|
برخی خوانندگان پیک نت از ما ایراد گرفته اند که چرا از جلسه
شعرخوانی رهبر جمهوری اسلامی انتقاد کرده ایم و شماری نیز از
شعری که خوانده شده دفاع کرده و نوشته اند "درسته که شعر از
نظر قواعد شعری و جوهر شعری تق و لق بود اما در وسط های آن حرف
هائی هم زده شد که انتقادی بود و خوب".
در این ارتباط دو نکته را یاد آور می شویم:
1- اگر رهبر جمهوری اسلامی مانند همین جلسات شعرخوانی، جلساتی
با کارشناسان اقتصادی منتقد و تائید کننده سمت گیری 30 سال
گذشته اقتصاد کشور برپا میکرد، اگر جلساتی با هنرمندان مکتبی و
غیر مکتبی برقرار می کرد، جلساتی با زنان منتقد حجاب اجباری و
مخالفان آن تشکیل میداد، نظیر همین جلسه شعرخوانی، جلساتی با
روحانیون غیرحکومتی و حکومتی تشکیل میداد، مجمعی از مخالفان و
موافقان حضور زنان در ورزشگاه ها برپا می کرد، درباره ریشه های
فساد و اختلاس حکومتی و... جلسه ای تشکیل میداد و... جلساتی
همینگونه علنی برای چند ده مسئله و موضوع روز و مورد توجه و
علاقه مردم (مثل حصر، مثل بحث برجام و یا فاتف) تشکیل میداد و
اجازه فیلمبرداری از آن میداد تا روی شبکه یوتیوب قرار گیرد و
یا زبان ما لال از صدا و سیما پخش می شد، آنوقت هیچ ایرادی به
جلسه شعرخوانی در محضر رهبر وجود نداشت. تاکنون چنین نشده و به
همین دلیل جلسه شعرخوانی در محضر رهبری و اظهار نظر ایشان در
باره عوض کردن قافیه "دلبر" با "همسر" که هیچ دردی از دهها درد
بی درمان مملکت و مردم را حل نمی کند قطعا خودنمائی و تبلیغ
چهره ادبی برای رهبر است.
2- هیچ ایرادی به آن جوانی که شعر خواند، حتی اگر شاعر بسیجی
هم باشد نیست و اگر شعرش نیازمند اصلاح هم بود – که بود- این
اصلاح در یک انجمن ادبی با حضور شعرای شعر کلاسیک و شعر امروز
باید طرح می شد تا آن جوان از این طریق آموزش ببیند. کاری که
در انجمن های ادبی دوران پیش از انقلاب می شد. از جمله در
انجمن ادبی حافظ، انجمن ادبی سعدی، انجمن ادبی استاد ناصح،
انجمن ادبی خانم سعد و ... که شعرا اشعارشان را در حضور
اساتیدی مانند "فرات"، "ناصح"، "صهبا"، "مشفق کاشانی" و ... می
خواندند و تشویق و انتقاد در همان جلسات بیان می شد. بحث ما در
باره جلسه شعرخوانی در برابر رهبر این بود، نه انتقاد از آن
جوان که چرا شعر "دلبر" یا بقول رهبر "همسر" خوانده!
آنچه که پیک نت پنجشنبه در مقدمه منتخب اخبار فرهنگی و اجتماعی
دراین باره نوشت این بود:
«این محفل ادبی رهبر جمهوری اسلامی است. بحث نه بر سر تق و لق
بودن شعری است که آن جوان می خواند، بحث این هم نیست که رهبر
وقت دارد یا ندارد برای این نوع محافل که از آن بوی چاپلوسی هم
می آید، بحث این هم نیست که رهبر نباید وقتی هم برای اوقاتی
ادبی و هنری بگذارد. بحث اینست که چرا با برپائی اینگونه محافل
مشوق چنین سطح نازلی از شعر در کشوری می شود که هنوز در آن
امثال سایه و شفیعی کدکنی هستند که شعری بخوانند تا بلکه رهبر
و اطرافیانی که منتظر تبسم ایشان هستند تا بخندند، چیزی از
شعر و مضامین اجتماعی و هنری آنها بیاموزد.»
https://www.aparat.com/v/3zILi
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 25 اسفند |
