|
حسن روحانی روز گذشته در همایش حقوق شهروندی سخنرانی بسیار
مهمی ایراد کرد و در واقع مهم ترین سخنرانی خود در طول مدت
ریاست جمهوری را ایراد کرد. بخشی از فضاسازی هائی که علیه
روحانی تشدید شده - چه در داخل و چه در خارج- در مخالفت و ضدیت
با همان نکاتی است که روحانی در سخنرانی روز گذشته خود مطرح
کرد. دقیق ترین صحبت را درباره بودجه و بویژه ردیف 17 ایراد
کرد. همچنان که درباره شنود و فضای امنیتی و مخالفت با بسته
شدن سایت ها و فیلترینگ. این سخنرانی را با دقت بسیار خلاصه
کرده ایم تا نکات اساسی مطرح در آن را حوصله کرده و بخوانند:
انقلاب کردیم تا مردم به حقوق مادی، معنوی، فردی و اجتماعی شان
برسند.
انقلاب مشروطه برای چه بود؟ و در طول 110 سال این همه مبارزات
برای چه بود؟ اگر در یک کلمه بخواهیم خلاصه کنیم، اینکه مردم
می‌خواستند به حقوق‌مادی، معنوی، اجتماعی و فردی و به عبارتی
به حقشان برسند.
مردم چرا در انتخابات شرکت می‌کنند برای اینکه به حقشان برسند
و چرا نقد می کنند برای اینکه به حقشان برسند. دستیابی به
حقوق مسلم انسان‌ها که حقوق ملی، عمومی، انسانی وحقوق بشر است
که فعلاً از واژه حقوق شهروندی استفاده می‌کنیم.
ملت ما از انقلاب مشروطه به این سو گفت که من نمی‌خواهم رعیت
باشم و یک آقایی هم آن بالا به نام شاه باشد که فرمانروایی کند
و من هم مجری فرمان او باشم. همه انقلاب و تلاش برای این بود
که مردم بگویند ما رعیت نیستیم، ما شهروندیم، شاه نمی‌خواهیم
بلکه قانون می‌خواهیم. هر کس در این کشور، هر مسئولیتی دارد،
بالاتر از قانون نیست و وظیفه‌ای مهم‌تر از اجرای قانون ندارد.
همه باید مطیع قانون باشند. در رأس باید قانون اساسی باشد و
بعد قوانین موضوعه؛ همه باید طبق قانون عمل کنیم. حقوق شهروندی
هم همین است؛ حقوق شهروندی یعنی همه طبق قانون عمل کنیم.
برای ما بسیار مهم بود که مردم به اطلاعات دسترسی داشته باشند.
یکی از مهم‌ترین حقوق شهروندی دسترسی مردم به اطلاعات است.
همه باید بدانند چه خبر است و
چه تصمیماتی دارد اتخاذ می‌شود. به دولت دستور دادم و اکنون هم
دارد اجرا می‌شود. گفتم هر وزارتخانه و دستگاه که یک پیشنهادی
را مطرح می‌کند که آن پیشنهاد باید بیاید در دستور هیأت دولت
قرار بگیرد و ما بحث کنیم، قبل از اینکه من پیشنهاد آن دستگاه
را ببینم، این باید در سایت منتشر شود.
شاید باور نکنید، اگر بگویم چقدر خوشحالم، وقتی بودجه ما به
مجلس رفت و از فردا در فضای مجازی، غوغایی بپا شد؛ چقدر قشنگ.
همه مردم به صحنه آمده اند، اظهار نظر و نقد می‌کنند. سازمان
برنامه و بودجه، دولت و شخص رییس جمهور را نقد می‌کنند.
دست‌شان درد نکند، دست‌شان را می‌بوسم.
راجع به بودجه‌ها مردم صحبت می‌کنند و می‌گویند فلان دستگاه
چرا باید اینقدر پول بگیرد. این حق مردم است. مردم دارند
مقایسه می‌کنند، می‌گویند فلان دستگاه فرهنگی اینقدر میلیارد
تومان بودجه برایش گذاشتید. اعتراض می‌کنند و می‌گویند چرا
اینقدر زیاد؛ اهلاً و سهلاً همه چیز با مردم است.
اگر مردم می‌گویند این پول زیاد است، اگر نظر عمومی مردم این
است، نمی‌خواهم بگویم یک نفر تا 10 نفر، اگر فهمیدیم نظر عام
مردم این است، نظر مردم، اکثریت مردم اگر چیزی می‌گویند، درست
می‌گویند، حق با آنهاست. حق با دولت نیست، حق با ملت است.
