|
احمدی نژاد در یک نعل وارونه، طی نامه ای به رهبر جمهوری
اسلامی، در حالیکه خود و شخص علی خامنه ای مسبب اصلی بحران همه
جانبه کنونی درکشورند، خود را بلندگوی جنبش نارضائی مردم اعلام
کرد. او در نامه خویش نوشت:
«مردم با مراجعات متعدد و مکرر از سراسر ایران و با این باور
که اینجانب به
حضرتعالی دسترسی دارم، به اصرار و به طور موکد میخواهند که
سخن آنان و وضع کشور را به استحضار حضرتعالی
برسانم. به عرض میرسانم که امروز شرایط کشور بسیار خطیر و طراح
های دشمنان برای ضربه زدن به کیان
ملت، بسیار پیچیده و عزم آنان برای خدشه به استقلال و عظمت
کشور، بسیار جدی و توطئه های آنان یکی پس از
دیگری در حال اجرا است. به دلیل غفلت مسئولین و اثرگذاری
برنامه های دشمنان، بحران ها، رکود بی سابقه اقتصادی، نقدینگی
بانکی، بیکاری، فقر و فاصله طبقاتی و تولید به وضعیت حادی
رسیده و هر لحظه ممکن است کشور و مردم را با شرایط غیر قابل
پیشبینی
و مدیریت مواجه سازد.
فشار سنگین و بی سابقه اقتصادی، تبلیغی و عاطفی در کنار
فشارهای سیاسی، روحی و روانی، بسیاری از مردم و خانواده ها
را در معرض آسیب های جدی و در هم شکستگی قرار داده است.
اعتماد عمومی به صداقت و توانایی برخی مدیران ارشد و دستگاههای
گوناگون برای مدیریت بحران و عبور دادن کشور
از این شرایط، مدتهاست از خطوط قرمز عبور کرده و به صفر نزدیک
شده است و رسانه ملی نیز که مسئولیت بسیارخطیری در این رابطه
بر عهده دارد، خود از وضعیت مشابهی رنج می برد.
مقامات قوه مجریه با امید و اعتناء بیش از اندازه به نتایج
توافق موسوم به برجام و یا تمرکز بیش از حد بر آن، تقریباً
سایر
امور کشور را رها کرده اند. بازی با آمار و ارائه اطلاعات غیر
واقعی از وضع کشور نیز مانند پاشیدن نمک بر زخم های
عمیق مردم شده است. علیرغم اینکه فروش نفت افزایش یافته و
درآمد و بودجه دولت طی سالهای اخیر بیش از سه برابر
شده است اما وضعیت عمومی مردم و کشور به طور آشکار عقب گرد
داشته است. اطلاعات و آمار واقعی نشان از حرکت
به سوی بن بست در بخش های گوناگون دارد.
به عنوان مثال جمع قابل توجهی به نمایندگی از صدها هزار نفر از
مردمی که از ناحیه مدیریت بانک مرکزی و عملکرد موسسات مالی و
اعتباری دارای مجوز از مراکز رسمی کشور دچار مشکالت فراوان و
کمرشکن شده و به ستوه آمده اند، مدتها به مراکز دولتی و بانک
مرکزی مراجعه می کنند لیکن پاسخ روشنی دریافت نمی کنند و طرد
می شوند. پس از
آن و مایوس از مقامات دولتی، برای تظلم، بیش از سی روز در
مقابل دستگاه قضایی تحصن می کنند لیکن حتی یکی از
مقامات ارشد قضایی نیز حاضر به شنیدن سخنان آنان و آرامش دهی و
دادن قول پیگیری نمی شود و دست آخر با
برخورد تند ضابطین قضایی متفرق می شوند.
همین مردم، مایوس از عدالت قضایی، در مقابل مجلس که نمایندگان،
آن را خانه ملت می نامند، به تظلم می روند اما با
همان رفتار قبلی بلکه تندتر، از سوی ضابطین مواجه می شوند. حتی
یک نفر از مقامات مجلس نیز حاضر به گفتگو و
شنیدن سخنان آنان نمی شود.
یا اینکه کارگرانی که با تحمل سختی و فقر، ماهها از دریافت
همان حداقل حقوق ماهانه نیز محروم بوده و از پیگیریهای
مستمر از مسئوالن مایوس شده و صدا به اعتراض بلند کرده اند،
مورد ضرب و شتم و دستگیری و بازداشت قرار می
گیرند.
