|
این صفحه اول
روزنامه کیهان، دو ماه پس از برپائی جمهوری اسلامی
است. روزنامه ها و جلوتر از همه آنها روزنامه کیهان بتدریج از کادرهای
با سابقه و حرفه ای آن پاکسازی باصطلاح انقلابی شده اند.
این
رویداد، یعنی قهر آیت الله طالقانی و خروج از تهران در فروردین سال
58 چند روزی نیز ادامه یافت.
ماجرا، مربوط به واکنش ایت الله
طالقانی نه فقط در ارتباط با دستگیری پسرش، بلکه کل روندی بود
که او با آن مخالف بود. آنها که پسرش را دستگیر کرده بودند می
خواستند اعترافاتی در وابستگی اش به یکی از گروه های کوچک و
تند رو چپ بگیرند و آن را علیه وی در بوق کنند. آیت الله
طالقانی با بسیاری از سیاست هائی که حتی پیش از بازگشت آیت
الله خمینی به ایران توسط شورای وقت انقلاب پیش برده می شد
مخالف بود و نخستین واکنش علنی اش را در مجلس تدوین قانون
اساسی با نشستن بر روی زمین به جای تکیه زدن بر صندلی های مبله
مجلس سنای شاهنشاهی که جلسات مجلس تدوین قانون اساسی در آن
تشکیل می شد نشان داد.
سابقه مبارزاتی و
سابقه سیاسی آیت الله طالقانی از آیت الله خمینی نه تنها کمتر
نبود بلکه بیشتر هم بود و تا پیش از بازگشت آیت الله خمینی به
ایران، عملا مردم رهبری او را در داخل کشور پذیرفته بودند. نه
آیت الله بهشتی و نه آیت الله مطهری چنین شهرت و محبوبیتی در
میان مردم نداشتند و کسانی مانند رفسنجانی و خامنه ای و بقیه
هم اصلا شناخته شده نبودند. گرایش او به نیروهای ملی بیش از
گرایشش به روحانیونی بود که عجله داشتند قدرت را بدست بگیرند.
او با ایران و روحیه مردم بدلیل ارتباط مستقیم و منظم با آنها
در مسجد هدایت تهران و نشست و برخاست با زندانیان سیاسی در
زندانهای شاه بیشتر آشنا بود و این همان ضعفی بود که آیت الله
خمینی داشت. آقای خمینی 15 سال پر حادثه ایران را در گوشه ای
از نجف گذرانده بود و طالقانی در همین دوران وسط میدان مبارزه
و سیاست بود. طالقانی از قشریت مذهبی هراس داشت. روحانی
آزادیخواهی بود که اعتقاد داشت همه نیروهای سیاسی باید پس از
انقلاب نیز در صحنه باقی بمانند و به فرا خور توان خود گوشه ای
از کار مدیریت کشور را بدست بگیرند. اینها خصلت ها و سیاست
هائی بود که بسیاری از روحانیون با آن مخالف بودند و به همین
دلیل چه زمانی که آقای خمینی در پاریس بود و چه زمانی که به
ایران بازگشت مرتب زیر گوش او علیه آیت الله طالقانی بدگوئی می
کردند تا بلکه از دهان او جمله ای در آمده و با طالقانی هم
همان کنند که بعدها با آیت الله شریعتمداری کردند.
او در دورانی که
آقای خمینی در نجف و پاریس بود مستقل از وی تصمیم می گرفت. از
جمله در جریان اعتصاب کارگران صنعت نفت که اعتقاد داشت
اعتصابیون باندازه مصرف داخلی باید نفت تولید و تصفیه کنند تا
مردم در آن زمستان در تنگنا قرار نگیرند. همان زمان با خبرنگار
روزنامه "تایم" مصاحبه ای درباره مسائل انقلاب کرد که با نظرات
آقای خمینی زاویه داشت و در متن ترجمه فارسی آن یکی دو نکته ای
را که حاوی این زاویه بود حذف کرد.
راهپیمائی عظیم
تاسوعای 57 را او از روی سر شورای پنهان انقلاب که با آقای
خمینی در ارتباط بود فراخوان داد و پایگاه مردمی خود را نمایان
ساخت. به رقابت از او شورای انقلاب برای راهپیمائی عاشورا
فراخوان داد با شعارهای از پیش تدوین شده که در دهان مردم می
خواستند بگذارند. راهپیمائی در پیچ شمیران و دهانه خیابان
تنکابن که خانه آیت الله طالقانی بود متوقف شده و درجا زد و
بسرعت مردم فهمیدند طالقانی در اعتراض به حرکت مستقل و بدون
مشورت با وی روحانیون شورای انقلاب اعتراض دارد و خانه خود را
ترک کرده و به خانه قدیمی والدین خود رفته است. راهپیمائی پس
از مدت ها توقف، سرانجام با تائید ایت الله طالقانی آغاز شد.
