|
دو اردبیلی در 48 ساعت گذشته خبر ساز
شدند. اولی موذن زاده اردبیلی(عکس سمت چپ)
و دومی آیت الله اردبیلی. موذن زاده،
سالها پیش از انقلاب یک اذان جاودانه در
ایران خواند و تمام شهرتش به همین یک اذان
بود. نه با نماز جمعه های بعد از انقلاب
کاری داشت و نه به جمع مداحان بعد از
انقلاب پیوست. احترام خودش را نگهداشت و
در حاشیه هیاهوها زندگی کرد. پیش از
انقلاب هم همینگونه زندگی کرد. نه به مسجد
سپهسالار رفت و نه در مراسم ختم مسجد ارک
شرکت کرد که دو پایگاه مذهبی دربار
شاهنشاهی و دولت بودند.
آیت الله اردبیلی پیش از انقلاب پیشنماز
یک مسجد نسبتا کوچک انصار نزدیک دانشگاه
تهران (اول امیرآباد) بود که انقلاب شد.
از همین مسجد رفت به شورای انقلاب. بعد از
انقلاب هم جانشین آیت الله بهشتی در
شورایعالی قضائی شد که بعدها اسمش شد قوه
قضائیه. زمانی که آیت الله خمینی فوت کرد
و دو طرح رهبری فردی و رهبری جمعی در مجلس
خبرگان مطرح بود، نام او در کنار خامنه ای
و رفسنجانی و احمد خمینی و یک تن دیگر که
معلوم نیست چرا اسمش را نمی آورند قرار
بود عضو شورای رهبری شود. با رای اکثریت
مجلس خبرگان، رهبری فردی شد و رسید به
آقای خامنه ای و موسوی اردبیلی هم رفت به
قم و شد مرجع مذهبی. در جریان حصر میرحسین
موسوی با چرخ دستی خودش را رساند تهران و
رفت به دیدار رهبر جمهوری اسلامی تا به
این ننگ جمهوری اسلامی خاتمه بدهد که نخست
وزیر و رئیس مجلسش در حصر باشند. آقای
خامنه ای زیر بار نرفت و اردبیلی دست خالی
به قم بازگشت و دیگر نه نامی از آقای
خامنه ای که روزگاری زیر دست او در شورای
انقلاب می نشست آورد و نه درباره آن دیدار
ناکام سخن گفت.
حالا موذن زاده اردبیلی در اردبیل فوت
کرده و آیت الله اردبیلی هم با یک سکته
سنگین به "کمُا" رفته و در بیمارستان
است.برای خداحافظی و وداع، به بهانه عیادت
برخی آقایان به بیمارستان می روند. در
اردبیل برای موذن زاده یک روز تعطیل اعلام
شد و مردم در هر کجا که دستشان می رسيد،
به یاد اذان گویشان پرچم سیاه زدند. باید
دید برای آیت الله اردبیلی چه خواهند کرد.
او را به یاد دارند؟ از آنچه در بالا
نوشتیم با خبرند؟ برای موذن زاده اذان گو
بیشتر عزاداری خواهند کرد یا برای آیت
اللهی که شرح موقعیتش را در بالا نوشتیم. |
