|
نه تنها در تهران، بلکه در تمام شهرهای ایران، هنوز مساجد
یگانه محلی است که مردم از توالت (مستراح) آن استفاده می کنند
زیرا در سطح شهر مستراح عمومی یا نیست و یا بسیار کم، غیر
بهداشتی و نا امن است. این مشکل در مسیر جاده های پر ترددی که
به شهرهای ساحلی شمال ایران وصل می شود نیز وجود دارد.
حتی توریست‌های خارجی که به ایران سفر می کنند از نبود
سرویس‌های بهداشتی مناسب گلایه می‌کنند.
آنها وقتی به ایران می‌آیند و شهر به شهر سفر می‌روند و با
بحران دستشویی روبرو هستند. به ویژه اینکه سبک سرویس بهداشتی
آنها با توالت‌های ایرانی متفاوت است. گفته می‌شود که برخی از
توریستها،
قرص هایی برای کنترل ادرار مصرف می کنند که یکجوری با این معضل
جانفرسا مقابله کنند.
آیا ایرانی ها هم باید از این نوع قرص ها استفاده کنند؟ و اگر
مصرف این قرص ها باب شود، بزودی وارد کنندگان منتظر بازار مصرف
دست به کار نخواهند شد؟
بسیاری از مسافران داخلی در مسافرت‌های برون شهری و استانی با
مشکل بزرگی به نام توالت بین راهی روبرو هستند. بسیاری از
مسیرها در ایران دستشویی عمومی ندارند و تنها برخی امام زاده
ها و مساجد سر راهی یا پمپ بنزین‌ها، جور توالت‌های عمومی را
می‌کشند.
صبر برای رسیدن به یک دستشویی می‌تواند زمینه ساز بیماری‌های
متعدد برای انسان شود. گاهی 200 یا 250 کیلومتر فاصله میان یک
دستشویی عمومی تا دستشویی دیگر فاصله هست و در محلات تهران نیز
وضع همینگونه است.
متروی تهران به عنوان عظیم ترین سامانه حمل و نقل عمومی کشور
فاقد دستشویی است. اگر در مترو دچار دستشویی شدید، راهی برای
خروج پیدا کنید و خود را به نزدیک مسجد برسانید. این تازه در
صورتی است که مسجد باز باشد.
سازمان ملل متحد خواستار فراهم کردن تاسیسات امن و تمیز
دستشویی و توالت برای همگان به ویژه زنان و دختران است.
اما کجاست گوش شنوا در ایران؟
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 19 آذر |
