آنها که رفتند و آنها که ماندند!

این روزها نه سالگرد فوت آیت الله منتظری است و نه سالروز انفجار حزب جمهوری اسلامی و نخست وزیر، اما روی شبکه اینترنت این عکس وسیعا به اشتراک گذاشته میشود با این سئوال: «اگر آنها که از شخصیت های اول انقلاب و جمهوری اسلامی بودند زنده مانده بودند کار انقلاب 57 و کار جمهوری اسلامی به امروز که در آن هستیم می کشید؟»

پاسخ به این سئوال نیازمند آگاهی و مرور رویدادهای پس از انقلاب و تاسیس جمهوری اسلامی و سپس تحلیل این رویدادها در زمان و شرایطی است که در آن روی دادند. در غیر اینصورت، هر سخنی یا احساساتی و بی مایه است و یا آلوده به غرض های سیاسی و فردی. چنان که خود حکومتیان امروز آلوده به همین غرض ورزی و سوء استفاده از رویدادها برای جلوگیری از رفتن افکار عمومی به عمق رویدادها و "خود قهرمان"ی هائی است که شبانه روز شاهد آن هستیم. این بسا شخصیت هائی که ترور شدند و یا فوت کردند هم اگر مانده بودند، متاثر از رویدادهای داخلی و خارجی به همان مسیری می رفتند که جانشینان آنها رفتند. هیچکس نمی تواند ضمانت بدهد که چنین نمی شد و ای بسا برخی از آنها دنباله رو حوادث نمی شدند و استوار و بی تزلزل به مسیری می رفتند که قرار بود انقلاب 57 برود. حرف ها و توصیه های دیگران را گوش می کردند،  و به خود و امکانات ایران غره نمی شدند و پی نمی بریدند. چنانکه "جامی" شاعر قرن ششم سرود:

غره مشو که مرکب مردان مرد را

در سنگلاخ بادیه پی ها بریده اند

بنابراین، باید دید در سنگلاخ بادیه، چه روی داد و آنها که رفتند و آنها که ماندند مرد "مرکب مردان" بودند و هستند؟

به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet

 پیک نت 6 شهریور