روزی هزار بار دل من می شکنه!

پوران، استعداد شگرفی در ترانه خوانی داشت. با آن که دبیرستان را از کلاس 9 رها کرده بود، با همت خویش با شعر و ادبیات ایران آشنائی خوبی پیدا کرده بود. استعداد او در ترانه خوانی تا آنجا شکوفا شد که دروازه های برنامه گلها را نیز به رویش باز کردند. ابتدا همسر "شاپوری" بود که نوازده ویلن و آهنگساز بود و پس از جدائی از وی، همسر "روشن زاده" مفسر کم نظیر ورزشی ایران شد و تا پایان عمر نیز با او ماند. پس از انقلاب، به جمع خوانندگان لس آنجلس نپیوست و عمدتا در ایران بود. گاهی سفر به خارج می کرد و سپس باز می گشت. از جمله در آخرین سفرش که با حالی بیمار به ایران بازگشت و پیش بازگشت به اطرافیانش گفت: اگر بمیرم هم دلم می خواهد در ایران بمیرم و همانجا به خاک سپرده شوم. 

پیک نت 10 خرداد