هر کاری، حتی شنیدن موسیقی و ترانه و آواز هم دل و دماغ می خواهد. گاهی دل و دماغش هست اما نه از سر شادی و شادمانی. می شنوی، اما دلت نمی آید به اشتراک بگذاری و فضای خود را به آن که می شنود منتقل کنی. با این دل و دماغ، ترانه ای را برایتان انتخاب کرده ایم که دو ویژگی دارد.

نخست ترانه بسیار زیبای اردلان سرفراز که نمیدانیم آیا در ایران ترانه سراهائی نظیر او بوسه بر خاک وطن خواهند زد؟

دوم اجرای بسیاردشوار و استادانه گوگوش که هوشنگ ابتهاج در کتاب خاطراتش می گوید: "او در نت خوانی و حرکت روی ملودی بی نظیر است."

هر شعر و ترانه ای فرازی دارد و از نظر ما آنچه که می خوانید فراز آن ترانه ایست که در وصفش در بالا نوشتیم:

آدم خیلی حقیره

باریچه تقدیره

پل بین دو مرگه

مرگی که ناگزیره

حتی خود تولد

آغاز راه مرگه

حدیث عمر و آدم

حدیث باد و برگه

---

آغاز یک سفر بود

وقتی نفس کشیدیم

با هر نفس هزار بار

 بسوی مرگ دویدیم

تو این قمار کوتاه

نبرده هستی باختیم

تا خنده را رو ببینیم

از گریه آینه ساختیم

پیک نت ۱۲ مهر