|
خبر پایان مذاکرات اتمی و رسیدن به توافق اتمی خون تازه ائی در
رگهای مراوده بین ایران و کشورهای جهان به جریان انداخت. این
توافق برای همه جز جناح راست امریکا ( نئوکانها )، نتانیاهو و
یارانش، اپوزیسیون همیشه ناراضی و لرزان داخلی (امثال حسین
شریعتمداری ، علم الهدی ، مصباح یزدی ، احمد خاتمی امام جمعه
موقت تهران، احمدی نژاد که مذاکرات هسته ایی را در چاه ویل
افکند و بیرون آوردن آن نیاز به اینهمه وقت، تبادل نظر، تنش،
گفتگو و هزینه داشت تا از چاه خارج گردد، بخش ناسالم اپوزیسیون
خارج کشور ( مجاهدین ، طرفداران تحریم ، طرفداران جنگ و
........ ) بُرد بُرد بود.
ظریفی میگفت این تضمینی شد برای انتخاب مجدد روحانی به ریاست
جمهوری و من در تعجب مگر اشکالی در انتخاب مجدد روحانی می بینی
که نگران انتخاب دوباره اش هستی؟ اگر او میتواند بجای مشکل
افرینی معضلات را از راه دیپلماسی حل کند، کشور را از سقوط به
مغاک بدبختی و جنگ نجات دهد و رابطه کشورمان را با کشورهای
جهان با احترام به تمامیت ارضی ایران برقرار نماید چه اشکالی
دارد؟
درهیچ جنگی مردم برنده نیستند، دوازده سال مذاکره اتمی بالاخره
باید به جائی ختم میشد. ادامه سیاست باند احمدی نژاد از ایران
یک کشور هزار پاره بوجود می آورد که در آن سنگ روی سنگ بند
نمیشد. نه جائی برای کرد، ترک، بلوچ و سایر اقوام بود و نه
از ثبات و آرامش اثری . عراق، افعانستان، سوریه، لیبی و ...
مقابل چشممان هستند. در لیبی اگر چه قذافی صفت دیوانه را یدک
میکشید اما یک فرد ملی بود و همینکه مخالفتش با امریکا براساس
مبنای گردن کلفتی قرار گرفت این بهانه را به غرب داد که برای
تاراج نفت خاورمیانه او را هم بنحوی سرنگون کنند.
و اما در مورد تحریم باورکنید تحریم ها در عراق زمان صدام حسین
یک میلیون کشته داد، تحریم یعنی جنگ خاموش، دزدان از تحریم
نهایت استفاده را میکنند، بعد هم اگر جنگی اتفاق افتاد انقدر
در خارج ذخیره کرده اند که نسل های بعد از خودشان هم بتوانند
در رفاه رندگی کنند، در عراق وقتی مردم حسابی ضعیف و ناراضی
شدند، شرایط برای حمله امریکا و جنگ با بهانه دروغ سلاح اتمی
اماده شد. باورکنید این توافق به نفع مردم است. از تحریم کدام
یکی از آقایان ضرر دیدند؟ این مردم دست بدهن هستند که هزینه
تحریم را میپردازند .
نه امریکا انقدر عاقل شده که دست از سلطه جوئی بر دارد و نه
مذاکره کنندگان ایرانی آنقدر خام که فریب این معاهده را بخورند
و تصور کنند که پوزه امریکا و قدرت های جهانی را به خاک
مالیدند، اما یک چیز مشخص است و آن اینکه در همه پرسی از مردم
امریکا اکثریت مردم با مذاکرات هسته ای موافق بودند و از جنگ
استقبالی نشد والا کارخانه های اسلحه سازی، شرکت های نفتی و
کلان سرمایه داران صهیونیست امریکائی معاششان از جنگ و آشوب
تامین میشود. تصور اینکه نتانیاهو فقط رهبر کشور کوچک هشت
میلیونی اسرائیل است ساده انگاری است. لابی های یهودی ساکن
امریکا که سرمایه های آنچنانی هم دارند بخش اعظم بازارهای
تسلیحاتی و مالی دنیا در انحصارشان است و جناج راست کنگره
امریکا و یاران نیز با او یار دبستانی و همراه هستند. منطقه
خاورمیانه هماکنون در اتش جنگ و بحران می سوزد .
