|
عزت الله انتظامی، آقای تئاتر و سینمای ایران دیگر نمی تواند
روی پاهای خود بایستد. بسیار دشوار و با عصا چند قدمی راه می
رود و سپس روی صندلی چرخدار می نشیند. قلب مهربان و ریه پرنفسش
هنوز سالم اند اما مهره های کمر دیگر نمی توانند یاری اش کنند.
از میان حکومتیان تاکنون محمد خاتمی و اخیرا حسن خمینی به
دیدارش رفته اند. آقای سینما در طول روز در خانه است و شبها
نیز. در 92 سالگی هم فیلم می بیند. البته نه هر فیلمی را. ته
صدایی که از جوانی داشت را همچنان حفظ کرده و گاه که افسرده
روزگار می شود ابیاتی را زمزمه می کند. مخصوصا مولوی را که
دنیای علم و تجربه و دانش و آموزش است این مولای رومی:
بیا تا قدر یکدیگر بدانیم
که تا ناگه ز یک دیگر نمانیم
چو بر گورم بخواهی بوسه دادن
رخم را بوسه ده، کاکنون همانیم
رفیقان جان فدای دوست کردند
سگی بگذار، ما هم مردمانیم
گهی خوشدل شوی از من که میرم
چرا مرده پرست و خصم جانیم
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 8 شهریور |
