"آغاز دوران دشوار"

 مذاکرات نفس گیر اتمی و در واقع عبور از تپه هائی که احمدی نژاد و تیم مذاکره کننده اش (جلیلی و بقیه) حتی یکی از آنها را آباد نگذاشته بودند، سرانجام پایان یافت و متن توافق نهائی بزودی منتشر می شود. حدس و گمان ها درباره متن این توافق همچنان ادامه دارد، اما برای ملت ایران که دیروز یکپارچه هیجان بود و خوشحال از توافق، این مهم نیست که در آن متن چقدر عقب نشینی اتمی شده و یا نشده، برای آنها رهائی از شر تحریم ها و مشاهده نتایج آن در زندگی دشوار معیشتی شان مهم است. اگر ملت میدانست شعارهای احمدی نژاد چه نتایجی به بار می آورد و چگونه گریبان مردم را به چنگ قدرت های بزرگ جهانی میدهد و معنای کاغذ پاره های شورای امنیت سازمان ملل را میدانست، خشم آن روز علیه او را به شادی دیروز ترجیح میداد. برای قرار دادن قطاری که احمدی نژاد از ریل خارج کرد، روی ریل حرکت، هنوز دشواری های بسیاری در پیش است و به همین دلیل شادی را باید با آگاهی توام کرد. قطاری که او چپه کرد 700 تا 800 میلیارد دلار پول ملت را حمل می کرد که حالا علاوه بر غارتی که حامیان دولت او کردند و هر روز گوشه ای از آن آشکار می شود، 120 و گویا 180 میلیارد دلار آن را غربی ها به گروگان گرفته اند. این پول را قرار است گام به گام باز گردانند تا خرج هزاران درد بی درمان ملت ایران بشود. همچنان که پول های غارت شده باید باز پس گرفته شده، از حساب های بانکی سرداران و شبکه های مافیائی "دور زدن تحریم ها" در خارج از کشور و به حساب های بانکی دولت در داخل کشور بازگردانده شود. دراین مسیر با دو کارشکنی بزرگ مردم ایران روبرو هستند. خارجی ها که جان خواهند کند تا 120 میلیارد دلار پول را پس بدهند و هم در داخل کشور و از سوی آنها که میلیاردها دلار در دوران احمدی نژاد به جیب زده اند و قدرت نظامی و حکومتی هم دارند. دست ملت هنوز زیر دو سنگ آسیاب است. شادی به جای خود، اما واقعیات را هم باید دانست و آماده روبرو شدن با آن شد.

پیک نت 24 تیر