|
از بازی های کودکانه و کوچه ای، در دورانی که نه سینما رونق
داشت و نه تلویزیون در صحنه بود، بازیهائی بود که با اشعار
عامیانه و خودساخته رایج بود. از جمله این بازی ها، جمع شدن
بچه های کوچه و محله به دور یکی از بچه های محل بود که با او
به هر دلیلی خوب نبودند. از جمله وضع خوب مالی پدرش و یا زندگی
در خانه ای که بهترین خانه محله بود و یا در مدرسه دوردانه
ناظم و یا معلم ها بود و ...
دوره اش می کردند و این شعر را با تکرار اسمش برایش می خوانند
و دست می زدند: " ... رو به رقص آوردیم...."
ماجرا نامزدی ابراهیم رئیسی برای ریاست جمهوری 96 شباهت زیادی
به این بازی کودکانه دارد. حاجی را انداخته اند وسط و برایش
دست می زنند و می خوانند و خودش هم کم کم باورش شده و پیچ و
تاب هم می خورد!
رئیس هیات سه نفره مرگ در جریان قتل عام سیاسی سال 67 می تواند
در ایران رئیس جمهور شود؟ این بابا حتی اگر به فرض محال رئیس
جمهور هم بشود نمی تواند یک نوک پا از ایران خارج شده و در
مجامع بین المللی ظاهر شود و یا در برابر خبرنگاران خارجی قرار
بگیرد. حتی حکم بازداشت بین المللی اش مانند "پینوشه" عامل
کودتای نظامی شیلی میتواند صادر شود. زورکی و به حکم رهبر می
تواند تولیت استانقدس رضوی بشود که شده و یا معاون اول قوه
قضائیه، چنان که امثال اژه ای شده و یا رئیس قوه قضائیه همچنان
که آملی لاریجانی شده، اما این امور داخلی و تحمیلی است و رئیس
جمهور چهره ای هم داخلی و هم خارجی!
بنابراین، ماجرا چیز دیگری است. دعوا بر سر لحاف چهل تکه ملا
در امپراطوری آستانقدس است و رد کردن رئیسی نه رئیس جمهور
شدنش. حمایت ها و پیشنهادها از سر بغض معاویه است و نه از سر
حب به علی!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 16 اسفند |
