|
از اوائل آبانماه گذشته، پیک نت بمناسبت 40 سالگی انقلاب بهمن
57 شرحی بر برخی صفحات اول روزنامه های دهه 50 و دوران انقلاب
و پس از انقلاب را روی فیسبوک و کانال تلگرام پیک نت آغاز کرد.
این ابتکار با استقبال بسیار خوانندگان روبرو شد و بارها از ما
خواستند که در سایت پیک نت نیز این صفحات اول و شرحی که بر
آنها می نویسیم را بعنوان تاریخ تصویری یک دوران منتشر کنیم.
سرانجام این پیشنهاد را پذیرفتیم و از 30 مهرماه گذشته صفحات
اول برگزیده و شرح آنها را در سایت پیک نت نیز منتشر کردیم که
بی وقفه در هر شماره پیک نت تا شماره امروز که آخرین شماره تا
22 بهمن است ادامه یافت. در طول انتشار این صفحات اول چند تن
از خوانندگان پیشنهاد کردند که این صفحات اول را در یک مجلد
اینترنتی بصورت یکجا منتشر کنیم. با این پیشنهاد نیز شورای
سردبیری پیک نت موافقت کرده و بزودی این مجموعه تحت عنوان
"پرده خوانی یک انقلاب" در سایت پیک نت منتشر خواهد شد. پرده
خوانی یک سنت دیرینه در ایران است که اختصاص به وقایع کربلا
ندارد، بلکه در گذشته هائی که تلویزیون و سینما در صحنه
نبودند، کسانی پرده های بزرگ نقاشی شده از داستانهای شاهنامه
را در محلات به دیوار نصب کرده و پس از جمع شدن مردم، آن که
نقال بود، شرح این نقاشی های پرده نگار شده را به سبک نمایشی و
تئاتر شرح می داد. این نمایش چند ساعتی ادامه می یافت و نقال
پس از جمع کردن پولی که تماشاچیان میدادند، پرده ها را جمع
کرده و روزهای دیگر در محلات دیگر این نمایش و نقالی را تکرار
می کرد. شرح وقایع کربلا نیز یا بصورت تعزیه چند نفره و یا به
همین صورت پرده خوانی در طول سال و بویژه در ماه محرم در محله
ها اجرا می شد. ما، با الهام گیری از این سنت دیرینه ایرانی،
مرور صفحات اول روزنامه ها را که از 30 مهرماه تا امروز پی
گرفته ایم "پرده خوانی یک انقلاب" نام نهادیم.
شاید درآینده نیز به نوع دیگر و بهانه و دلیل دیگری این کار،
یعنی مرور صفحات اول روزنامه ها و برخی مجلات را دنبال کردیم.
در این دوره پرده خوانی، گاه گریزی هم به برخی مجلات قبل از
انقلاب زدیم و از برخی روزنامه نگاران نیز یاد کردیم که شاید
در دوره بعدی به گریز وسعت بیشتری دادیم.
این پرده خوانی را با صفحه اول روزنامه کیهان، پس از اعلام
پایان یکی از فاجعه بار ترین رویدادهای پس از انقلاب 57 اختصاص
داده ایم. قبول آتش بس در جنگی که پس از بازپس گیری خرمشهر از
ارتش عراق می شد و یک ضرورت ملی بود که آن را ادامه ندهند اما
برخی توصیه های خردمندانه و میهن دوستانه را یا از روی بی
تجربگی و یا خام خیالی صدور جمهوری اسلامی به عراق نپذیرفتند و
ایران را درکام جنگی طولانی، ویرانگر و پر تلفات فرو بردند.
