|
حسن خمینی روز گذشته با فرماندهان نیروی انتظامی دیدار کرد و
همچنین درمراسم گرامیداشت آیت الله اشرفی اصفهانی که از
قربانیان موج ترور مجاهدین خلق در اوائل انقلاب 57 بود حضور
یافته و سخنرانی کرد. درباره سخنان او در دیدار با فرماندهان
نیروی انتظامی خبری منتشر نشده و یا ما جز عکس این دیدار خبری
ندیدیم. اما درباره گرامیداشت آیت‌الله اشرفی اصفهانی که در
مسجد امیر المومنین برپا شده بود گفت:
به زندگی یاران پیامبرو ائمه توجه کافی نشده است و ما حتی
تاریخ فوت بعضی از این یاران را نمی‌دانیم. دلیل این کم
اطلاعی این است که اولاً تاریخ‌نویسان توجه زیادی به پیامبر
داشته‌اند و به صحابه کمتر توجه کرده‌اند. دلیل دیگر این است
که خود صحابه هم نمی‌خواستند با وجود امام، سخنی از آنها گفته
شود و دلیل سوم هم فشار حکومت بنی امیه و بنی عباس بوده است که
اجازه نمی‌دادند تاریخ‌نویسان، روایات و وقایع دقیق تاریخی را
بنویسند. با فشارهای حکومت کرامات و بزرگی ائمه و اصحاب آنها
حذف می‌شد و با تغییر در روایات، کسانی را که لازم داشتند بزرگ
می‌کردند و در مقابل مثلا از ابوذر تصویری غلط ارائه می‌کردند.
ما اکنون نباید اجازه دهیم چنین سرنوشتی برای یاران امام خمینی
رقم بخورد. باید نقش هر کس را همان‌طور که بوده است، بیان
کنیم؛ مخصوصاً این روزها و سال‌ها که دست ما از نسل اول انقلاب
خالی می‌شود و با از دست دادن آنها ما دایره‌المعارفی از
اطلاعات را از دست می‌دهیم.
اگر به این مسأله توجه نکنیم اصل حوادث به درستی تعریف نشده،
نقش افراد به دروغ نقل می‌شود و حب و بغض‌ها افراد را کوچک و
بزرگ می‌کند.
یاران امام خمینی به دین‌داری، درایت و شجاعت امامایمان
داشتند. آنها می‌دانستند امام در بزنگاه‌ها تصمیمی می‌گیرد که
ناشی از هوش سرشار و تجربه زیاد ایشان است. امام در طول عمر
خود تا سال‌های آغاز انقلاب، مانند یک ناظر دقیق حوادث ایران و
جهان را مطالعه می‌کرد و برکنار از مسائل سیاسی نبود. امام از
نزدیکان مرحوم کاشانی بود و از طرف آیت‌الله بروجردی هم با شاه
ملاقاتی داشت و همین ویژگی‌ها باعث شد امام بتواند همانند
سیاستمداری چیره دست انقلاب را به پیروزی برساند.
عده‌ای مومنین بعد فتح هستند که به امید غنائم می‌آیند و وقتی
کار سخت شود، می‌روند اما یاران امام به امید قدرت سیاسی،
منزلت اجتماعی و نان و نوایی برای خود نبودند چون در آن سال‌ها
خبری از اینها نبود. یکی از نزدیک ترین دوستان امام حاج شیخ
حسن صانعی یکبار به من گفت که من و پدرت روزها را به شب
می‌رساندیم و چشم‌مان به در خشک می‌شد که کسی به ما سلام کند.
این یاران امام آماده بودند و مرد روزهای مصیبت، سختی و غربت
امام بودند. بسیاری از این مصیبت‌ها هم از ناحیه مقدسان بود.
آنها ظرف آب فرزند امام را هم آب کشیدند. امام می‌گفت خون دلی
که از اینها خورده از هیچ کس دیگری نخورده است. با این وجود
مقاومت یاران امام در مقابل این مقدس‌ها سخت تر بود. وقتی
امام به نجف رفت همه جمع شدند که بگویند این سید بی‌سواد است.
البته نمی‌گویم که همه آنها عامل ساواک بودند؛ بعضی‌ها ساواک
در درون‌شان بود. در این شرایط یارانی که مقاومت کردند معدود
بودند و چوب طعن و نفرین آنها را خوردند. دوران مبارزه، دوران
سخت زندان، تبعید، شکنجه و اعدام بود.
شهید اشرفی اصفهانی از شاگردان و یاران امام و از مومنین قبل
از فتح بود. ما وظیفه داریم یاران امام را با ویژگی‌هایشان را
به آیندگان بشناسانیم. ما باید آنها را همان‌گونه که بودند،
معرفی کنیم.
جامعه با تمام فراز و فرودی که داشته باید با همین انسجام و
وحدت راه خود را ادامه داده و مشکلات را پشت‌سر بگذارد. اگر
همه با هم باشیم می‌توانیم از همه مشکلات عبور کنیم.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 22 مهر |
