|
رسانه های ایران گزارش هائی در باره 17 شهریور منتشر کردند.
مطابق سنت رایج در جمهوری اسلامی در باره هر رویداد مثبت و
منفی آنچنان غلو می شود و آنچنان مسائل با تبلیغات حکومتی در
آمیخته می شود که مردم نسبت به اصل ماجرا هم شک می کنند. از
جمله درباره نخستین روز اعلام حکومت نظامی در سال انقلاب و
آنچه در میدان ژاله تهران روی داد. مردم اعلام حکومت نظامی را
وقعی ننهادند و مطابق قراری که از روز قبل میان آنها دهان به
دهان شده و روی دیوارهای شهر نیز نوشته شده بود در میدان و
خیابان ژاله تهران جمع شدند. مردم بر این تصور نبودند که فرمان
آتش به سربازان داده شده و به همین دلیل جمع شدند و روی آسفالت
خیابان نشستند. فرمانده نظامیان اخطار بازگشت به خانه داد و
وقتی مردم از جایشان تکان نخوردند دستور تیراندازی داده شد. 9
صبح 17 شهریور. صفوف اول مثل برگ خزان ریختند روی زمین و فرار
و انتقال مجروحان و کشته شدگان آغاز شد. در تمام کوچه های
خیابان ژاله در خانه ها به روی مردم باز شد. واقعیت شمار کشته
شدگان همان است که در مطبوعات همان زمان اعلام شد. شاخ و برگ
هائی که بعدها در جمهوری اسلامی به این کشتار داده شد، شاید
ارزش تبلیغاتی داشته باشد اما ارزش تاریخی ندارد. مانند ماجرای
آتش زدن سینما رکس آبادان. جنایت، جنایت است و کشتار، کشتار،
حتی اگر یکنفر کشته شود که در جریان تیراندازی به روی مردم در
17 شهریور بسیار فراتر از یکنفر کشته شدند. آن رویداد مربوط به
38 سال پیش و یکی از رویدادهای مهم انقلاب 57 است. سیاوش
کسرائی که خود در محل بود و در پناه یک دیوار از مرگ نجات
یافت، شعری در باره این کشتار سرود که بعدها به سرود انقلاب
معروف شد و روز گذشته "مسجد جامعی" وزیر ارشاد دولت خاتمی و
عضو کنونی شورای شهر مقاله ای در روزنامه ایران نوشت و جزئیات
خوانده شدن این شعر توسط شجریان را در زیر زمین یک خانه شرح
داد. این مقاله را میتوانید در بخش اخبار سیاسی (ستون دست چپ
پیک نت) بخوانید. اکثریت مردم ایران، چه آنها که آن وقایع را
دیدند و یا در قلب حوادث بودند و نسل بعد از انقلاب آن خون شدن
ژاله را یا به یاد دارند و یا شنیده و میدانند، اما به عمل
حکومت امروز نیز نگاه می کنند. به زندانهای مملو از زندانی، به
فقر و فحشا و اعتیاد و بیکاری و سانسور وسرکوب مردم. آنها که
در ژاله به خاک و خون کشیده شدند برای آزادی و زندگی بهتر به
خیابان آمده بودند نه برای برقراری دادگاه روحانیت، قوه قضائیه
ای که سراپایش فساد است، سپاهی که اعتبار خود را قربانی فعالیت
های اقتصادی و امنیتی کرده است. آنها به خاک و خون نیفتادند که
بعدها یک خاوران آباد شود، کسرائی از بیم جان از ایران بگریزد
و در غربت به خاک سپرده شود، شجریان ممنوع الصدا شود و مجریان
قتل عام 67 حاکم شوند. ژاله خون شد، اما دل مردم هم اکنون خون
است!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 18 شهریور |
