مصاحبه کمتر خوانده شده ای از دکتر یزدی

آقای خمینی بتدریج

پس از درگذشت دکتر ابراهیم یزدی دبیرکل نهضت آزادی ایران، در کنار اظهار نظرها درباره شخصیت و نقش او در انقلاب و جمهوری اسلامی، بخش هائی از مصاحبه های منتشر شده و منتتشر نشده او نیز در این روزها منتشر شد. از جمله این بخش خواندنی از یکی از مصاحبه های او. فردی که در فرانسه مشاور آیت الله خمینی بود و اگر سیر حوادث به گونه ای دیگر طی شده بود و شاید مهندس بازرگان با درایت بیشتری کار کرده بود، بتدریج سکان نخست وزیری را بدست می گرفت.

يزدى: آقای خمینی در یک موردی به من گفتند که تو نمی‏دانی من گرفتار چه مرتجعینی هستم.

تا قبل از پیروزی انقلاب، ایشان نسبت به همکاری با روشنفکران بسیار جدی بود. اما بعد از انقلاب به‏تدریج به آن طرف غلتید. (نا توانی مهندس بازرگان، اشتهای روحانیت برای قبضه قدرت و حوادث تروریستی)

آقای خمینی در یک موردی به من گفتند که تو نمی‏دانی من گرفتار چه مرتجعینی هستم.  من هم گفتم: آقا! مراقب باشید که مرتجعین شما را زمین نزنند.

در پاریس که بودیم، آقای خمینی دو نفر را اسم برد (خزعلی و جنتی) که به ایشان یادداشت داده و نوشته بودند که شما حکم دهید رانندگی برای زنان مکروه است؛ آنها را منع کنید. من به آقای خمینی گفتم که اگر شما این حرف را بزنید، انقلاب همین‏جا تمام می‏شود. زنان به خانه برمی‏گردند و دیگر نخواهند آمد. آقای خمینی خواسته آنها را عملی نکرد؛ درست هم بود. اما بعد از انقلاب همان مرتجعین را گذاشت در شورای نگهبان! چرا؟  برای اینکه آقای خمینی پراگماتیست (مصلحت گرا) بود. یک سیاستمدار کاملا پراگماتیست. در ایران، ۱۸۰ هزار آخوند فعال حضور دارد. روحانیت یک ارتش سیاسی-ایدئولوژیک است.

من یک سخنرانی در کانون توحید داشتم و در آنجا آرای انتخابات مجلس اول را تحلیل کردم.

سازمان مجاهدین خلق دو جور کاندید داشتند؛ یکی مشهورترین (رجوی) و یکی گمنام ‏ترین. آرای گمنام‏ ترین نامزد این گروه ۱۴۰۰۰۰ رای بود که در واقع قدرت سیاسی- تشکیلاتی این سازمان را نشان می‏داد. آرای رجوی، مشهور ترین کاندیدای آن ها ۴۵۰۰۰۰ رای بود. آرای گمنام‏ترین نامزد حزب توده در تهران ۱۷ تا ۱۸ هزار بود. یعنی، حزب توده در تهران ۱۷ تا ۱۸ هزار رأی داشت. وزن روشنفکران اینطور بود. ما اقلیت عددی بودیم. در حالیکه در تهران، پنج تا شش هزار مسجد وجود دارد. از هر مسجد، یک روحانی با ۵۰ نفر راه می افتاد، یک تظاهرات عظیم شکل می گرفت. آقای خمینی بعنوان یک رهبر پراگماتیست باید کدام طرف را می‏گرفت؟

طرف ما روشنفکران را که به قول ایشان احترام دوستی‏های ۴۰ ساله ‏مان را هم نداریم ؟!

به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet

 پیک نت 11 شهریور