|
یکی از
روزنامه نگاران چپگرا و مخالف سیاست های اردوغان به نام "لونت
گل تکین" چندی پیش به نقل از ساکنین مناطق کرد نشین ترکیه
نوشت: "بمباران آنچنان سنگین است که راهی جز فرار و پناه بردن
به خاک ایران را نداریم."
من این جمله او را اگر بخواهیم در ارتباط با ایران و وحشت
ترکیه از توافق اخیر اتمی با ایران و تبدیل آن به یک سر جدی
مذاکره برای حل مسائل عراق و سوریه و متحدن شدنش با مصر تفسیر
کنم، آنست که یکی از اهداف اردوغان از برهم زدن توافق صلح و
آغاز دوباره بمباران کردهای ترکیه، همان نکته ایست که روزنامه
نگار چپگرا نوشته است: فشار به کردهای ترکیه برای سرازیر شدن
به سوی ایران و ایجاد دردسر بزرگی بنام "پناهندگان کرد ترکیه"
در ایران. اگر ظهور داعش و ویران سازی سوریه بخشی از اتحاد
عملی دولت ترکیه و اسرائیل باشد، چرا توطئه ای که به آن اشاره
کردم، بخش دیگری از این همکاری و اتحاد دو کشوری که با توافق
اتمی ایران مخالف
اند نباشد؟ !.... ادامه
در اواسط سال 2009 دیداری بین نمایندگان
اداره امنیت ملی ترکیه و مسئولین پ ک ک در شهر اسلو بعمل آمد
و در خصوص آتش بس طرحی نه ماده ای مورد مذاکره قرار گرفت.
هرچند این آتش بس عملی نشد ولی نشست اسلو به نوعی آغاز سیاست
آشتی بین طرفین بود.
نخست وزیر وقت اردوغان در 28 دسامبر 2012
در یک مصاحبه تلویزیونی اعلام داشت که روند حل مشکل کردها با
مذاکرات مستقیم و حضوری با عبدالله اوجالان رسما آغاز شد. در
نوروز 2013 نامه صلح خواهانه اوجالان در شهر دیاربکر قرائت شد
و بدنبال آن .حزب پ. ک. ک تمامی نیروهای نظامی اش را در 25
آوریل 2013 از ترکیه خارج و در منطقه ای موسوم به قندیل در
شمال عراق مستقر کرد. این سرآغاز آتش بس عملی بین طرفین بود.
بدنبال تلاش جهت رسمیت بخشیدن به صلح دائمی
در 28 فوریه 2015 نشستی بین نمایندگانی از هیات دولت و حزب
دموکراتیک خلق ها در کاخ معروف "دولما باغچه" برگزار شد.
نمایندگان دولت عبارت بودند از"یالچین آک دوغان" معاون اول
نخست وزیر، داوداوغلو و "افغان اعلا" وزیر کشور. در این نشست
دو طرف بر یک متن 10 ماده ای به توافق رسیدند. مفاد این
توافقنامه بر اساس نشست 2009 اسلو تنظیم شده بود.
دو هفته پس از این نشست و دیدار تاریخی،
رییس جمهور اردوغان در میتینگ انتخاباتی در شهر "بالیکسیر"
آشکارا اعلام کرد: "مشکل کرد دیگر چیست؟ کردها مگر چه کم
دارند؟" وی سپس در 22 مارس 2015 با بی اعتبار دانستن "نشست
دولما باغچه" عملا خط بطلان بر مذاکرات صلح کشید. و جالب این
که این موضعگیری 3 ماه قبل از انتخابات ژوین 2015 بود. بعبارتی
نقشه نقض آتش بس و آغاز جنگ مجدد با نیروهای کرد ترکیه ماه ها
قبل از شکست انتخاباتی اخیر اردوغان و حزب توسعه و عدالت طراحی
شده بود. در واقع اردوغان پیش از انتخابات ژوئن شکستش را پیش
بینی کرده بود. بنابر این نباید سیاست جنگی کنونی اردوغان را
صرفا در چهارچوب افزایش احتمالی پیروزی اش در انتخابات اول
نوامبر بررسی کرد. فضای حاکم در مناطق و شهرهای کرد نشین کاملا
علیه اردوغان و علیه دولتی است که مذاکرات صلح را برهم زده
است. هفته گذشته غیر از نانوایی ها و داروخانه ها تمامی مغازه
های شهر "دیاربکر" بعنوان اعتراض بسته بودند. و اردوغان تصمیم
دارد در چنین شرایطی انتخابات اول نوامبر را برگزار و
سازماندهی کند!
یکی از روزنامه نگاران چپگرا و مخالف سیاست
های اردوغان به نام "لونت گل تکین" چندی پیش به نقل از ساکنین
مناطق کرد نشین ترکیه نوشت: "بمباران آنچنان سنگین است که راهی
جز فرار و پناه بردن به خاک ایران را نداریم."
من این جمله او را اگر بخواهیم در ارتباط با ایران و وحشت
ترکیه از توافق اخیر اتمی با ایران و تبدیل آن به یک سر جدی
مذاکره برای حل مسائل عراق و سوریه و متحدن شدنش با مصر تفسیر
کنم، آنست که یکی از اهداف اردوغان از برهم زدن توافق صلح و
آغاز دوباره بمباران کردهای ترکیه، همان نکته ایست که روزنامه
نگار چپگرا نوشته است: فشار به کردهای ترکیه برای سرازیر شدن
به سوی ایران و ایجاد دردسر بزرگی بنام "پناهندگان کرد ترکیه"
در ایران. اگر ظهور داعش و ویران سازی سوریه بخشی از اتحاد
عملی دولت ترکیه و اسرائیل باشد، چرا توطئه ای که به آن اشاره
کردم، بخش دیگری از این همکاری و اتحاد دو کشوری که با توافق
اتمی ایران مخالف اند نباشد؟
پیک نت 11 شهریور |
