من بعنوان یکی از مدیران واحدهای صنعتی این درد دل را می نویسم:

کار بحران به جائی رسیده که حتی آهن، چوب و یک سری مواد اولیه که شامل روغن، پی وی سی و... است هم از روسیه، قزاقستان، آذربایجان نمی رسد و بندر انزلی از نفس افتاده است. قبلا روزانه دائم کشتی های باری در تردد بودند اما الان هفته ای یکی دو کشتی بیشتر در بندر لنگر نمی اندازند. شرکت های پیمانکاری وابسته به بندر بسیاری منحل شده اند. نیروها را اخراج می کنند و شرکت های پیمانکاری وابسته در بندر را منحل می کنند.

بانکها در تعلیق اند، موسسات و شرکت ها ورشکست شده اند. مردم نمی توانند یک وام ساده بگیرند. وضع بهره های بانکی معلق است. خلاصه کنم. همه منتظر توافق هسته ای و لغو تحریم ها هستند. هرکس غیر از این بگوید به مردم دروغ گفته است.

یک نمونه را می نویسم که در جلسه مدیران در تهران مطرح شد. بعضی شرکت ها اسمش عوض شده و حتی مدیرش عوض شده اما هنوز 90 درصدش دست سپاه است.

پیک نت 23 خرداد