برای امروز دو صفحه اول را در کنار هم انتخاب کرده ایم. یک
صفحه اول که در آن آیت الله خمینی پیش از شروع جنگ سخنانی
تحریک آمیز علیه دولت حاکم برعراق می زند و همین سخن و تصور و
خیال مبنای نه تنها تبلیغات جمهوری اسلامی قرار گرفت بلکه
سفارت جمهوری اسلامی درعراق که حجت الاسلام دعائی سفیر آن بود
به کانون اجرای این طرز تفکر و تصور تبدیل شد. صفحه اول کیهان
که یکسال پس از انقلاب درحد 12 صفحه لاغر و بی خواستگار شده
تاریخ 29 فروردین 1359 را دارد و روز اول مهر ماه که روزگشایش
مدارس در ایران بود، هواپیماههای عراقی برفراز تهران ظاهر
شدند. مهرآباد و کهریزک را بمباران کردند و رفتند. روز قبل از
آن نیز ارتش عراق از مرز میان دو کشور گذشته و وارد ایران شده
بود. یعنی 6 ماه پس از دعوت آیت الله خمینی از ارتش عراق برای
کودتا و قیام علیه دولت صدام حسین، همین ارتش وارد خاک ایران
شد. همین تصورات و خام خیالی ها نه تنها در طول دوران جنگ تا
بازپس گیری خرمشهر از ارتش عراق، بلکه پس از آن با شدت بیشتری
دنبال شد. بویژه که تصور کرده بودند جنگ در خاک کشور دیگر
مانند جنگ در داخل خاک کشور خود و علیه متجاوز است! بارها از
فتح کربلا و محاصره بغداد داد سخن دادند و سرانجام پس از 200
هزار کشته، 600 هزار معلول، یک هزار میلیارد دلار خسارت جنگی و
چند ده هزار اسیر جنگی که گویا رقم آن به 30 هزار می رسید و
همچنین شمار زیاد مفقود جنگی که آمار آن اعلام نشده و از دست
دادن فرصت گرفتن غرامت جنگی از عراق و حامیان منطقه ای عراق
مانند عربستان و کویت خاتمه جنگ را با قبول قطعنامه 598 سازمان
ملل متحد پذیرفتند. سرنگونی هواپیمای مسافربری "ایرباس" ایران
با 190 سرنشین که همگی کشته شدند و بمباران پایانه های نفتی
ایران توسط جنگنده های امریکائی مستقر در ناو امریکائی در خلیج
فارس میرفت تا به فاجعه تکامل یافته دیگری در حد جداسازی جنوب
ایران از خاک ایران بیانجامد که با پذیرش قطعنامه مذکور جلوی
آن گرفته شد.
صفحه اول روزنامه جمهوری اسلامی پایان جنگ را از قول جانشین
فرمانده کل قوا که در آن دوران هاشمی رفسنجانی بود اعلام کرده
است که می خوانید. جنگ ایران و عراق بذر نفاقی را میان عراقی
ها و ایرانی ها پاشید که حاصل آن را حتی امروز در سیاست های
مقتدا صدر و مخالفان نزدیکی دولت عراق به جمهوری اسلامی شاهدیم
و ای بسا اگر واقعه شوم حمله به ایران تحقق یابد این نفاق به
گونه ای عملی خود را بی اعتناء به قبور امامان در نجف و کربلا
نشان بدهد.
ویروس خوش خیالی های پیش از جنگ و در طول جنگ با عراق امروز
نیز هنوز در بخشی از حاکمیت جمهوری اسلامی بصورت اقدامات تحریک
آمیز موشکی و اتمی زنده است. ایران میتواند اتمی شود و نه تنها
می تواند بلکه باید قدرت موشکی دفاع از خود را داشته باشد اما
لازمه این دو، گره زدن آن به اختلافات داخل حکومت و بازی با
سرنوشت ایران نیست و نباید باشد.
در صفحه اول روزنامه کیهان می خوانید خبر جلوگیری از فعالیت
سیاسی احزاب و گروه ها در مدارس را که بعدها با تعطیل
دانشگاهها به بهانه انقلاب فرهنگی به آنجا نیز سرایت کرد.
زمزمه همین مسئله را در اظهارات آیت الله کنی که در آن زمان
فرمانده کمیته های انقلاب بود و بعدها رئیس مجلس خبرگان رهبری
شد نیز می خوانید. او کنترل
دانشگاهها توسط پاسداران کمیته ها و ماموران شهربانی را اعلام
کرد.
تحریم های امریکا علیه ایران نیز از زمان کارتر تحت عنوان
مجازات های امریکا علیه ایران آغاز شد که خبر آنرا هم می
خوانید.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 18 بهمن |
