|
این روزها یک جمله از حسن روحانی را روحانیتی که مرتب از رای
مردم تو دهنی خورده علم کرده و حتی بنام مجلس خبرگان هم با
امضای احمدی جنتی بیانیه صادر کرده است. (خبر آن را در اخبار
برگزیده سیاسی امروز بخوانید) این جمله اینست که امیرالمومنین
هم با رای مردم انتخاب شد و رای مردم فصل الخطاب است (نقل به
مضمون)
رهبر جمهوری اسلامی نیز مانند همه موارد مشابه در اینگونه
موارد حرف و نظری ندارد و مثلا دخالت نمی کند بلکه آتش بیار
معرکه از جبهه دیگری است. مثلا "آتش به اختیار".
حالا ببینیم آقای خامنه ای از ابتدا که یکی از امام جمعه های
تهران بود هم همین نظراتی را داشت که احمدی جنتی و مجلس
خبرگانش دارند؟ بخوانید خطبه‌های آقای خامنه‌ای در نماز جمعه
خرداد
۱۳۶۶ را:
«اگر زمامداری بود که مردم با اون بیعت نکردند، یعنی آن را
قبول نکردند، او خانه‌نشین خواهد شد. ولی اگر زمامدار با رأی
اکثریت قاطع مردم انتخاب شده باشد، دیگر نیازی به بیعت اقلیت
نیست و مشروعیت دارد.
آن کسی که اکثریت قاطع مردم او را به رهبری انتخاب بکنند، او
رهبر است.
وقتی در جامعه، اختلاف رأی و نظری پیدا شد، آن عقیده‌ای که
طرفداران بیشتری دارد اصل است و دیگران باید از آن تمکین کنند.
آزادی سیاسی یعنی اینکه همه مردم با قطع نظر از وابستگی‌های
قومی و زبانی و نژادی و دینی، در یک جامعه بتوانند نظام سیاسی
جامعه را به وجود بیاورند و در آن مؤثر باشند و بتوانند آن
نظام را به سمت مطلوب خودشان هدایت کنند. طبیعی است که وقتی در
جامعه، اختلاف رأی و نظری پیدا شد، آن عقیده‌ای که طرفداران
بیشتری دارد - البته در چهارچوب اصول و ارزش‌های پذیرفته شده
آن نظام - رأیش و حرفش متّبع خواهد بود و دیگران باید از آن
تمکین کنند.
در اسلام به نظر مردم اعتبار داده شده؛ رأی مردم در انتخاب
حاکم و در کاری که حاکم انجام می‌دهد، مورد قبول و پذیرش قرار
گرفته است. لذا شما می‌بینید که امیرالمؤمنین(ع) با اینکه خود
را منسوب پیغمبر و صاحب حق واقعی برای زمامداری می‌داند، آن
وقتی که کار به رأی مردم و انتخاب مردم می‌کشد، روی نظر مردم و
رأی مردم تکیه می‌کند. یعنی آن را معتبر می‌شمارد و بیعت در
نظام اسلامی یک شرط برای حقانیت زمامدارىِ زمامدار است.
شما ببینید در مورد رهبر، بعد از آنکه شرایط رهبر را ذکر
می‌کند، دو راه برای انتخاب رهبر مشخص می‌کند: یکی اینکه
اکثریت قاطع مردم، نه نصف به علاوه یک، [نه] پنجاه و یک درصد،
[بلکه] اکثریت قاطع یعنی آنی که اقلیت در مقابل او چیز ناچیزی
باشد. آن کسی که اکثریت قاطع مردم او را به رهبری انتخاب
بکنند، او رهبر است. تشبیه هم شده در قانون اساسی به رهبری
امام بزرگوار ما که اکثریت قاطع مردم او را به رهبری انتخاب
کردند و امامت او را پذیرفتند که رهبر و پیشوای جامعه باشد. »
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 31 خرداد |