یک فهرست بلندبالایی بود از 17 دستگاه مختلف که فقط پول از ما
می‌گرفتند، اول سال به آنها پول می‌دادیم، یک روز هم اگر دیر
می‌شد، اعتراض می‌کردند که چرا دولت پول ما را نداده و چرا دیر
داده است. بعد می‌گوییم این پول را کجا صرف کردید، می‌گفتند به
شما ربطی ندارد. پولی دادید به ما، خداحافظ شما، ما هر کجا
بخواهیم صرف می‌کنیم.
نمی‌خواهم گله کنم که بگویم بعضی از آن پول‌ها صرف تخریب دولت
می‌شد، آن را نمی‌خواهم بگویم، چرا که به نظرم مهم نیست. اما
این پول کجا خرج شد و رفت؟ الان پشت همین تریبون، به وزیر
اقتصاد و به خزانه دستور می‌دهم، از سال 97، هر بودجه‌ای که به
هر دستگاهی تخصیص می‌دهد یا پرداخت می‌کند، باید بلافاصله در
سایت اعلام کند تا همه مردم بدانند.
مردم باید بدانند که پول خزانه به چه کسی، به کدام نهاد و
دستگاه داده می‌شود. اگر دستگاهی،عمومی غیردولتی است، این
دستگاه از مردم و خزانه پول، عوارض و مالیات نمی‌گیرد، البته
اشکال ندارد، خودشان جایی با پول خودشان کار کنند اما اگر بنا
شد از خزانه یعنی از بیت‌المال و جیب مردم پولی بگیرد، باید
گزارش بدهند و به مردم بگویند این پول را چه کردند و کجا خرج
کردند.
ولله بالله اگر صدها دستگاه مبارزه با فساد درست کنیم، اگر
ده‌ها دادگاه با فساد مبارزه کنند، نمی‌توانیم فساد را ریشه‌کن
کنیم، مگر آنکه مردم به صورت شفاف ببینند ما چه می‌کنیم، باید
در اتاق شیشه‌ای برویم، باید نورافکن روی ما باشد و باید
همه، ما را مشاهده کنند.
در طول این 4.5 ماه گذشته، روزی نبوده که با ارگان‌ها و
دستگاه‌های مختلف در جلسات مختلف صحبت و بحث نکنم. هر روز
می‌آمدند که آنجا را فیلتر کنیم و آن شبکه را ببندیم.می‌گفتم
چرا؟ و ایرادی را پیدا کرده و می‌گفتند. آیا اگر یک راننده
تخلف کرد، باید بزرگراه‌ها را ببندیم؟ اگر قطار یکبار تصادف
کرد آیا باید کل قطارها را جمع کنیم؟ این چه حرف و استدلالی
است؟ مگر می‌شود در دنیای امروز، از فضای اینترنت خارج شد و
بگوییم که می‌خواهیم اشتغال درست کنیم؟ مگر شدنی است؟ امروز
حتی اگر بخواهیم مسأله آب و بهره‌وری از آب را حل کنیم، از
طریق فضای اینترنتی امکان پذیرتر است. فضای اینترنتی با
سنسورهایی که وجود دارد نشان می دهد که رطوبت زمین کم شده، پس
بطور خودکار شیر باز می‌شود و آب قطره‌ای وارد زمین می‌شود و
وقتی رطوبت کافی شد بسته می‌شود. امروز دیگر نمی‌شود به دنیای
50 سال پیش برگردیم. درست است که سن و جوانی مان برای 50 سال
پیش است اما افکار ما باید در دنیای امروز باشد.
چگونه برای جوانها اشتغال درست کنیم؟ یکی از راه‌های اشتغال،
فضای مجازی و اینترنت است. وزیر ارتباطات گزارش داد و گفت که
30 هزار اشتغال در یکی از شبکه های اجتماعی کشور هست. قرار ما
این است که صدها هزار شغل در فناوری ارتباطات درست کنیم. مگر
می‌توانیم این فضا را بخاطر اینکه کسی تخلف کرده و ایراد دارد
ببندیم.
باید برویم اشکال و ایراد را رفع کنیم. نمی‌خواهم بگویم فضای
اینترنت خطر ندارد، اتوبان را هم خطرناک می‌ببینم. شما اگر
ملاحظه نکنید و بروید وسط اتوبان ماشینی به شما می زند؛ باید
مراقبت کنید. باید به جوان آموزش دهیم که اینجا اتوبان است،
پیاده‌رو نیست که بخواهی در آن قدم بزنی. باید به راننده آموزش
بدهیم که در اتوبان نمی شود دنده عقب حرکت کرد.
