این یکی از عکس های دیدنی آلبوم کتاب
دو جلدی و قطور خاطرات "سایه" (هوشنگ ابتهاج) با نام
"پیرپرنیان اندیش" است. کتابی که علیرغم حجم زیاد و قیمت بالای
آن بسرعت برق و باد در ایران فروش رفت و خیلی ها که چاپ اول آن
را فرصت نکردند بخرند و یا غفلت کردند و نخریدند، حالا در
انتظار چاپ بعدی آن هستند. سایه خود در شرح این عکس در خاطراتش
گفته که او و شاملو در سال 1331 یعنی یکسال پیش از کودتای 28
مرداد با هم رفتند سیزده را بدر کنند. در همین سیزده بدر تصمیم
گرفتند با هم یک عکس یادگاری بگیرند. کت و کاپشن خودشان را با
هم عوض کردند و عکس گرفتند. یعنی شاملو کت سایه را پوشید و
سایه کاپشن شاملو را، اما نه سایه شاملو شد و نه شاملو سایه.
هر کدام به راه خویش رفتند. این یکی در غزل و موسیقی و آن
دیگری در شعر امروز و ترجمه. چند دهسال بعد، هر کدام "حافظ" ی
را هم به سعی خود منتشر کردند. اما حافظ موشکافانه ای که سایه
منتشر کرد کجا و "حافظ" ی که شاملو با کم و زیاد کردن ابیات
غزلهای حافظ بر حسب سلیقه خود منتشر کرد کجا!
سایه در خاطراتش می گوید که جوهر شعری
در وجود شاملو سرشتی بود و از این نظر یک سر و گردن از همه
جلوتر. سایه با صراحت نگفته اما به اشاره گفته که ای کاش شاملو
خیلی از راههائی که رفت را نمی رفت و انرژی و وقت خود را روی
همان جوهری که در وجودش بود متمرکز می کرد.
پیک نت
17 مرداد |