شورای انقلاب مخالف عکس های بزرگ مصدق و شعارهای ملی راهپیمائی
تاسوعا بود و در راهپیمائی روز عاشورا می خواست جلوی آن را
بگیرد و این یکی از نکات مورد اختلاف بود. با اعدام های فوری،
گسترده و شتابزده سران رژیم مخالف بود و در مجلس خبرگان به
"ولایت فقیه" رای نداد. نفوذ مردمی او و شناسنامه مبارزات
سیاسی و زندانهایش موجب شد تا به توصیه آیت الله منتظری که در
ابتدای پیروزی انقلاب بیشترین تاثیر کلامی را نزد آیت الله
خمینی داشت امام جمعه تهران شود. هنوز خطبه هائی که او در
دوران امام جمعه ای خود در دانشگاه تهران خواند، برجسته ترین و
پر محتوا ترین و انقلابی ترین خطبه های نماز جمعه تاریخ جمهوری
اسلامی است که بایگانی کرده اند و بازپخش نمی کنند.
او مناسباتی پدرانه
با مجاهدین خلق در زندانهای شاه داشت اما همیشه فاصله خود را
از آنها حفظ کرده بود. پس از پیروزی انقلاب بیانیه ها و سیاست
های سازمان مجاهدین که سعی می کردند خود را به طالقانی
بچسبانند بهانه های لازم را به رقبای آیت الله طالقانی در
حکومت داد تا آیت الله خمینی را از این رابطه بترسانند. اما
واقعیت آن بود که طالقانی ترمز ماجراجوئی های مجاهدین خلق بود
و پس از در گذشت او بود که مجاهدین توانستند اعلامیه جنگ
مسلحانه با حکومت و به سبک انقلاب فرهنگی چین به رهبری مائو
"انقلاب در انقلاب" را شروع کنند و فاجعه ساز شوند. این قهر
آیت الله طالقانی که سرانجام معلوم شد بی خبر از همگان به
طالقان رفته است با وساطت احمد خمینی که نقش پیشکار پر قدرت
خمینی را در دوران حیات وی داشت خاتمه یافت. احمد خمینی به
طالقان رفت و تقاضای آقای خمینی برای بازگشت طالقانی به تهران
را به وی ابلاغ کرد و طالقانی نیز سلسله نظرات ونگرانی های خود
را در باره آینده حکومت برای احمد خمینی بیان کرد تا به آقای
خمینی اطلاع بدهد. اندک زمانی پس از بازگشت از طالقان به تهران
خودش نیز در قم با آقای خمینی دیدار کرد و این نظرات را با وی
در میان گذاشت. از جمله خطر تسلط مرتجعین مذهبی بر زندان ها و
ارگان های امنیتی و ضرورت بهره گیری از همه نیروهائی که در
انقلاب شرکت کرده بودند. پس از این دیدار در مدرسه فیضیه
قم یکی از فصیح ترین و پرشورترین سخنرانی های خود را کرد. خطبه نماز جمعه او برای مقاومت در
برابر هر حمله نظامی به ایران از برجسته ترین خطبه های نماز
جمعه وی است که پیرانه سر با صدای محکم گفت "من پیرمرد هم پشت
تانک می نشینم و از مملکت دفاع می کنم!"
آقای خمینی وقتی به
ایران بازگشت و ترکیب شورای انقلاب را گسترده کرد، آقای
طالقانی را رئیس این شورا معرفی کرد. او تازه پس از بازگشت به
ایران با شخصیت ملی و مردمی و نفوذ معنوی و کلامی طالقانی در
جامعه مطلع شد و خطر مرتجعین جاه طلب و طلبکار انقلاب را بیشتر
درک کرد. همانها که اولین اطلاعیه درگذشت آیت الله طالقانی را
از روی سر آیت الله خمینی در حد در گذشت یک روحانی ساده حوزه
علمیه قم منتشر کردند و ساعاتی بعد آقای خمینی اطلاعیه معروف
خود را درباره مرگ طالقانی منتشر کرد و در آن وی را "اباذر"
زمان لقب داد.
در همین صفحه اول
روزنامه کیهان می خوانید که یکسال پس از انقلاب نیز همچنان
دستگیری و اعدام وابستگان به رژیم شاه حتی پسر خاله شاه ادامه
دارد و این همان مسئله ای بود که طالقانی با آن مخالف بود.
همچنین در پائین این صفحه اول می خوانید که حکومت تازه تاسیس
همچنان در اندیشه پاکسازی مطبوعاتی است که تاریخی ترین اعتصاب
را به حمایت از انقلاب و برای آزادی انجام دادند. اعتصابی که
بازتاب خبری آن در جهان بسیار گسترده بود. عنوان کوچکی در باره
وقایع گنبد نیز در همین صفحه اول منتشر شده که در زمان کوتاهی
به جنگ محلی و تیرباران ها به حکم آیت الله خلخالی ختم شد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 5 دی |
