|
من مردی برخاسته از میان مردم هستم. در محله ای فقیر در
کاراکاس بدنیا آمده و بزرگ شده ام. و خود را درگیر مبارزات
اتحادیه ای و مردمی در ونزوئلایی کردم که در نابرابری و
محرومیت دست و پا می زد.
من ثروتمندی زورمند نیستم، من کارگری با درایت و احساس هستم،
امروزه من افتخار رهبری ونزوئلای نوینی را دارم ، که با الگوی
توسعه ای همه گیر همراه با عدالت اجتماعی ریشه دوانده است.
الگویی که از سال 1998، توسط فرمانده هوگو چاوز با الهام از
میراث بولیواری، شکل گرفت.
ما در موقعیت تاریخی بسیار دشواری قرار گرفته ایم. این روز ها
تعیین کنندۀ آیندۀ جنگ یا صلح برای کشورهای ماست. نمایندگان
شما در واشنگتن در پی حمله و دخالت در ونزوئلا هستند. آنهم به
نام دموکراسی و آزادی ، همان را می گویند که در جنگ ویتنام
گفتند. اما این ممکن نیست. داستان غصب قدرت به زور در ونزوئلا
درست به مانند وجود سلاح های کشتار جمعی در عراق دروغی بیش
نیست. این بهانه ای سرتا پا دروغ است، اما می تواند که منجر به
نتایج سهمناکی در منطقۀ ما گردد.
ونزوئلا کشوری است که به یمن قانون اساسی مصوبۀ 1999، دموکراسی
مشارکتی و مردم مدار را بطور وسیع و بی سابقه ای توسعه داده
است. این کشور جزو کشور هایی است که بیشترین تعداد انتخابات را
در بیست سالۀ گذشته برگزار کرده است. شما ممکن است که
ایدئولوژی و ظاهر ما را دوست نداشته باشید، اما
ما وجود داریم و میلیون ها هم
هستیم.
من با این کلمات خطاب به مردم ایالات متحدۀ آمریکا، به آنها در
مورد خواست خطرناک و مهلک عناصری از کاخ سفید در حمله به
ونزوئلا، هشدار می دهم که این حمله نتایجی غیر قابل پیش بینی
برای کشور من و کل منطقۀ خواهد داشت. رئیس جمهور ترامپ همچنین
در راه پیشبرد ابتکار صادقانه ای که برای گفتگو از طرف مکزیک و
اروگوئه و با پشتیبانی
CARICOM(1)،
ارائه شده سنگ اندازی می کند. این ابتکار تلاش دارد که به نفع
ونزوئلا راه حلی صلح آمیز و از طریق مذاکره ، ارائه نماید. ما
پذیرفته ایم که به خاطر ونزوئلا باید پشت میز مذاکره نشسته و
گفتگو کنیم. زیرا سر باز زدن از مذاکره به معنای انتخاب گزینۀ
زور است. سخن جان اف کندی را بیاد بیاوریم که گفت:" هیچوقت به
دلیل ترس مذاکره نمی کنیم ، اما از مذاکره هم هیچگاه نمی ترسیم".
آیا آنها که از مذاکره سر باز می زنند، از حقیقت هراس دارند؟
عدم تحمل الگوی بولیواری ونزوئلا و اشتیاق دستیابی به منابع
نفتی، معدنی و دیگر ثروت های سرشار کشور، موجب تشکیل یک ائتلاف
بین المللی به سرکردگی دولت آمریکا شده ، تا دست به حملۀ نظامی
جنون آمیزی بر علیه ونزوئلا بزنند. آنهم به بهانۀ جعلی بحران
انسانی. بحرانی که وجود خارجی ندارد.
مردم ونزوئلااز زخم های اجتماعی ناشی از تحریم های مالی و
تجاری ، بطرز درد ناکی در رنج بسر میبرند. با تصاحب و سرقت
منابع مالی و دارایی های ما در کشور های طرفدار این حملۀ
دیوانه وار، معضلات مردم حاد تر شده است.
گرچه هنوز هم، به دلیل داشتن نظام جدید تامین اجتماعی، و با
توجه خاص به آسیب پذیرترین بخش های جامعه، مفتخریم که کشوری با
ضریب توسعۀ انسانی بالا و نابرابری کم در میان کشورهای آمریکای
شمالی و جنوبی هستیم
.
مردم آمریکا باید آگاه باشند که اِعمال این تجاوز پیچیده و چند
سویه، در نقض آشکار منشور سازمان ملل و در مصونیت کامل در حال
انجام است. منشوری که در میان اصول و مقاصد متعدد برای برقراری
صلح و روابط دوستانه میان کشورها، استفاده از تهدید و قهر را
به صراحت غیر مجاز اعلام کرده است.
ما مایلیم به شراکت تجاری خود با مردم ایالات متحده ادامه
دهیم، همان طور که تابحال در تاریخ کشورمان شاهد بوده ایم. اما
سیاستمداران شما در واشنگتن، به جای محترم شمردن حق مردم
ونزوئلا به تعیین سرنوشت خود و احترام به حاکمیت آنها، می
خواهند فرزندان شما را در جنگی احمقانه قربانی کنند.
مردم ونزوئلا هم مانند شما مردمی وطن پرست هستند و از وطنشان
تا آخرین قطرۀ خون خود دفاع خواهند کرد.
امروز همۀ ونزوئلا در زیر یک شعار متحده شده: ما خواستار پایان
بخشیدن به تجاوزی هستیم که در صدد خفه کردن اقتصاد و سرکوب
اجتماعی مردم ماست. همین طور ما خواستار خاتمۀ تهدیدات دخالت
نظامی بر علیه ونزوئلا هستیم.
ما از مردم آمریکا، که خود قربانی رهبران خویشند، می خواهیم که
به فراخوان ما برای صلح به پیوندند، بگذار که همۀ ما به عنوان
مردمی واحد بر علیه جنگ و جنگ طلبان به پا خیزیم.
زنده باد مردم آمریکا
!
نیکلاس مادورو
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 24 بهمن |
