|
رخشان بنى اعتماد
کارگردان و فیلمنامه نویس متفکر ایران، پس از قتل "آتنا" دختر
7 ساله یادداشتی را منتشر کرد در ارتباط با خشونتی که سراپای
جامعه را گرفته است. او نوشت:
سالها پیش به عیادت زن جوانی كه خودسوزی كرده بود رفتم . شدت
جراحت اش بسیار بالابود. شوكه شدم از صورت خندان و بی نشان از
هیچ دردش كه تنها بخش پانسمان نشده همه بدن سوخته او بود . به
راحتی حرف می زد و انگار می خواست به زبان بی زبانی به من
بفهماند كه خوشحال است از این كه تلاش اش برای خودكشی بی اثر
مانده و زنده است . خوش باورانه به دكتر معالج اش گفتم كه چه
معجزه ای ! حالش كه خوب است و درد ندارد . جواب دقیق تخصصی
دكتر به یادم نیست ولی واژه " عصب سوخته " از لابلای حرف هاش
هرگز از یادم نرفت چون دو روز بعد زن جوان مُرد
...
جامعه ما " عصب سوخته" شده، زخمی و زخم خورده از دردهایی كه تا
عمق استخوان و رگ و پِی های مان را به آتش كشیده، اما انگار
نباید همچنان واقعیت را باور كنیم
.
باور كنیم كه جامعه نیاز جدی و عاجل به آسیب شناسی اجتماعی
دارد.
باور كنیم كه زیر نقاب دروغین اخلاق بر ظاهر جامعه، چه تعفنی
از امیال سركوب شده و جواب نگرفته غلیان می كند
.
باور كنیم كه نادیده گرفتن نیازها و نبود امكان برای تخلیه
فشار غرایز طبیعی می تواند هر انسان كم ظرفیتی را به هیولای
دریده و افسار گسیخته ای مبدل كند
.
باور كنیم آموزش های هشدار دهنده از سنین كودكی یك ضرورت است
و تا حد بسیار زیادی می تواند این طفل معصومان را از خطر آزار
نه فقط منحرفان جنسی، حتا محارم خود محافظت كند
.
باور كنیم سیستم آموزشی مطیع پرور و فرمانبردار استقلال شخصیتی
و " نه " گفتن را از كودكان ما گرفته است
.
باور كنیم كه سرپوش گذاشتن بر واقعیت های هولناك هر روزه و
تكرار شونده در جامعه و ماله كشیدن بر حفره های عمیق موجود،
نیاز به جراحی های جدی برای راهكارهای عاجل دارد
.
واقعیت است كه همه ما " عصب سوخته " شده ایم . از تكرار مصیبت
های مكرر و مكرر
...
و نه بی قیدی و بی دردی
.
جواب نگرفته از چرایی یك فاجعه، مصیبتی دیگر بر سرمان هوار می
شود . بی دلیل نیست كه اجازه تجمع برای عمومی كردن هیچ اعتراضی
صادر نمی شود، چون برای گرفتن جواب سوال های بی شمار سالها
باید به تحصن بنشینیم.
تا زمانی كه به مصداق اسم هوشمندانه فیلم پوران درخشنده ،
"هیس، دخترها فریاد نمی زنند " و اثبات این واقعیت كه " هیس،
پسرها هم نباید فریاد بزنند " و " هیس، فریاد كه هیچ، هیچكس
حق طرح سوال، حق اعتراض، حق آموزش مراقبت های دفاعی لازم به
بچه های در معرض آسیب، باسونامی غرایز فرو خفته و سركوب شده
كمین گرفته در هر كوچه، پس كوچه ای را ندارد ". ( هیس، موضوعات
كوچكی مثل " آتنا " را بزرگ و سیاه نمایی نكنید، كارهای بزرگ
تر فرهنگی مثل لغو مجوز كنسرت و توقیف فیلم های سینمایی و
پایین آوردن دیش های ماهواره و رعایت حجاب ظاهری در الویت است.(
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 25 تیر |
