|
در دهه 50 گروه مهندسین مشاور ایران که مهندس فرمانفرمایان در
راس آن بود، طرحی برای غرب تهران تهیه کرد که بموجب حدود 20
درصد از اراضی این منطقه تفکیک شد و مالکان جزئی پیدا کرد و
بقیه اراضی به قطعات بزرگتر (1000 متر مربع به بالا) تقسیم شد.
هدف آن بود که تهران از ناحیه غرب آن یک کانال تنفس و هوای
سالم داشته باشد. پس از انقلاب ساخت و سازها در این منطقه
آغاز شد و گلوی تهرانی ها برای تنفس گرفته شد زیرا باد در
تهران از سوی غرب به شرق می‌وزد و از شمال‌غرب بیشترین باد به
سمت تهران روانه می‌شود.
باد شمال‌غرب تهران می‌توانست مانند جارو فضا را تلطیف کند،
اما نگذاشتند. قرار بود این منطقه اختصاص به فضای سبز و تفریحی
و فرهنگی بیابد اما آن را تبدیل کردند به جزیره برج ها.
کمیسیون ماده 5 و شورای عالی شهرسازی به اتفاق شهرداری تهران
دست در دست یکدیگر این فاجعه را آفریدند.
نائب رئیس کنونی انجمن مهندسان مشاور نیز معتقد است بدترین
اتفاق این منطقه برج‌سازی‌های بی‌رویه است. برج‌ها دیوارهای
وحشتناکی را به وجود آورده‌اند و مانع از عبور هوا می‌شوند.
90 در صد مالکیت این برج‌ها، متعلق به تعاونی‌ها و نهادهاست.
حالا حداقل
200 هزار واحد مسکونی در غرب تهران از زمین برخاسته و سر به
آسمان کشیده است. اگر در هر واحد 2 تا 3 نفر زندگی کنند جمعیت
منطقه به حدود یک میلیون می رسد. اسکلت‌های ساختمانی هر روز
بالاتر می روند و از عرض و ارتفاع رشد می کنند.
شهرداری تهران نظر کارشناسان را قبول ندارد و نمی پذیرد که
دیوارهای بلند برج‌های این منطقه مانع عبور باد و رسیدن آن به
شهر تهران است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 8 خرداد |
