آن که "گاز" گرفت و آن که اسیر شد!

عیسی سحرخیز مدیرکل مطبوعات داخلی در وزارت ارشاد در دولت خاتمی بود و بعدها که زیر فشار جناح راست نظام ناچار به ترک این وزارت شد به دنیای مطبوعات روی آورد و سردبیر و نویسنده شد. در همین موقعیت نماینده مدیران جراید در هیات نظارت شد که در آن محسنی اژه ای بعنوان نماینده قوه قضائیه شرکت می کرد. نبرد آن  دو بر سر آزادی مطبوعات در این هیات سرانجام به آنجا ختم شد که اژه ای قندان برای سر سحر خیز پرت کرد که اگر جاخالی نداده بود چشم و یا سرش صدمه دیده بود. کار در اینجا هم متوقف نشد و اژه ای که درحاکمیت همه میدانند گرفتار بیماری عصبی است و از این نظر شباهت زیادی به آیت الله خلخالی دارد در همان جلسه به سحر خیز حمله کرد و بازوی او را گاز گرفت که عکسش بعدها منتشر شد. بتدریج سحرخیز به پای ثابت زندان اوین تبدیل شد. گرفتند و آزادش کردند و باز گرفتند و آزادش کردند تا این که این بار آخر گرفتند اما دیگر آزادش نکردند. گفتند نفوذی است و مصداق فرمایش رهبر درباره خطر نفوذی ها. همه بازی برای کنترل مطبوعات و اعمال سانسور بود والا روزنامه نویس که علنی کار است نفوذی نمی شود، بلکه نفوذی در بیت آقایان و از جمله بیت رهبری و یا ارگان های امنیتی و نظامی نفوذ می کند!

حالا سحرخیز که سابقه طولانی حضور در جبهه های جنگ با عراق را بعنوان یکی از نیروهای داوطلب دارد، بار دیگر در زندان دست به اعتصاب غذا زده است. از این اعتصاب بیش از 30 روز گذشته و او گفته که تا 11 آباد که سالگرد دستگیری اش هست این اعتصاب را ادامه خواهد داد. جرم او اینست که مستقیما اما بسیار محتاط و مودبانه از رهبر انتقاد کرده است. هر دلیل و بهانه دیگری بی جاست و اصل ماجرا همین است. روز گذشته اعلام شد که در موقعیت جسمی خوبی نیست و چند بار از شدت ضعف نقش زمین شده است. او مدتی نیز نماینده خبرگزاری ج. اسلامی در سازمان ملل بوده و نظام خیلی دلش می خواست او از کشور می رفت و به امریکا و یا اروپا مهاجرت می کرد زیرا در اینصورت دندان تیز سیاسی فرد حاضر در مملکت کند و گاهی بکلی کنده می شود! اما سحر خیز نرفته و مانده است و تاوان این ماندن را میدهد.

به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet

 پیک نت 5 آبان