آیا رفتاری بدتر از این هم قابل تصور است؟
مقامات قضایی که خود باید ضامن آزادی مردم و امنیت و عدالت
باشند، در افکار عمومی به هر دلیل متهم هستند و
مواضع و تکذیب های پی در پی آنان نه تنها کمکی به بهبود شرایط
نکرده بلکه وضع را بدتر کرده است.
اصرار غیر عادی و غیر موجه و غیر قانونی بر مواضع شخصی و سیاسی
و دخالت دادن آن مواضع در امر قضا و بهره برداری از قدرت قضایی
در مناسبات سیاسی، شخصی و خانوادگی، فرصت رسیدگی و اصالح وضع
دستگاه قضایی و مراقبت از
خطا و ظلم و تالش برای حل مسائل اصلی کشور و احقاق حقوق مردم
را از آن مقامات سلب کرده است.
وجود حدود 17 میلیون پرونده که به معنای درگیر بودن اکثریت
قاطع خانواده های ایرانی در دعواهای قضایی است، آینۀ
تمام نما و شفافی از وضع کشور و عملکرد دستگاههای گوناگون و به
تنهایی دلیل و نشانه روشنی از وضع نابسامان و
کارنابلدی مقامات قضایی و اشکالات اساسی در آن دستگاه است.
نارضایتی عمومی از وضع کشور و دستگاه قضایی بی
سابقه و فریاد قاطبه مردم از بی عدالتی و روابط نادرست به
آسمان است.
مدیریت و بسیاری از نمایندگان مجلس که به لطف قانون عادی مصوب
مجلس درباره انتخابات، آشکارا نماینده اقلیت
مردم و باز با مصوبه خودشان و بر خالف قانون اساسی، مصون از هر
رسیدگی قضایی در شکایات مردم از آنها شده اند، حتی در صورت
داشتن شجاعت و صلاحیت و اراده الزم، از پشتوانه مردمی برای
دفاع از حقوق انان برخوردار نیستند.
عزیز گرامی؛
قشرهای مختلف مردم به شدت نگران وضع کشور و آینده انقلاب و
جمهوری اسلامی و خود و فرزندانشان هستند.
شایسته نیست که با تشریح وضع کارمندان، معلمان و فرهنگیان،
هنرمندان، کارگران روزمزد و ساختمانی، کسبه و
کشاورزان و یا انبوه جوانان تحصیلکرده و جویای کار و رانندگان
و کولبران و دیگر اقشار مردم، خاطر حضرتعالی و مردم
بیش از این مکدر گردد.
بسیاری از مردم هر روز در مراجعات خود و در تماس های گوناگون
از سراسر کشور و در اجتماعات مختلف از این امور
شکایت می کنند و درخواست دارند که حرف و خواست آنان به مقامات
باال و به ویژه حضرتعالی برسد. خداوند شاهد است
که بنده در حد توان و امکان در این مسیر تالش کرده و میکنم.
امروز متاسفانه عده ای اقلیت محض ، به هر ترتیب ممکن ، خود را
حق مطلق، مالک و صاحب انحصاری کشور و انقلاب و ارباب مردم و
دارای حق قطعی حاکمیت دانسته و توده های مردم را رعیت می
پندارند و اصرار دارند که اراده، فهم و
نظر آنان ولو علیه نظر عمومی و منافع ملی به هر شکل ممکن و حتی
با اعمال زور و فشار به اجرا در آید.
به بهانه های مختلف و با برخوردهای خشن، راه بر هر نوع نقد و
اعتراض و آزادی بیان بسته شده و گروهی اندک و چند
خانواده مشخص قدرت و مناصب اصلی برآمده از انقالبِ ملت را به
طور انحصاری در خدمت خود و تثبیت
حاکمیت جناحها و باندهای ثروت و قدرت به کار گیرند.
اینجانب بنا به خواست مردم و بر اساس مسئولیت شرعی، ملی،
انسانی و انقالبی وظیفه دارم یک بار دیگر شرایط کشور
را از نگاه و زبان آنان به عرض برسانم.
محمود احمدی نژاد
96/8/22
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 8 آذر |
