|
پس از انقلاب، تقریبا تمام سازمان های سیاسی ایران انتشار
روزنامه خود را آغاز کردند. از چپ تا راست و این رویدادی بود
بی سابقه در ایران. طبیعی است که برخی از این روزنامه ها بنابر
مشی وسیاست سازمان و حزب خود دچار چپ روی هائی شدند که در نوع
خود به آزادی مطبوعات در ایران لطمه زد و بهانه ساز شد برای
بخش مهمی از حاکمیت پس از انقلاب که با آزادی ها موافق نبود.
نه احزاب و نه روزنامه ها.
نهضت آزادی ایران به دبیرکلی مهندس مهدی بازرگان نیز روزنامه
"میزان" را بعنوان ارگان و بلندگوی اختصاصی غیررسمی خود منتشر
کرد. خواه نا خواه "میزان" نیز مانند دیگر روزنامه های حزبی
پیش از آن که روزنامه ای حرفه ای درچارچوب روزنامه نگاری باشد،
تابع سیاست های روز نهضت آزادی بود. نهضت آزادی، پس از
انتخابات ریاست جمهوری و رئیس جمهور شدن ابوالحسن بنی صدر
سیاستی متمایل به اتحاد با بنی صدر را اتخاذ کرد و گام به گام
با تنش هائی که بین حزب جمهوری اسلامی و بنی صدر تشدید می شد
همراه شد. این همگامی در سال 60 همزمان با اوج گیری اختلافات
رئیس جمهور با حزب جمهوری اسلامی به اوج خود رسید که در همین
صفحه اول که تاریخ آن اردیبهشت 60 است منعکس است. سال بسیار پر
حادثه ای که سرانجام نیز به برکناری بنی صدر از ریاست جمهوری و
خروج او از ایران و صدور بیانیه تاریخی اسدالله لاجوردی
دادستان انقلاب تهران مستقر در زندان اوین برای توقیف تقریبا
تمام روزنامه های حزبی و از جمله روزنامه میزان شد.
انتشار تبلیغ یادنامه بیستمین سالگرد تاسیس نهضت آزادی ایران
درهمین صفحه اول تائید توضیحات بالا در باره وابستگی روزنامه
میزان به نهضت آزادی است. مشی و سیاست نهضت آزادی هرگز مانند
مشی و سیاست نظامی مجاهدین خلق نبود، اما مخالفان آزادی ها در
حاکمیت از ماجرای عزل بنی صدر و اعلامیه جنگ مسلحانه مجاهدین
خلق با حکومت استفاده کرده و همه روزنامه های حزبی را بستند.
اختلاف و رویاروئی بین نخست وزیر (محمد علی رجائی) و حزب
جمهوری اسلامی و متحدان آنها مانند حزب موتلفه اسلامی از یکسو
و بنی صدر و متحدانش (نهضت آزادی و مجاهدین خلق و برخی سازمان
های کوچک چپ رو و عمدتا معروف به مائوئیست) از سوی دیگر حتی در
انتخاب و انتصاب رئیس هلال احمر هم منعکس است که می خوانید.
بنی صدر می خواست خودش رئیس هلال احمر را تعیین کند و برای
ترساندن رقیب پیشنهاد انتخاب وی توسط مردم را مطرح می کرد. او
در بسیاری از زمینه ها لولوی همه پرسی را در برابر رقبا مطرح
می کرد، حتی در باره حل مسائل کشور که منظور مجموعه اختلافاتی
بود که بین این دو گروه در حاکمیت و متحدان آنها وجود داشت.
مخالفان بنی صدر و نهضت آزادی هم چماق محاکمه بنی صدر را در
اختیار داشتند و هر چند روز یکبار مسئله امیرانتظام و جاسوس
امریکا بودن او را که حالا زندانی اش هم کرده بودند بلند می
کردند. همزمان با این اختلافات، جنگ با عراق نیز جریان داشت و
تمام روزنامه های وقت که خبرنگاری در جبهه ها نداشتند و متکی
بودند به اطلاعیه های ستاد رهبری جنگ، مرتب از پیروزی ها خبر
میدادند که در همین صفحه اول نیز زیر اعدام 12 افسر عراقی که
معلوم نبود که واقعیت داشت یا نه، بعنوان فتوحات می خوانید.
روزنامه جمهوری اسلامی تصمیمات آیت الله بهشتی برای بازسازی
اسلامی قوه قضائیه و دادگستری را بزرگ می کردند و روزنامه های
انقلاب اسلامی وابسته به بنی صدر و میزان وابسته به نهضت آزادی
گفته ها و تصمیمات بنی صدر را. هاشمی رفسنجانی هم در مجلس
پیاپی قوانین جدید را به تصویب می رساند که در همین صفحه اول
نمونه ای از آن را می خوانید. جناح چپ نهضت آزادی که سرانجام
نیز تحت عنوان "ملی مذهبی" مشهور شده و تقریبا از نهضت آزادی
مستقل شدند، دیدگاه های اقتصادی خود را عمدتا توسط مهندس سحابی
مطرح می کرد که در همین صفحه اول نمونه ای از آن را بعنوان
تطبیق نداشتن بودجه با واقعیات اقتصادی وقت می خوانید.
بنی صدر برکنار شد و مجاهدین خلق هم قلع و قمع شدند و فعالیت
آزاد نهضت آزادی هم تقریبا ممنوع شد اما اختلافات در درون
حاکمیت نه تنها کم نشد، بلکه با افتادن گوی آتش در خانه خودی
ها شعله ورتر هم شد که هنوز این خانه در حال سوختن است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 25 دی ماه |