یکی از مسئولیت‌های بزرگ آموزش و پرورش ما در کلاس‌های درس از
دبستان، آموزش نوجوان‌ها درباره فضای مجازی است که چگونه از آن
استفاده کنند و باید به آنها گفته شود که چه خطراتی در این راه
وجود دارد. در خیابان باید برویم، بانک هم باید برویم، ممکن
است دزدی هم بشود و جیب ما را بزنند. حالا بخاطر اینکه یک دزد
در خیابان است، نباید از خانه خارج شویم؟ یا باید دزد را
دستگیر کنیم. یا باید حواس‌مان جمع باشد.
ما فضای اینترنت امن و سالم و راحت و ارزان می‌خواهیم. اما در
عین حال ما یک فضای امنیتی نمی‌خواهیم. نمی خواهیم برویم
ببینیم در زندگی و امور خانوادگی مردم چه خبر است؟ دو تا دوست
چه می‌کنند؟ کی به چه کسی و فلان فرد سیاسی یا حزب سیاسی چه
پیامک زد و چی گفت؟ رها کنیم، دست برداریم و مردم را آزاد
بگذاریم. نمی‌شود! آن دوره گذشت، والله گذشت، ول کنید.
رییس جمهور که سخنانش با تشویق مستمر حضار همراه شده بود،
ادامه داد:
یک مقدار هم قبول کنیم که مردم خودشان هم حساس هستند. فکر
می‌کنیم دیندار فقط ما هستیم؟ مردم به دین، به اخلاق، به
فرهنگ، به ایرانی بودن، مذاهب، به زبان و به لهجه خودشان
احترام می‌گذارند. دوست دارند و می‌فهمند. فکر می‌کنیم عقل
مطلق هستیم و نعوذ بالله مردم بی‌خبر. نخیر اینطور نیست. مردم
، جوانها و دانشجوهای ما، یک قدم از ما جلوترند. بگذاریم فضای
دانشگاه آزاد باشد. همین‌جا به آقای دکتر غلامی می‌گویم
دانشجوی ستاره‌دار نباید داشته باشیم.
اگر کسی می‌آید از ما کنتور آب می‌خواهد و از آب می‌خواهد
استفاده کند، از دین و مذهبش می‌پرسیم! می‌گوییم اول بیا این
را پر کن که دین و مذهبت چیست؟ برای کدام گروه سیاسی هستی؟
نماز شب می‌خوانی یا نه؟! روزه و ماه رمضان و مستحبات را انجام
می‌دهی؟ چه کار به کار مردم داری، آب می‌خواهد، خوب به او
بدهید. مردم برق می‌خواهند، تو بگو برق می‌خواهی کتاب بخوانی و
بعد یک نامه‌ای بنویسی خلاف مصالح با این برق!؟ شما چکار به
این کارها داری؟ برق را بده، پولت را بگیر.طرف
می‌خواهد در مقاطع لیسانس و فوق‌لیسانس تحصیل کند، چه کار داری
به زندگی‌اش؟ می‌رویم از همسایه می‌پرسیم طرف می‌خواهد فوق
لیسانس بخواند! حراست می‌رود از همسایه می‌پرسد که این جوان،
جوان خوبی است؟ اینکه در خانه‌اش زندگی می‌کند، همسرش است؟ به
شما چه ربطی دارد؟ این غلط ها دیگر چیست؟
روحانی در میان تشویق حضار تاکید کرد:
فضا را برای حقوق مردم باز بگذاریم. البته اگر کسی قانون را
زیر پا گذاشت، اگر کسی جرمی انجام داد، آنجا دادگاه و دادستان
هست، باید برود. ولی در امور مردم و زندگی خصوصی مردم تفحص
نکنیم. فرمان 8 ماده‌ای امام (ره) را یادمان نرود. این فرمان
را به صورت تابلو نصب کنیم و همگان و هر روز، آن را بخوانیم.
امام (ره) در آن سالی که آن همه کشتار بود و گروهک‌ها در ایران
کشتار می‌کردند، فرمود اگر وارد خانه مردمی شدید، به عنوان
اینکه این تروریست است و فهمیدید اشتباه است، بعد که رفتید
آنجا آلات قمار و شراب است، اگر بیایید نقل کنید باید تعزیر
شوید و حق ندارید نقل کنید. در خانه خصوصی مردم بوده به تو چه؟
تو رفته بودی تروریست بگیری، فهمیدی اشتباه کردی، خداحافظ شما.
بعد بگویید ما رفتیم تازه یک چیز بهتری پیدا کردیم. حالا بیا
پرونده درست کن و طرف را دستگیر کن. مگر ما متخصص درست کردن
پرونده برای مردم هستیم.
