در جنوب فرانسه منطقه ای هست بنام "لاندز" که در دل جنگل انبوه کاج پوشیده است. می گویند این جنگل بزرگترین جنگل کاج اروپاست. در این منطقه چوپانان "بابا لنگ دراز" اند! آنها روی چوب های بلندی که به پای خود می بستند حرکت می کردند تا بتوانند گوسفندان خود را در دشت های وسیع اطراف جنگل ببینند. این چوب ها قدم ها را بلندتر کرده و به چوپانان اجازه می داد که مسافت های طولانی تر را در زمان کوتاه تر طی کنند.از همه مهم تر، این چوب ها راه رفتن در زمین های نرم و مرطوب مخصوصا پس از بارندگی را آسان تر می کرد. نه تنها چوپانان بلکه جمعیت لاندز برای فرو نرفتن در زمین های باتلاقی این منطقه پس از باران، با این چوب ها راه می رفتند.

این ادامه پاها 5 فوت ارتفاع و یک تسمه ی چرمی داشته اند که پای چوبی را بر شانه ها استوار می کردند.

بخش پایینی چوب که روی زمین قرار می گرفت گاهی با استخوان گوسفند محکم می شد. چوپانان همچنین چوب بلندی داشتند که از آن به عنوان تکیه گاه هنگام راه رفتن و هدایت گله استفاده می کردند. این چوب ها آنقدر راحت بودند که چوپان می توانست به راحتی روی آن بنشیند.

چوپانان از کودکی راه رفتن با این چوب ها را می آموختند و حتی می توانستند سنگی را روی زمین بلند کنند، خم شده و گل بچینند و یا حتی با آن بدوند. مسابقات راه رفتن با چوب نیز بخش جدایی ناپذیری از فرهنگ روستائیان این منطقه بوده است. حتی زنان و دخترانی که در راه رفتن با پای چوبی مهارت داشتند نیز در این مسابقه شرکت می کردند.

 فردی از همین منطقه بنام Sylvain Dornon  در سال 1891 از پاریس تا مسکو را با این پای چوبی طی کرد. مسافتی بیش از 2800 کیلومتر و تنها در 58 روز!

این پاهای چوبی نیز همراه با گله داری سنتی، کاهش درختان جنگلی و محدود شدن چشم اندازهای منطقه ناپدید شدند و حالا فقط تصاویری از آن دوران و مردان و زنانی با پاهای چوبی باقی مانده است.

به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet

 پیک نت 3 آبان