مراسم سی و ششمین سالگرد درگذشت آیت الله طالقانی، اولین امام
جمعه تهران پس از انقلاب پنجشنبه
گذشته
در روستای گلیرد طالقان که زادگاه او بود با حضور محمد
نهاوندیان رییس دفتر رئیس جمهور برگزار شد. روحانی نیک سرشتی
که راهپیمائی تاریخی تاسوعای سال 57 به خواست او و لبیک دو
میلیون تهرانی از مقابل خانه اش سر پیچ شمیران تا میدان آزادی
برگزار شد. این راهپیمائی تیر خلاصی بود بر پیشانی رژیم شاه.
طالقانی نه تنها سیاست شناس، نه تنها مبارز سیاسی، نه تنها
روحانی دارای افکار باز و مخالف ارتجاع مذهبی بود، بلکه خطیب
پرقدرت و مبتکری بود که به آسانی می توانست با کلام خود
احساسات مذهبی و عاطفی مردم را برانگیزد. شاید آیت الله بهشتی
در فن بیان با او برابری می کرد، اما هرگز صداقت و احساساتی که
در کلام طالقانی بود، در کلام آیت الله بهشتی هم نبود. حتی در
کلام حجت الاسلام خوب چهره و ناطقی مانند "باهنر" که عمر نخست
وزیری او کوتاه بود و به همراه محمد علی رجائی رئیس جمهور در
انفجار نخست وزیری کشته شد. چنان که آیت الله بهشتی در انفجار
حزب جمهوری اسلامی کشته شد و این هر دو انفجار بخشی از کارنامه
مجاهدین خلق است. روحانیون تاریک اندیشی که در سال انقلاب و
چند سال اول پس از پیروزی انقلاب پشت پرده بودند و پس از
درگذشته آیت الله خمینی همه کاره شدند چشم دیدن طالقانی را
نداشتند. شک نیست که اگر بهشتی و باهنر هم کشته نمی شدند به
تیر تهمت و افترای همین دلواپسان امروز گرفتار می آمدند. ریشه
های برگزاری مختصر سالگرد درگذشت آیت الله طالقانی که در سال
57 و پیش از بازگشت آیت الله خمینی به ایران، حرف اول و آخر را
در ایران می زد و سکوت صدا و سیما و لب از لب نگشودن امام جمعه
ها و شخص رهبر در سالگرد درگذشت آیت الله طالقانی چنین عقبه ای
دارد و جای شکرش باقی است که امسال سخنگوی دولت روحانی در
مراسمی که برای وی برگزار شد شرکت کرد. کاری که در دوران ریاست
جمهوری احمدی نژاد کاری امنیتی بود و پیگرد داشت!
سخنگو و رئیس دفتر روحانی در مراسم سالگرد طالقانی گفت:
نباید به کسانی که میخواهند عقیده خود را به جامعه تحمیل
کنند میدان بدهیم. کمتر کسی با مرحوم طالقانی حشر و نشر داشته
و مجذوب شخصیت متین، کلام نافذ و معنویت بارز او نشده باشد.
فراموش نکردهایم وقتی مرحوم طالقانی ماموریت برگزاری اولین
نماز جمعه تهران را به عهده گرفت چه جمعیتی روانه نماز جمعه شد
و طیف متنوعی از مردم در آن نماز شرکت کردند و از دل و جان به
کلام نافذ او گوش دادند تا از ضرورت آزادی، مشورت با مردم
(دفاع از شورا) و اسلام سخن بگوید. زنده نگه داشتن مشی طالقانی
نیاز امروز جامعه است. طالقانی همه جا و همیشه طرفدار آزادی
فکر بود و هرگز دینداری را با آزاداندیشی متعارض نمیدانست
بلکه لازمه دینداری را آزاداندیشی میدانست. روشنفکری دینی را
باید از سیره طالقانی آموخت و این که با روشنفکرانی که مثل ما
نمیاندیشند گفتوگو کنیم زمینه همان اندیشه بزرگ جذب حداکثری
است.
پیک نت 22 شهریور |