|
دخترانی که از شهرستان ها و شهرهای دیگر برای کار به تهران
می آیند عمدتا در پانسیون ها ساکن می شوند.
مدیر یکی از این پانسیون ها می گوید: حدود
۱۳
سال است که یکی از بزرگ ترین پانسیون های اقامت دختران شهر
تهران را اداره می کنم که هر سال میزبان حدود
۵۰۰
دختر و زن جوان است.
بیشتر ساکنان این پانسیون اهل شهرهای شمالی و یا کردها و یا
اهل برخی شهرهای مرکزی ایران هستند
اولش همه خوشحال هستند و با امید زیاد دوری خانواده را تحمل
می‌کنند اما تا به حال کسی را ندیده‌ام که بعد از حداقل سه سال
ماندن در این شهر رنگ عوض نکند و همان آدم سابق باشد.
آنها چهار دسته اند. دسته اول چون می بینند هر کاری بکنند
بیشتر از ماهی یک میلیون درآمد ندارند و باید دو سوم این یک
میلیون تومان را خرج خورد و خوراک و اجاره پانسیون کنند، به
شهر خود برمی‌گردند. دسته دوم آنهایی هستند که از ابتدای راه
مسیر خود را گم می‌کنند و با همنشینی با افرادی که همه
فن‌حریفند ظرف مدت کمی به راه های بد می افتند، یعنی اگر
گرفتار اعتیاد نشوند در دام مردان خیابانی افتاده و بعد از
مدتی رها می شوند که اینها وضعشان از همه بدتر است.
عده کمی هم بعد از مدتی شوهر می کنند و اینها باز هم خودشان را
از بقیه موفق تر می‌دانند و دسته چهارم هم کجدار و مریز شاید
سال‌ها بدون فساد اخلاقی کار کنند و درآمد کمی را پس‌انداز
کنند.
«مائده» از گرگان برای کار به تهران آمده است. او فوق لیسانس
مدیریت دولتی دارد و البته چون مدرکش را از تهران گرفته بعد از
اتمام تحصیل همین جا مانده و چون نمی توانسته در خوابگاه بماند
در پانسیون اقامت کرده است. او در مورد کار و زندگی در تهران
می گوید: یک جور‌هایی عادت کرده‌ام! من دیگر نمی توانم در شهر
خودم زندگی کنم زیرا به محیط تهران و آزادی اینجا عادت کرده‌ام
و تحمل نگاه‌های سنگین و کنجکاوانه همشهریانم و دخالت فامیل و
همسایه در زندگی شخصی‌ام را ندارم و چون امکان ازدواج ندارم
ترجیح می دهم فعلا این‌طور زندگی کنم. با صرفه‌جویی زندگی می
کنم و عادت کرده‌ام.
او در شرکتی خصوصی به صورت تمام‌وقت کار می کند و ماهی یک
میلیون و
۲۰۰
هزار تومان حقوق می گیرد. با وجود این،
۴۰۰
هزار تومان پول پانسیون و همین اندازه هم خرج خورد و خوراک و
رفت آمدش است و در نهایت ماهی
۳۰۰
الی
۴۰۰
تومان برایش می ماند که آن هم تا آخر ماه خرج می شود.
مدیر یک شرکت خصوصی که دستگاه‌های الکترونیکی می فروشد و به
بازاریاب خانم نیاز دارد، می گوید: ما هر ماه نیرو می گیریم و
چون به خانم برای کار تبلیغات نیازمندیم اکثر کسانی که برای
کار به ما مراجعه می کنند دختران جوانی هستند که از شهرستان به
تهران آمده‌اند.
او دلیل این مساله را مهاجرت این افراد و نداشتن درآمد برای
گذران زندگی می داند و می گوید: حتی برخی از این افراد با
اینکه شاید برای بیشتر خانم ها تحمل آن کمی سخت باشد به ما
می گویند اگر مشکلی نباشد شب ها هم می توانند در شرکت بمانند
چون جایی را ندارند. علاوه بر این، برخی از افراد جویای کار که
در ابتدا مشکل اخلاقی ندارند به دلیل تامین مخارج زندگی مجبور
می شوند به هر خواسته نامشروعی تن بدهند.
۳۰
درصد از جوانان ایرانی ساکن شهرهای بزرگی چون تهران، تبریز،
اصفهان، مشهد، اهواز و شیراز زندگی مجردی را انتخاب کرده‌اند.
اگر در سال‌های گذشته «خانه مجردی» مقوله‌ای بود که تنها به
پسران اختصاص داشت، امروزه دختران زیادی نیز به این سبک زندگی
روی آورده‌اند و به تنهایی یا همراه با دوستان همخانه خود
زندگی مجردی را تجربه می‌کنند.
یکی از بنگاهداران شرق تهران درباره مراجعه دختران مجرد برای
اجاره‌کردن خانه می گوید: تا
۱۰
سال پیش شاید سالی دو تا سه مورد دختر مجرد داشتیم که
می خواستند تنها زندگی کنند و آن هم بیشتر دختران پولدار
تهرانی بودند که می توانستند از خانواده جدا باشند. از
۱۰
سال قبل به این طرف ناگهان با موجی از دختران مجرد رو به رو
شدیم که از شهرهای مختلف به تهران می آمدند و چون تنهایی
نمی توانستند اجاره‌خانه را پرداخت کنند به صورت دو نفره یا
بیشتر خانه اجاره می کردند.
این روزها بیشتر تقاضاهای ما برای رهن و اجاره دختران و پسران
مجرد هستند و تعداد منازلی که به مجردها اجاره می‌دهیم بیشتر
از متاهل‌هاست.
مصرف مواد و برگزاری مهمانی های شبانه را عمده‌ترین دلیل شکایت
همسایه ها از این افراد مجرد می داند.
(خلاصه شده یک گزارش از آرمان)
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 4 شهریور |