موارد استفاده از شنود مشخص است. غیر از مواردی مانند تروریسم،
جنایات سازمان یافته و توطئه علیه کل کشور، دیگر شنود نداریم و
این مصوبه شورای عالی امنیت ملی است. به تمام دستگاه‌های
امنیتی از وزارت اطلاعات، سپاه، نیروی انتظامی و چند تا دستگاه
دیگری هم که گاهی از این کارها می‌کنند، اعلام می کنم که باید
به قانون عمل شود و تمام دستگاهها و دستگاه امنیتی، باید
بدانند که نوکر و خادم مردم هستند.
از مردم ایران و از همه جوانان می‌خواهم این مسأله بودجه 97 را
رها نکنید، ادامه دهید و ببینید در بودجه چه خبر است و این
نورافکن‌ها باید در همه ردیف‌ها وارد شود. همه دستگاههایی که
در سال 97 بودجه می‌گیرند باید به مردم اعلام شود که بودجه را
کجا خرج کردند و این مسیر خوبی است که آغاز شده است.
به ملت ایران می‌گویم که به عنوان رییس جمهور سر پیمان خودم تا
آخر خواهم بود و از شما مردم، جوانها، زن‌ها، مردها،
روستائیان، شهری‌ها، فرهیختگان و هنرمندان نیز می‌خواهم بر سر
پیمان بمانید. ما با هم کاری را شروع کردیم و باید با هم ادامه
می دهیم. روحانی در تمام ساعات دولت دوازدهم به شما، رأی، نظر،
حمایت و انتقاد شما نیازمند است. شما باید پرسشگر باشید و
وظیفه ما پاسخگویی است. ما باید پاسخ دهیم. بر سر پیمان‌مان،
تا پای جان ایستاده‌ایم و باید کشور را پیش ببریم. ده‌ها مشکل
پیش‌روی ماست ولی اگر دست به دست هم دهیم، همه را حل خواهیم
کرد. می‌توانیم و ملت ما این قدرت را دارد.
علیه برجام تا امروز نتوانسته اند کاری از پیش ببرند و به
اعتقاد من تا آخر هم نخواهند توانست. اگر هم کسی با برجام
مخالف است به ترامپ دل نبندد کاری برایتان نمی‌کند. برجام
می‌ماند و ما راه را ادامه می‌دهیم.
طرح تحول سلامت خواهد ماند و دولت آنرا به عنوان یکی از حقوق
مهم شهروندی در امر سلامت، ادامه می‌دهد. آرامش اقتصادی نیز به
عنوان یک حق مهم شهروندی است که ادامه خواهد یافت. مردم بدانند
بنای ما در تورم، مهار تورم و در رشد، رشد مثبت اقتصادی است.
بنای دولت در مسأله سکه و ارز و بازار سرمایه، تعادل صحیح
است. ممکن است مشکلی پیش بیاید که آنرا با کمک شما و در کنار
هم حل خواهیم کرد.
دولت دوازدهم از فضای مجازی، فضای اینترنت و ارتباط مردم با
دنیا حراست خواهد کرد. بعضی‌ها که شب‌ها تا صبح خواب می بینند،
بدانند آن خواب‌ها تعبیر نمی‌شود پس به خواب‌های خودتان دل
نبندید. فضای ارتباط مردم با جهان حفظ خواهد شد، ما دنبال
فیلتر کردن شبکه‌های اجتماعی نخواهیم بود. اینجا وزیر ماست به
مردم قول می‌دهد دستش روی دکمه فیلترینگ نخواهد رفت.
باید عقب ماندگی های گذشته نسبت به خانمها یک مقدار جبران شود
- در سال گذشته 67 درصد اشتغال ایجاد شده مربوط به زنان جامعه
ما بوده است. پس ما به عهد و پیمان‌مان وفا کردیم.
به تمام وزارتخانه‌ها گفته‌ام، حداقل، دو جوان و حداقل یک خانم
در سطح معاون یا مشاور باید منصوب کنند.
ما بعضی مواقع می‌گوییم شرکت‌های دولتی را خصوصی کردیم، اما
واقعا چه کردیم. آن شرکت دولتی را می‌دهیم به بازنشسته‌های
خودمان (بازنشسته های سپاه)، می‌گوییم این شد خصوصی! به دولت
اعلام می‌کنم تمام کارهایی که واگذار می‌شود به بخش‌های
مردمی، باید حداقل 50 درصد آن جوانها باشند. بازنشسته هم
باشد، 20 الی 40 درصد، نه اینکه کلش بازنشسته‌ها را شما اینجا
می‌آورید. پس جوانها کی مشغول به کار شوند؟
در بودجه سال 97، - به ملت عزیز می‌گویم، در یک فرصت دیگر
مفصل‌تر صحبت خواهم کرد- هیچ چیزی را گران نخواهیم کرد، مگر
اینکه خواهیم گفت این پول کجا صرف خواهد شد و اگر شما قبول
داشتید آن کار را خواهیم کرد.
