|
دلایل زیادی برای
پایین آمدن قیمت نفت وجود دارد،
از جمله
کاهش رشد تولید در چین که باعث لرزش های اخیر در بازار سهام
شده است. (اشپیگل خوانندگانش را با آنچه که در چین درباره این
کاهش رشد تولید می گویند و می نویسند آشنا نمی کنند. چین اعلام
کرد که اجرای یک طرح نوین اقتصادی را آغاز کرده که مبنای آن
کنترل بیشتر سرمایه داری بزرگ به سود تولید کنندگان کوچک و
مصرف کنندگان طبقه متوسط جامعه است. در این طرح، نگاه چین
متوجه بالا بردن سطح زندگی و مردم و مدنیزه کردن زندگی آنهاست
به جای تولید انبوه برای تسلط بر بازار جهانی. هیچکدام از این
نکات را اشپیگل نمی نویسد. م)
اشپیگل ادامه
میدهد:
توافق هسته ای با
ایران که می تواند نفت این کشور را به بازارجهانی بازگردد،
استخراج نفت در ایالت متحده با روش فریکینگ (
Fracking)
که انتظار می رود بزودی به بزرگ ترین تولید کننده نفت جهان
تبدیل شود) و تولید لجام گسیخته کارتل کشورهای صادر کننده
نفت"اوپک"، به سرمداری عربستان سعودی، این را مسلم ساخته که
کلیه کشورهای صادر کننده نفت از کاهش قیمت آن صدمه دیده و
خواهند دید. البته در این میان، برخی کشورهای تولید کننده نفت
بیش از بقیه.
برای عربستان
سعودی با 10 میلیون بشکه نفت در روز ایالات متحده رقیب اصلی
است. در روز (همراه با ایالات متحده ) پیشرو درکشورهای صادرات
کننده نفت می باشد که از ماه گذشته تولید خود را افزایش داده
و سکوهای نفتی بیشتری را ایجاد کرده است.
علیرغم بالا بودن
در آمد حاصل از نفت، عربستان آمار 12 در صد بیکاری را
درکارنامه خود دارد و بحران اقتصادی این کشور را تهدید می کند،
گرچه مانند بقیه کشورهای تولید کننده نفت در خلیج فارس دارای
ذخائر ارزی بالائی است. از جمله کویت،عمان، بحرین، امارات
متحده. الجزایر.
الجزایر با آن که
یکی از تولید کنندگان اصلی نفت در اوپک است، برخلاف عربستان
سعودی و دیگر کشورهای خلیج فارس، پشتوانه مالی کمی دارد و از
لحاظ اقتصادی ضعیف تر و وابسته به درآمد حاصل از فروش نفت است
و به همین دلیل نیز دولت این کشور نگران بالا گرفتن اعتراضات و
تظاهرات مردم است.
لیبی که پس از سقوط
رژیم قذافی با جنگ داخلی دست و پنجه نرم می کند، در حال حاضر،
در مقایسه با دوران قذافی تنها قادر به تولید یک چهارم نفت خود
است. دو دولت در لیبی با هم رقابت سیاسی و نفتی دارند و دولت
اسلامی (داعش) نیز در تلاش است منابع نفتی لیبی را تحت کنترل
خود در آورد.
ایران بموجب گفته
وزیر نفتش، پس از پایان تحریم ها تولید نفت خود را به یک
میلیون بشکه در روز افزایش خواهد داد، تا بلکه سهم خود را که
در نتیجه تحریم در سالهای پیش از دست داده، بدست آورد.
بانک جهانی پیش
بینی می کند با بازگشت ایران به جایگاه گذشته خود برای تولید
نفت؛ قیمت نفت 10 دلار در بشکه پائین خواهد آمد. (البته در
روزهای اخیر قیمت نفت بر خلاف پیش بینی بانک جهانی افزایش
یافته و به 50 دلار رسیده است!)
ونزوئلا، زیر گوش
ایالات متحده در امریکا لاتین 60 درصد اقتصادش از طریق صدور
نفت تامین می شود. برای پوشش هزینه های دولتی، این کشور نیاز
به قیمت ثابت نفتی دارد و در رویای بازگشت این قیمت به 120
دلار است. از آنجا که دولت در کاراکاس همچنین دارای ذخایر ارز
خارجی کمی است، خطر بحران اقتصادی و سیاسی در این کشور بالاست.
روسیه نیز تحت فشار
کاهش قیمت نفت است. درآمد دولت روسیه تا حد زیادی وابسته به
صادرات کالای سوخت- نفت و گاز- است. برای این کشور نیز بازگشت
نفت به قیمت 105 دلار یک رویای شیرین است.
نیجریه نفت خیز، نه
باندازه لیبی، اما این کشور هم دستخوش جنگ تروریستی است. "بوکو
حرام" مانند کودکی حرامزاده در جستجوی پدر، خود را به "داعش"
چسبانده و برای آن که ثابت کند خلف پدرش است در بمب گذاری های
انتحاری از جان اعضایش مایه می گذارد، دست به دزدی های دریائی
می زند و نیجریه را دستخوش بحران جنگ و کشتار کور کرده است.
این کشور غرب آفریقا هم برای رسیدن به تعادل بودجه، در رویای
نفت بشکه ای 125 دلار شب می خوابد و صبح نا امید از خواب بر می
خیزد. صادرات نفت 70 درصد درآمد کشور را تامین می کند و برخلاف
عربستان و دیگر کشورهای خلیج فارس ذخایر ارزی زیادی هم ندارد .
نروژ تنها کشور
اروپایی با تولید قابل توجه نفت است که سالهاست در آمد حاصل از
آن ذخیره ارزی دولت است. نفت و گاز 20 درصد اقتصادی کشور را
تشکیل میدهند. اما در همین کشور هم بیکاری در حال افزایش است،
بویژه در شهر نفت خیز استاوانگر.
منبع:
http://www.spiegel.de/wirtschaft/unternehmen/oelpreis-die-gefahr-des-billigen-oels-a-1049931.html
پیک نت 9 شهریور |
