|
افغانستان نا امن ترین کشور منطقه است. کشوری
که شریعت نفوذی گسترده در آن دارد و این به امروز و دیروز
افغانستان مربوط نیست، بلکه ریشه هائی عمیق و کهنه دارد.
شبح طالبان بر سر هر دولتی است که در این کشور
بر سر کار می آید. گروهی که شالوده آن بر مبنای زن ستیزی و
تحجر مذهبی شکل گرفته است و حالا داعش با آن رقابتی مسالمت
آمیز دارد!
اینها نکاتی نیست که خوانندگان ما از آن بی
اطلاع باشند. به همین دلیل به جای ذکر مصیبت می خواهیم نکته
دیگری را بنویسیم. این که بالاخره در این کشور نا امن، قاتلین
حکومتی و غیر حکومتی و حتی یک روحانی را به اتهام قتل و
سوزاندن یک دختر دانشجو بنام "فرخنده" دستگیر، محاکمه و به اشد
مجازات محکوم می کنند و در جمهوری اسلامی کسی به یاد ندارد که
پس از 35 سال حتی یک مورد مشابه، اینگونه پیگیری شده باشد. از
قتل عکاس خبرنگار بین المللی "زهرا کاظمی" که قاضی مرتضوی از
متهمین آنست، تا حمله اخیر در شیراز به نماینده مجلس "مطهری"!
از قتل زنان با رو سری در کرمان که مصباح یزدی از جمله متهمان
آنست تا اسید پاشی به صورت زنان در اصفهان، از قتل عام
زندانیان سیاسی در سال 67 تا قتل های زنجیره ای. و آخرین
نمونه، خودکشی یک دختر جوان در مهاباد که خود را از بیم تجاوز
یک مقام امنیتی از طبقه چهارم هتلی که در آن کار می کرد پرت
کرد. از قتل خانم قائم مقامی در اواخر دوران وزارت علی فلاحیان
در وزارت اطلاعات تا جنایاتی که در کهریزک مرتکب شدند، از قتل
دکتر زهرا یعقوبی در همدان که توسط نیروی گشت انتظامی در پارک
این شهر بازداشت و در فاصله یک شب در زندان به قتل رسید. این
لیست را می توان ادامه داد و آرشیو بزرگی را در برابر چشم ها
گشود، اما همین چند اشاره کافی است برای این نتیجه گیری:
در افغانستان هم به این نتیجه رسیدند که جنایاتی از این نوع را
باید قاطع پاسخ داد و متهم چه روحانی باشد، چه غیر روحانی،
مردم عادی باشند و یا نیروهای دولتی – اعمم از امنیتی یا
نظامی- باید دستگیر، فورا محاکمه و حکم قطعی و علنی آن اعلام
شود و در جمهوری اسلامی که از صدر تا ذیل دم از امنیت و "امن
ترین کشور منطقه" می زنند، هنوز کسی موردی مشابه را به یاد
ندارد. چه در تهران، چه در شهرهای بزرگی مانند اصفهان و کرمان
و همدان و چه شهرهای مانند مهاباد و دیگر شهرهای بزرگ و کوچک
ایران.
پیک نت 20 اردیبهشت |
