|
این فشرده گزارشی است که "شرق دیلی" درباره سالمندان سرراهی در
ایران منتشر کرده است. گزارشی که شرق دیلی هم اگر آن را تکان
میداد و یا غربال می کرد، دو سوم آن را می توانست حذف کند تا
خواننده برای آگاهی از یک پدیده کمتر شناخته شده اجتماعی در
ایران جانش به لبش نمی رسید و بیش و پیش از تعریف از نهادها و
ارگان های سرپرستی کننده، اصل درد را با مردم در میان می
گذاشت.
«اکنون در کنار کودکان سر راهی، ایران با پدیده ای بنام
سالمندان سر راهی روبرو شده است.
در میان این سالمندان هستند افراد سالمندی که به دلیل بیماری
های روانی و یا آلزایمر رها شده اند، زیرا خانواده یا نزدیکانی
ندارند که از آنها نگهداری کنند.
دیگر مانند گذشته پدر بزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها جایگاهی در
خانواده‌ها ندارند و خانواده ها مانند گذشته نسبت به بزرگ
ترهای خودشان احساس مسئولیت نمی‌کنند و همین است که روز به روز
بر شمار سالمندانی که در گوشه خیابان رها شده اند افزوده می
شود.
این وضع تنها شامل استان تهران نمی شود، بیشتر سالمندانی که
درمیان کارتن خواب ها، زیر پل ها، ترمینال ها و گوشه خیابانها
شناسائی شده و جمع آوری می شوند نهایتا شاید 20 درصد اهل
استان تهران باشند. بخش عمده آنها از خارج از استان تهران به
تهران رسیده اند.
درحال حاضر 64 آسایشگاه شبانه روزی از سالمندان در تهران از 4
هزار و ٥٠٠ سالمند نگهداری می کنند که 900 تن آنها سالمندان
مجهول‌الهویه هستند و شمار آنها در حال افزایش است. سالمندان
مجهول‌الهویه به افرادی گفته می‌شود که در گوشه وکنار شهر،
مانند مبادی ورودی شهر، کنار ترمینال‌ها، امامزاده‌ها، پارک‌ها
و... رها شده‌‌اند و به دلایل مختلف هیچ اطلاعی از هویتشان در
دست نیست.»
پیک نت
اول مهر |
