قند و آجیل و انواع میوه هایی که با ذوق وسلیقه تزیین شده اند) می بردند و شاید هنوز هم ببرند. چرا که حالا دو چله را اصفهانی ها به یک چله تبدیل کرده اند. هم بارش کم و هم خرجش! جان عمو و جان زری، موبایل ها را خاموش کنید و با هم سخن بگوئید!

برگرفته از فیسبوک زیرا:

پیک نت 30 آذر