|
خوش
بینی هائی که رهبر و شماری از فرماندهان سپاه درباره توانمندی
نظامی و سیاسی جمهوری اسلامی در منطقه دارند و بصورت مشکوکی
رسانه های غربی نیز مدام آن را در بوق می کنند چقدر واقعی است؟
اگر این خوش بینی درهمان حد خوشبینی باشد و بماند، آنگاه در
کنار نارضائی وسیعی اقتصادی و اجتماعی که در ایران وجود دارد و
اعتماد وسیعا فرو ریخته مردم به حکومت، در صورت آغاز حمله
نظامی به ایران نتیجه چه خواهد بود؟ هیچ کشوری با هر اندازه
قدرت نظامی قادر به اشغال ایران نخواهد بود. این را هم اسرائیل
و امریکا و هم متحدان منطقه ای آنها میدانند، اما این ناتوانی
به معنای تشدید سیاست انزوای منطقه ای ایران و منصرف شدن آنها
از ضربه نظامی به ایران نیست. ضربه ای که هدف از آن ویرانی
زیرساخت های کشور، منهدم کردن پایگاه های اتمی و حتی نظامی به
امید شورش مردم ناراضی از حکومت و یا آغاز جنگ های منطقه ای
خواهد بود. این آن خطری است که از قدرت دفاعی کشور اگر
پشتیبانی و پشتوانه ملی را نداشته باشد در برابر آن کاری ساخته
نیست. این نکته ایست که بارها به اشاره و حتی با صراحت اما
بدون اشاره به تهاجم نظامی خارجی از سوی برخی دلسوزان ایران در
حاکمیت نیز با تاکید بر ضرورت وحدت ملی بیان شده است. آیا
ایران و مردم آن، هنوز شرایط پذیرش یک سیاست وحدت ملی درحاکمیت
را دارند؟ و اگر هنوز دارند، این شرایط پذیرش تا چه زمان می
تواند ادامه یابد؟ اعتمادهای فرو ریخته را چگونه میتوان دوباره
باز گرداند؟
اگر تفسیری بر سفرهای پیاپی و اخیر مقامات امریکائی به منطقه
جهت برنامه ریزی ضربه نظامی به ایران بخواهیم داشته باشیم، در
خلاصه ترین جملات همین نیست که دربالا به آن اشاره شد؟
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 24 دی ماه |
