|
حمله تروریستی به مجلس که افرادی از درون مجلس با آن همراهی
کردند (از جمله رئیس دفتر نماینده ایذه که ناپدید شده) اقدامی
سیاسی بود برای چند هدف: مرعوب کردن نمایندگانی که شمار آنها
برای حمایت و همراهی با دولت رو به افزایش است، ایجاد فضای
امنیتی و یک سلسله دستگیری های سیاسی از میان کسانی که تاکنون
خودی بودند و دیگر خودی به حساب نمی آیند، تکمیل کردن غیبت
هاشمی رفسنجانی از صحنه سیاسی، درگیر کردن دولت و مرعوب ساختن
روحانی با هدف تحمیل افرادی بعنوان وزیر به کابینه جدید او،
انتقال بازهم بیشتر امور امنیتی به اطلاعات سپاه و بستن دست و
پای وزارت اطلاعات و....
اکنون با موضع گیری های جدید علی لاریجانی رئیس مجلس در حمایت
از روحانی که موجب خشم طیفی شده که حسین شریعتمداری سخنگوی
آنها در کیهان است، این گمان تقویت می شود که در آن اقدام
تروریستی می خواستند کسانی را شکار کنند که از اتحاد و همکاری
موثر آنها با روحانی خشمگین هستند و ضمنا کشتن آنها علاوه بر
حذف آنها از صحنه سیاسی، ایجاد رعب و وحشت، زمینه تبلیغاتی
برای اهداف بعدی (ایجاد فضای امنیتی) بیشتر فراهم می شد. آنها
از تجربه دو انفجار حزب جمهوری اسلامی و نخست وزیر در سالهای
اول جمهوری اسلامی می خواستند استفاده کنند. دو انفجاری که
فضای سیاسی جمهوری اسلامی را بکلی دگر گون کرد و علاوه بر این
دگرگونی، کسانی از صحنه سیاسی حذف شدند که نه تنها چون سدی
مانع کسانی مانند اژه ای و شریعتمداری و مصباح یزدی و جنتی و
... بودند، بلکه با نبودن آنها، می توانستند جای خالیشان را با
همین افراد پر کنند که کردند.
حمله به آرامگاه آیت الله خمینی نیز یک اقدام نمایشی بیش نبود
و هدف اصلی همان مجلس و اهداف ذکر شده در بالا بود که بدلیل
چند اشتباه، از جمله گم کردن درهای ورودی به صحن مجلس به هدف
نرسید و نیمه کاره ماند. سرمقاله روز گذشته کیهان شریعتمداری
در انتقاد از علی لاریجانی که در همایش سراسری قوه قضائیه خطاب
به محسنی اژه ای از او خواست تنش آفرینی علیه دولت و روحانی
نکند معنائی جز تقویت تفسیر بالا ندارد و در آینده نشانه های
بیشتر قطعا آشکار خواهد شد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 13 تیر |