برنارد کوشنر وزیر خارجه سابق فرانسه زمانی گفته بود : « دو
گزینه درمورد ایران در پیش روست یا بمب های ایران و یا بمباران
ایران» . این هر دو گزینه برای مردم ایران جز ویرانی حاصلی
نداشت. این مذاکرات در حقیقت راه سومی را جلوی پای ایران و
قدرتهای جهانی باز کرد. وزرای خارجه صاحب دانش امریکا و ایران
و گروه پنج بعلاوه یک صبورانه و بادرایت راه سومی را بررسی
کردند و نتیجه گیری کردند که جز از راه مذاکره نمیتوان جلو
فاجعه را گرفت. مذاکرات هسته ای نتیجه برد - برد برای هر دو
طرف بود. از سوئی ایران نشان داد که حسن نیت دارد و هیچ برنامه
ای هم برای ساخت سلاح اتمی در دستور کار ندارد، از سوی
دیگربرای امریکا هم دو نتیجه خوب ببار اورد
1- اگاه شد که دوره سالار جهان بودن رو به افول است. یعنی افول
کرده است و بهتراست خود را در گرداب جنگ دیگری بخصوص از نوع
عراق گرفتار نسازد
2-
یک راه دیگر بجز گردن کلفتی وجود دارد بخصوص در عصر اینترنت که
هیچ رازی بیش از شش ماه راز نخواهد ماند و دیر یا زود از پرده
بیرون می افتد و دست توطئه گر روخواهد شد و ان راه مذاکره است
.
انتخابات سال
۱۳۹۲
نشان داد که انتخاب روحانی از جانب مردم کاری عاقلانه و در
راستای حفظ تمامیت ارضی ایران بوده است . مردم ایران در اکثریت
سیاسی هستند، بخصوص بعد از سقوط شاه که زنان کشورمان به نیروی
بالنده سیاسی تبدیل گردیدند که هرچه جناح سوپر راست حکومت
کوشید که با شعار تهدیدی «یا روسری ، یا توسری » به حاشیه
جامعه براند و خانه نشینشان کند ، انها به جایگاه خود در
اجتماع اگاه تر و مطلع تر شدند .
باز برگردیم به اپوزیسیون. اپوزیسیونی که مطمئن بود با بالا
گرفتن تنش میان ایران و جوامع غربی تحریمها بیشتر و بیشتر شده
و تهدیدات خارجی هم افزایش مییابند و این باعث سقوط حکومت
خواهد شد، امروز این فرصت را از دست رفته میداند. حال بر
حاکمیت وقت ایران است که برای جلوگیری از به انحراف کشیده شدن
و ایجاد شکاف بین ملت و دولت در همه حال از مشارکت مردم بهره
جوئی کرده و ملت را نا محرم به حساب نیاورد .
روی سخن من امروز، در اصل با شورای زائدی بنام شورای نگهبان
است. از انجا که انتخابات مجلس شورا در راه است خوبست کمی در
مورد آن توجه شود. این شورا که خود را در هر انتخابات صالح
ترین میداند و قرار است افراد فاقد صلاحیت از صافی درایتش !!
الک شوند، هشت سال محمود احمدی نژاد را بر اریکه قدرت ریاست
جمهوری نشاند. رئیس دولتی که ایران را تا لبه پرتگاه جنگ برد،
سرمایه های ملی را به باد داد. دولتی که خود را دولت پاکدست و
نماینده امام زمان معرفی می کرد، در پلشتی و ناپاکی کم نظیر
بود. حالا فرض کنیم که شورای نگهبان در انتخابات سال
۱۳۸۴
در مورد احمدی نژاد دچار خطا شده ( که صد البته حق هم نداشته
که خطای باین بزرگی را مرتکب شود ، زیرا احمدی نژاد ادم
ناشناسی نبود. سوابق او در زمان اشتغالش بعنوان شهردار تهران
بر همگان معلوم بود. وی در مدت کوتاه نشستن بر این مسند تمام
زمین های اطراف بازار تهران را بنام عودلاجان باتفاق مردی
سابقه دار بنام ترامشلو بالا کشیدند و از رسوائی «عودلاجان
گیت» کسی که خبردار نشد خواجه شیراز حافظ شیرازی بود که خوب
قرن ها پیش فوت کرده بود . این ترامشلو عنصری فاسد و سابقه دار
بود که از زندان او را بیرون آورده بودند. او که قبل از زندان
آهی در بساط نداشت و یک راننده بود، هماکنون جزء بزرگترین
رانتخواران ایران محسوب میشود. بنابراین سابقه محمود احمدی
نژاد نمیتوانست در همان دور اول هم از نظر شورای نگهبان مخفی
باشد. چطور ممکن است در حالیکه بسیاری از سیاسیون حکومتی راجع
به احمدی نژاد خبر داشتند شورای نگهبان بی خبر مانده باشد؟
گیرم که این شورا در انتخاب اول احمدی نژاد دچار اشتباه و خطا
شده بود، در انتخابات دور دوم در سال
۱۳۸۸
که منجر به کشته شدن عده ای بیگناه ، زد و خورد، زندانی و حصر
معترضان به نتیجه انتخابات شد و احمدی نژاد این عنصر نامطلوب
دوباره به ریاست جمهوری رسید، شورای نگهبان چه توضیحی دارد؟
پیک نت 3 مرداد |
