|
سرلشکر فیروزآبادی رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح روز گذشته
نامه ای تحلیلی را در ارتباط با توافق اتمی اخیر با ایران
منتشر کرد و دلائل مثبت بودن این توافق و ضرورت حمایت از آن را
اعلام کرد. وی در16 مورد دلائل
خود را ذکر کرده که خلاصه آن را می خوانید:
نیروهای مسلح بیشترین دغدغه را درباره احتمال تاثیر قطعنامه و
برجام در پیشرفت های بنیه دفاعی دارد و نگران تفسیرهای غلط
مقامات آمریکایی درباره تحریم فراهسته ای هستند
مقامات آمریکا با تحریک صهیونیست ها، مساله تهدید دروغین هسته
ای را بهانه قرار داده و در جهت منافع خود و ابرسرمایه داری
جوسازی می کنند، با این وجود قطعنامه و برجام محاسنی دارد که
متاسفانه منتقدین کمتر به آنها می پردازند.
اینجانب به عنوان یک مطلع که نظرات کارشناسان مختلف را دریافت
می کنم به نظرم رسید که محاسن را برای اطلاع ملت عزیز تشریح
کنم. ارائه محاسن به نوعی قدرشناسی از صداقت مذاکره کنندگان
هسته ای و تلاش مجدانه آنها طی چند سال اخیر است:
1- سند مزبور ذیل فصل هفتم صادر نشده است.
2 - یکی دیگر از دلایلی که ذیل فصل هفتم نبودن قطعنامه 2231 را
تقویت می کند این است که در این قطعنامه به موضوع ماده 39
منشور جهت ورود به فصل هفتم استناد نشده است.
این ماده به مقولات «تهدید یا نقض صلح و تجاوز» می پردازد.
3 - در قطعنامه 2231 از همه دولت ها، نهادهای منطقه ای و بین
المللی خواسته شده تا در تسهیل اجرای برجام همکاری کنند و
مانعی برای اجرای آن ایجاد نکنند. این نکته توجه دولت ها را از
حالت خصمانه و محدودساز علیه ایران به سوی حل و فصل موضوع جلب
می کند.
4 - قطعنامه برنامه زمان بندی برجام را تایید کرده و برای
اختتام تحریم های مرتبط، بازه های زمانی معینی را تعیین کرده
است که این موضوع در تاریخ 50 ساله تحریم شورای امنیت کم نظیر
است.
5- لحن قطعنامه در برخی موارد مندرج در قطعنامه های چهارگانه
پیشین از حالتی آمرانه به توصیه و درخواست تنزل پیدا کرده است.
این مساله در مورد تحریم های موشکی و بازرسی از هواپیماها و
کشتی های ایرانی مشهود است.
6 - برخلاف تصور برخی، در صورت بازگشت احتمالی تحریم ها طبق
سازو کار بندهای 12 و 11 قطعنامه 2231، قطعنامه اخیر از حالت
اجرایی خارج می شود و به قطعنامه های پیشین افزوده نمی شود.
7 - موضع ایران مبنی بر بازگشت به برنامه هسته ای خود در صورت
بازگشت احتمالی تحریم ها در قطعنامه 2231 ذکر شده است که در
نوع خود کم نظیر است.
8 - قراردادهای منعقده در بازه زمانی مابین تاریخ رفع تحریم تا
بازگشت احتمالی آنها معتبر خواهند بود.
9 - شورای امنیت در مورد تصمیمات کمیسیون مشترک ناشی از برجام،
صرفا می تواند رای مخالف دهد. در غیر این صورت، تصمیمات
کمیسیون مشترک ظرف 5 روز کاری از عدم اعتراض شورای امنیت معتبر
خواهد بود. در واقع، شورای امنیت با تایید برجام ذیل قطعنامه
2231 خود را به این سازوکار مقید ساخته است.
10 - تا پیش از برجام طبق نظام تحریم های پیشین، ایران نمی
توانست به عنوان کشور هدف تحریم در کمیته تحریمی 1737 حضور
داشته باشد و در تصمیمات آن ایفای نقش کند. اما در نتیجه تایید
برجام توسط قطعنامه 2231، کمیته تحریمی 1737 با رفع تحریم های
ناشی از قطعنامه های پیشین منحل می گردد و ایران نیز در
کمیسیون مشترک حضور داشته و حق اظهارنظر خواهد داشت.
11- برخی اقدامات نظیر طراحی مدرن راکتور اراک و فروش سوخت
تولید شده بیشتر از 300 کیلوگرم درایران مشمول تحریم های پیشین
و فعلی شورای امنیت نخواهند بود و محدودیت های خاصی بر نحوه
تجهیز و خرید و فروش آنها توسط دولت ها اعمال خواهد شد.
12- گزارش اجرای محدودیت های وضع شده در پیوست دوم قطعنامه از
دولت ها خواسته نشده است، در حالی که طبق رژیم فعلی تحریم ها،
دولت ها موظف بودند که در مورد اجرای هر یک از قطعنامه های
تحریمی چهارگانه، گزارشی را به کمیته تحریمی 1737 ارائه
نمایند. بنابر این، میزان نظارت بر اجرای محدودیت های وضع شده
فعلی کاهش قابل توجهی یافته است.
13 - موضع دولت ایران این بوده است که پیوست دوم قطعنامه 2231
را قبول ندارد. این نکته در مقدمه پیوست دوم مبنی بر اراده 1+5
در اعمال محدودیت های مزبور درج شده است که نامی از ایران
درخصوص مشارکت در نگارش این پیوست برده نشده است. همچنین، این
نکته در موضع ایران در بیانیه وزارت امور خارجه متعاقب صدور
قطعنامه ذیربط نیز قابل مشاهده است.
14 - تحریم های پیشین شورای امنیت بر اساس پیوست دوم قطعنامه
2231 تبدیل به نوعی محدودیت زماندار شده است که در عین حال
مشروط به تایید مورد به مورد قبلی توسط شورای امنیت است.
15 - اصل تناظر تعهدات داوطلبانه در تمام بر جام رعایت شده
است. در واقع، هر اقدام از سوی طرفین منوط به اجرای تعهد
داوطلبانه طرف دیگر است. در نتیجه، تعهدات به صورت گام به گام
اجرا و پایش می شوند که در صورت نقض هر یک از طرفین، به مرحله
نخست بازگشت کنند.
16 - همکاری های هسته ای غیر نظامی به عنوان پیوست سوم برجام
از دیگر مواردی است که کمتر بدان توجه شده است.
بر این اساس، دولت های 1+5 و سایر دولت ها، در پروژه های هسته
ای غیر نظامی ایران و موضوعات مبتلا به آن از جمله امنیت و
ایمنی هسته ای همکاری خواهند کرد.
این موضوع بدان معناست که صنعت هسته ای ایران نه تنها برچیده
نخواهد شد، بلکه با استفاده از همکاری بین المللی و چارچوبی که
در این خصوص اندیشیده خواهد شد، صنعت هسته ای کشور با کمک
جامعه بین المللی به مسیر خود ادامه خواهد داد.
پیک نت
18 مرداد |
