در سالروز صنایع نظامی، رئیس جمهور از قسمت موشک سازی بازدید
کرد. بازدیدی که بیشتر جنبه سیاسی داشت تا نظامی، زیرا او
میخواست به مخالفان جنجال برانگیز داخلی توافق اتمی اخیر و
جلوگیری از تاثیر گذاری این جنجال برانگیزان روی فرماندهان
نظامی اتمی نشان بدهد که توافق اخیر ربطی به تولید موشک در
ایران ندارد. اما نه موشکی که توان حمل سلاح اتمی داشته باشد!
روحانی در جریان همین بازدید طی سخنانی سیاسی و نه نظامی گفت:
«راهبرد دفاعی ما بازدارندگی و سیاست ما تنشزدایی و تعامل
سازنده همراه با اعتمادسازی است. حرکت پرشتابی در کشور به سمت
خودکفایی در نیازهای نیروهای مسلح انجام گرفته است. هنگامی
میتوان در مذاکره توانمند بود و با طرفهای مقابل گفتگوی
ثمربخش داشت که قدرتمند باشیم، کشور ناتوان و ضعیف و کشوری که
توان دفاع در برابر رقبا ندارد، نمیتواند ادعای صلح داشته
باشد، چنین کشوری باید همواره آماده اشغال و از دست رفتن منافع
ملیاش باشد.
البته، بازدارندگی یک کشور تنها با توسعه صنعت دفاعی و قدرت
نظامی حاصل نمیشود، ما نیاز به قدرت فرهنگی، سیاسی، دفاعی و
اقتصادی داریم. قدرتمند شدن در این عرصه ها میتواند تبدیل به
قدرت ملی شود. اگر ملتی از نظر فرهنگی، آماده ایثار و فداکاری
نباشد نمیتوانیم آن ملت را مقاوم و قدرتمند خطاب کنیم، اگر
ملتی دارای توان سیاسی نباشد و دیپلماتهای قوی برای مذاکره و
مفاهمه نداشته باشد، شکست خواهد خورد.
دیپلماتها در خط اول و ژنرالها در خط دوم هستند، توانمندی آن
زمانی است که از هر قدرت، بجا و در زمان خود بتوانیم استفاده
کنیم. استفاده نابجا از اهرم های قدرت برای کشور شکست میآورد.
اگر آن روزی که باید از قدرت دیپلماسی استفاده کنیم، قدرت
نظامی را بکار بگیریم خواهیم باخت.
دیپلماتهای ما در مذاکرات درباره صنعت دفاعی کشور حساسیتهای
خاصی داشتند و مردم روزی که اسناد مربوط به مذاکرات منتشر شود
از جزئیات آن آگاه خواهند شد، امروز تنها چیزی که در توافقنامه
مطرح شده این است که از ابتدا موشکی با قابلیت حمل کلاهک
هستهای ساخته نشود که ما نیز هیچگاه به دنبال این هدف نبودیم.
در برجام راجع به بحث نظامی، مسألهای وجود ندارد که بخواهد
نیروهای مسلح ما را محدود کند و آنها را از دستآوردهای جدید
دور نگه دارد، حتی تحریم تسلیحاتی در قطعنامه 2231 شامل یک
محدودیت دوره ای شده که آن هم مسألهای برای توسعه کشور ایجاد
نخواهد کرد، ما از هر کجا و هر زمان که لازم بدانیم، بدون هیچ
ملاحظه ای سلاح خواهیم خرید و سلاح خواهیم فروخت و منتظر تأیید
هیچکس و هیچ قطعنامهای نخواهیم بود.
اگر کشوری به دنبال سلاح کشتار جمعی باشد، این توافق، توافقی
بد است، اگر ایران میخواست دنبال ساخت بمب اتم باشد، توافق
وین، توافق خوبی نبود، اما اگر کشوری به دنبال کشتار
بیگناهان نباشد، این توافق، توافق خوبی است و هیچ نقصی ندارد.
برخی ممکن است در ذهنشان این شبهه را داشته باشند که اگر با
دنیا توافق کردهاید دیگر چه نیازی به تقویت قدرت دفاعی و ساخت
موشک و هواپیما داریم، باید قدرت دفاعی کشور را تقویت کنیم تا
توافق باقی بماند.
نیروهای مسلح آنگاه میتوانند در مقابل تجاوز بدخواهان و
دشمنان بایستند که در کشور آرامش، ثبات و امنیت کافی وجود
داشته باشد. در کشوری که میان اقوام، قومیتها و دستههای
مختلف، وحدت وجود نداشته باشد، ارتش آن کشور تضعیف میشود. در
این شرایط که ناامنی و حضور بیگانگان در اطراف ایران مشهود
است، نمیتوان بیخیال بوده و در فکر نباشیم.
پیک نت 1 شهریور |