یارانه "آش شله قلمکار"

آش شله قلمکار یکی از معروف ترین آش‌های ایرانی است. برای این آش از تره، جعفری، گشنیز، اسفناج و حبوباتی نظیر نخود، لوبیا، عدس، برنج و همچنین پیاز و گوشت استفاده می شود. البته زردچوبه سرخ شده و نعناع داغ هم فراموش نشود.

چرا یاد این آش افتادیم؟

برای نخستین بار این آش به دستور ناصرالدین شاه بار گذاشته شد تا بین مردم دست به دهان تقسیم شود. یعنی نوعی "یارانه"ای که هم نقدی بود و هم شکمی! بعد هم ناصرالدین شاه کم کم به فکر سفرهای خارج از تهران افتاد وهر بهار به شهرستانک می رفت و دستور می داد 12 دیگ آش بار بگذارند و چهارده گوسفند سر ببرند و گوشتش را به آش اضافه کنند/

علاوه بر شاه، کلیه اعیان و اشراف و رجال و وزرا بالای دیک ها حضور می یافتند و آش همایونی را هم می زدند. چون در این آش همه چیز یافت می شد آن را «آش شله قلمکار» نامیدند. اما یک ماجرای دیگر هم این آش دارد و آن تقسیم آش بین رجال و دولتمردان وقت بود که می گویند ناظر این تقسیم اگر نظر همایونی با فلان رجال وقت نبود آش را به در خانه اش نمی فرستاد و این یعنی پایان کار آن رجال. می گویند اصطلاح "یک آشی برات بپزم که یک وجب روغن روش باشه" هم اشاره به همین تقسیم آش همایونی است.

پیک نت 14 شهریور