|
چرخی زده ایم روی فیسبوک هائی که گزارش های نوروزی منتشر کرده
اند. اغلب این فیسبوک ها خبرهای تکراری بسته بودن جاده ها و
عکس های خصوصی و چند جمله ای خصوصی تر روی فیسبوک هایشان منتشر
کرده اند. بندرت در میان این فیسبوک ها گزارش سفر، مشاهدات
و... را یافته ایم. شاید هم ما هنوز نتوانسته ایم زیاد بگردیم
و هست. بهرحال، هر فیسبوکی را بیابیم که عکس و گزارشی را
درباره سفرهای نوروزی منتشر کرده باشد، سعی می کنیم در پیک نت
منتشر کنیم، بویژه گزارش هائی که بر اطلاعات دیگران - از جمله
خود ما- می افزاید.
گزارشی که می
خوانید را از فیسبوک "نسترن دانش" برگرفته ایم و توصیه می کنیم
به آن فیسبوک مراجعه کرده و عکس های متعدد و جالب آن را از
طریق این لینک
https://www.facebook.com/sorayya.rasekh
ببینید.
نمی دانم تا به حال نام "خاله خاور" را شنیده اید؟ خوب است
کسانی که بوی سیر و میرزا قاسمی و کباب ترش وسوسه شون می کند
به روستای "سرولات" هم سری بزنند. جایی در مرز گیلان و
مازندران، بالای کوه های سبز چابکسر آن قدر بالا تا با چشم
آنداز مه آلود کوه در رستوران خاور خانم هم انواع غذاهای
خوشمزه محلی را خورده باشند و هم دریای آبی خزر را ببینند.
چنان که من در سفر نوروزی ام رفتم دیدم و البته، خوردم.
حدود 20 سال پیش بالکن خانه روستایی خاور خانم جایی
برای استراحت مسافرین و نوشیدن چای بود. اما این برای خاله
خاور که دستش به پختن غذاهای سنتی گیلان از باقالی قاتوق تا
ماهی شکم پر و انواع ترشیجات می رفت و از طرفی امرار معاش هم
بود کفایت نمی کرد. تا به مرور بالکن خانه کوچکش امروز به
رستورانی مشهور تبدیل شده که واقعا جای سوزن انداختن ندارد و
در روزهای تعطیل تا 1000 مشتری هم در روز دارد. در این رستوران
غذا طور دیگری سرمیز می آید، انگار که در خانه خودت هستی و یا
به مهمانی رفته ای. حالا خاور خانم مدیریت می کند و زنان خوش
دستپخت روستا نقش اصلی را در آشپزخانه دارند. خاله خاور در
حالیکه مثل فرفره در آشپزخانه می چرخد یک نگاه به دیگ باقالا
قاتق دارد و نگاه دیگرش به مرغ شکم پر و فرصتی کوتاه برای حرف
زدن. برایم گفت:
" 45ساله
ام.... 20 - 25 سال است که برای مسافر هایی که از سراسر ایران
می آیند غذا می پزم و در روستایمان به برکت کار، خبری از
اعتیاد، دزدی و بیکاری نیست. روستای ما به بهشتی تبدیل شده که
اگر تمام دنیا را هم به من بدهند، حاضر نیستم با "سرولات" عوض
کنم....
"
یک وقت فکر نکنید که خوردن غذا در ارتفاعات چابکسر در هفت توی
مه آن، هم در رستوران خاله خاور آسان ست. از لحظه ای که در صف
می ایستی تا زمانی که غذا سر میز بیاید 3 ساعت طول می کشد، اگر
بیشتر طول نکشد. اما ارزشش را دارد.
این را هم بگویم که این رستوران در طول سال و بویژه در نوروز
نه تنها زندگی خاورخانم، بلکه زندگی همه اهالی روستا را تغییر
داده. حالا حدود 500 خانوار سرولات به نان و نوایی رسیده اند،
با فروش صنایع دستی، مرباجات، ترشیجات و خشکبار. همه کار می
کنند و از بیکاری نشانی نمی بینی.
برگرفته شده از فیسبوک "نسترن دانش"
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 16 فروردین |
