|
به گمان من خیلی از آنها که در ایران زندگی می کنند، این حرف
من را تائید می کنند که مردم ایران بسیار، بسیار بیشتر از
سالهای پیش از انقلاب به استقبال سال نو میلادی میروند. درخت
کاج می خرند، تزئینش می کنند و چراغ های رنگی پشت پنجره ها
قرار میدهند و هنگام تحویل سال هم پیکی می زنند! اگر شامپاین
نبود، دست ساز خانگی که هست!!
جشن سال نو دیگر مخصوص ارامنه جلفای اصفهان نیست اصفهان پر از
نشانه های کریسمس شده. نه تنها طراحی ویترین فروشگاه‌ها و
رستوران ها هم با نشان هایی از کریسمس تزئین شده، درخت کریسمس
هم در برخی خانه ها بر پا شده.
برای آنها که در اصفهان نیستند شاید باورش سخت باشد که چه
جمعیتی نه تنها از اصفهانی ها، بلکه از شهرهای دیگر و مخصوصا
از تهران برای سال نو میلادی به اصفهان می آیند تا به جلفا
بروند. "جلفا" محله ایست که روزگاری تنها ارامنه در آن زندگی و
رفت و آمد می کردند، اما امروز جلفا از پر رفت و آمد ترین محله
های اصفهان و به جرات می توانم بنویسم از دوست داشتنی ترین
محله های اصفهان شده است.می آیند و به جلفا می روند تا زیر و
کنار کاج های رنگین و چراغانی رنگین عکس بگیرند، سری به داخل
کلیساها بکشند و دستی به سر و روی بابانوئل خوش قد و قواره و
بلند بالای جلفا که هر سال معلوم نیست از کجا سر و کله اش پیدا
می شود، بکشند.
شادی مردم در جلفا تماشائی است. کافی شاپ های نیمه روشن و قهوه
ای رنگ و بوی خوش قهوه، چهار سوق و سنگفرش سنگتراش های جلفا،
همه در کنار هم بوی آشنای سال نو میلادی و شادی را می دهند.
بابا نوئل نماد "نیکی مخفیانه در جهان" در خانواده های مسیحی
برای همیشه ماندگار است و مهمان همه ساله آنها. کاج همیشه سبز
است، در تمام چهار فصل سال و منشاء سرسبزی و زندگی است و مثلثی
که برفراز آن می کارند یادآور تثلیث است که برای اولین بار در
اروپا و بعد در همه جهان مسیحیت مرسوم شد. در نوک درخت ستاره
ای جای دارد که نشانه تولد عیسی مسیح است.
نیمساعت پس از تحویل سال در نیمه شب اولین روز ژانویه مراسم
شکر گزاری در کلیسای وانک برگزار می شود. ارامنه یک هفته پیش
از 6 ژانویه که سالروز تولد "عیسی مسیح" است از خوردن گوشت،
شیر و تخم مرغ و هر چیزی که منشا حیوانی دارد پرهیز می کنند.
پنجم ژانویه از کلیسا نان مقدس به خانه آورده و روز عید "کوکو
سبزی"، سمبل سرسبزی و برکت را همراه با ماهی سر میز می آورند.
در جایی خوانده ام که ماهی نماد مسیحیان است و در روزگاران
گذشته در نقاشی غارها هر کجا نقش ماهی وجود داشته دلیل بر آن
بوده که در آن مکان مسیحیان زندگی می کرده اند. در 6 ژانویه
روغن مقدس را در آب ریخته و صلیب را در آن می اندازند تا برای
شفای بیماران آن آب و روغن را به خانه ببرند. انگار که آتش در
همه ادیان نشان از پاکی دارد و روشنی، چرا که در 14 فوریه
ارامنه آتش می افروزند و مراسم مخصوصی دارند، شاید مانند آنچه
که ما در آخرین چهارشنبه سال داریم. از دیگر مراسم شادی بخش
جشن سال نو بالماسکه است. معمولا بین 10 تا 14 فوریه با لباس
های مبدل بدون آن که شناخته شوند به خانه ها مراجعه می کنند و
با خواندن اهنگ، شیرینی و آجیل می گیرند. درست مانند قاشق زنی
ایرانیان در شب قبل از پایان سال. امروزه اما این رسم به این
شکل کمرنگ شده و مراسم بالماسکه فقط در باشگاه ارامنه انجام می
شود. بابا نوئل این موجود خیالی و مهربان سمبل "نیکی مخفیانه
در جهان" شبهای عید برای مردم هدیه می آورد. شاید منشاء آن شخص
مهربانی بوده بنام "سنت نیکلاس" که سال های دور حدود قرن چهارم
در سرزمین سرد و یخبندان سیبری زندگی می کرده است.
بابانوئل، هرسال در خیابان های جلفای اصفهان راه می افتاد و به
خانه های ارامنه ساکن این محله سر می زند، هر سال شب های سال
نو میلادی، بابانوئل از یک گوشه ای بیرون می آید و به بچه ها
شیرینی می دهد. البته برو بچه های زبل امروزی میدانند بابانوئل
از کدام محل می آید.
دید و بازدید های عید از دوستان و آشنایان هم از رسم های سال
نو مسیحیان و از جمله ارامنه است.
نقل از فیسبوک نسترن دانش
https://www.facebook.com/sorayya.rasekh
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 10 دی |
