|
حزب
کمونیست روسیه درباره آخرین آزمایش موشکی اتمی کره شمالی
نظراتی را اعلام کرده که در همین شماره پیک نت می خوانید. این
نظرات نه تنها برای نخستین بار در چنین سطحی مطرح می شود، بلکه
اشاره به واقعیاتی دارد که برخاسته از خطرات خارجی برای هر
کشوری است که در شرایط کنونی جهان می خواهد از استقلال خود
دفاع کند. بدون هیچ محاسبه کاسبکارانه ای می توان اشاره به
ایران و فعالیت های اتمی آن کرد و از گفتن حقیقت هم هراس
نداشت. حقیقت اینست که بخش مهمی از فعالیت اتمی ایران در
راستای همان تفسیری است که حزب کمونیست روسیه از فعالیت های
اتمی کره شمالی کرده است. این که کره شمالی در چه نقطه ای از
جهان قرار گرفته و چه سیاستی را پیش می برد و محاصره همه جانبه
اقتصادی و سیاسی چرا نتوانسته این کشور را به زانو در آورد باز
می گردد به شرایط جغرافیائی و ماهیت دولت و سیستم حاکم بر آن
کشور. سیستمی که در آن اگر هم آزادی ها محدود است در آن فقر و
فساد و فحشاء و اختلاس و دزدی و غارت حکومتی حاکم نیست و در
آنجا اقلیتی پروار شده از تجارت و واردات و قاچاق حاکم بر
اکثریت فقیر و گرسنه و غارت شده نیستند و فرماندهان نظامی اش
آلوده به تجارت و پولشوئی جهانی و... نیستند. و این درست در
نقطه مقابل جمهوری اسلامی قرار دارد. در آنجا، کشور یک پارچه
در جنگی تحمیلی به دو پارچه تقسیم شده است و خطر در مرزهایش در
کمین است و علیرغم همه ابعاد این خطر (امریکا، ژاپن، کره
جنوبی) کمتر حرف های تحریک آمیز زده می زند و اگر هم زده می
شود واکنش به تهدیدهای مستقیم آن محور و مثل است.
در
ایران میشد بدون جنجال سازی جهانی (نظیر آنچه در دولت احمدی
نژاد شد) فعالیت اتمی را پیش برد و رساند به آستانه تولید سلاح
اتمی و مملکت را در ورطه تحریم ها و دور زدن تحریم ها و رشد
مافیاهای داخلی نکرد. می شد تا آستانه تولید سلاح اتمی هم پیش
رفت. چنان که زاپن و آلمان رفته اند. یعنی همان آخرین بیانیه
جبهه مشارکت که دبیرکل آن "میردامادی" در مصاحبه ای دقیق گفت
که "ما می توانستیم به 80 درصد اهداف اتمی خود برسیم و مشکلی
را هم برای مملکت بوجود نیآوریم. اگر سیاستی دقیق و غیر جنجالی
داشتیم." ما یقین داریم که دولت روحانی نیز در همین راستا و
چارچوب حرکت می کند و این امر پنهانی نیست و مخالفات خارجی هم
آن را میدانند و یا حدس می زنند.
بنابراین، مشکل در ایران، حاکمیتی است که بافت و ساختار و
سیستم داخلی آن بکلی متفاوت با کره شمالی است و از سوی دیگر
رقابت های سیاسی و درون حکومتی تبدیل به شاخ و شانه کشیدنی شده
که در آن منافع ملی و حتی خطر خارجی هم نادیده گرفته می شود و
تفاهمی بر سر اصول کلی و ملی وجود ندارد. برای زمین زدن حریف
که فعلا دولت روحانی است حتی ممکن است تن به ماجراجوئی هائی
بدهند که نه تنها فعالیت های اتمی، بلکه موجودیت ایران را به
خطر بیاندازد. به همین جنجالی که بر سر "فاتف" (FATF)
راه انداخته اند دقت کنید و ببینید چگونه به بهانه گیران خارجی
می گویند "می خواهیم پولشوئی کنیم و زیر بار مخالفت با آن نمی
رویم"، یا مانع تراشی ها بر سر "برجام" و پس گرفتن پول نفت
کشور که در بانکها خوابیده و دهها پیامد و حاشیه آن.
به
این ترتیب است که تولید موشک و اتم و حتی موشک اتمی مغایر با
منافع ملی ایران نیست، بلکه سیاست های تبلیغاتی، دشمنی های
درون حکومتی، سرکوب مردم، بیگانگی و بی اعتنائی حکومت نسبت به
مشکلات اجتماعی مغایر با سیاست اتمی است. مشکلاتی که باید حل
شوند و با بستن فضای سیاسی کشور و محروم ساختن مردم از گفتگو
با هم و یافتن زبان ملی مغایر است. ایران نیازمند حاکمیت
سیاستی نظامی نیست و سیاست اتمی نیز نیازمند نظامی شدن آن
نیست. این همان نکته مهمی است که میرحسین موسوی در سخنران
انتخاباتی انتخاباتی اش در سفر به شهر اهواز، ضمن دفاع از
دستآوردهای اتمی به آن اشاره کرد و برای دفع هرگونه بهانه
خارجی، خواهان استقلال فعالیت اتمی از ارگان های نظامی شد.
کره
شمالی به راه خویش می رود و ایران نیازمند تقلید از کره شمالی
نیست، اما می تواند درس هائی از آن گرفته و سیاستی ملی و بقول
آقایان "بومی- اتمی" را با هدف دفاع از استقلال کشور پیش ببرد.
سمت و سوئی که اکنون طی نمی شود و حتی شعار "اقتصاد مقاومتی"
نیز توخالی از آب در می آید، زیرا ساختار حاکم بر کشور ناسالم
است، بیگانه با مردم است، مردم ستیز است و بی اعتماد به مردم و
اقتصادش فاسد ترین نوع لیبرالیسم اقتصادی است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 23 شهریور |