می‌گویند ممکن است حاملهای انرژی گران شود. به شما اعلام
می‌کنم، قیمت بنزین و گازوییل از نصف قیمت جهانی بالاتر نخواهد
بود. قانون به ما گفته باید ظرف 5 سال به قیمت جهانی برسانیم.
چرا؟ به دلیل اینکه ما می‌دانیم شرایط زندگی مردم چگونه است؟
اما اگر پولی از این بابت از مردم گرفته شود، من به سازمان
برنامه و بودجه و به دولت گفته‌ام، این پول صرفاً برای اشتغال
جوانها خواهد بود و بس؛ فقط برای اشتغال.
در روزی داریم در تهران صحبت می‌کنیم که متأسفانه مدارس ما به
دلیل آلودگی هوا تعطیل است. اینجا به وزیر صنعت و وزیر نیرو و
وزیر نفت و مسئول محیط زیست می‌گویم، این مسئولیت سنگین ماست.
صنعت ما باید درست شود. خودرو و نیروگاه و بنزین و گازوییل و
وسایل گرم‌کننده منزل‌های ما باید درست شود. همه باید دست به
دست هم دهیم. در یک روزهایی هم ماشین شخصی استفاده نکنیم. راهی
دیگری نداریم.
از ما بدتر دهلی است. از تهران بدتر هوای پکن و مکزیکوسیتی
است. مثل تهران برخی شهرهای اروپایی است. در ماه‌های گذشته،
این یک معضل جهانی است. این معضلی است که با آن مواجه هستیم و
باید آن را حل کنیم. من خیلی حرف دارم ولی وقت ندارم. می خواهم
روی یک نکته تأکید کنم؛ حقوق شهروندی ما، استاندارد شدن همه
چیز است.
نمی‌شود کسی مجوز داشته باشد و به فرض پنجره غیراستاندارد
بسازد. نمی‌شود در این کشور، کسی مجوز ساخت درب منزل داشته
باشد و آن درب استاندارد نباشد، چرا درب و پنجره ها بعد از 3
الی 6 ماه نیاز به تعمیر پیدا می کند و آنچه در اروپا ساخته می
شود صد سال دوام دارد و تغییری نمی‌کند. تا سیم‌کشی استاندارد
نشود، صدها پلاسکو خواهیم داشت و تا زمانی که کارگر و مدیر
استاندارد نباشد، در پتروشیمی و پالایشگاه آتش‌‌سوزی وجود
خواهد داشت.
باید همه مشاغل، همه کارها، از کارهای جزیی تا کارهای کلی،
استاندارد شود . باید در آموزش فنی و حرفه ای در دبستان و
دبیرستان و دانشگاه، آموزش های ارایه شده استاندارد باشد.
حقوق شهروندی باید فرهنگ ما شود. باید در دانشگاه، وزیر علوم
ما بتواند دانشگاه را اداره کند. هر روز از این طرف و آن طرف
به او دستور می‌دهند، ما راست و چپ نداریم که دستور دهند. وزیر
مسئولیت دارد و قانون اساسی این را می‌گوید. وزیر باید در همه
آن جمعیت ها و شوراهایی که شرکت می‌کند، حرف بزند. در مسأله
فرهنگ، وزیر ما مسئول است. وزیر فرهنگ و وزیر آموزش و پرورش ما
مسئول است. اینها مسئولیت دارند. در سیاست خارجی وزیر خارجه ما
مسئول است.
نمی‌شود همه بخواهند مداخله کنند. معیار ما قانون اساسی است.
ما باید بر مبنای قانون اساسی عمل کنیم. اصل 113 قانون اساسی
می‌گوید رییس جمهور مسئول اجرای قانون اساسی است و همه ما باید
قانون اساسی را اجرا کنیم. ما چیزی فرای قانون اساسی و قانون
در این کشور نداریم.
من رییس جمهور موظف هستم سالی یکبار گزارش به ملت دهم. سال
آینده به شما خواهم گفت که در این یکسال چه کرده‌ایم و چه
مشکلاتی پیش روی ماست و شما کجاها باید ما را یاری کنید تا
مشکلات را حل کنیم.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 29 آذر |
