همایش «پوشش زنان ایران، پس از انقلاب» درتهران برپا شد و یکی
از سخنرانان آن پروانه سلحشوری نماینده مجلس وعضو شورای انقلاب
فرهنگی بود که در سخنرانی خود گفت:
تا قبل از سال
۶۲
حجاب اجباری وجود نداشت اما بعد از آن این مساله به وجود آمد.
البته اوایل انقلاب اعتراضاتی وجود داشت.
بیشتر مردم ایران هنوز معتقد به حجاب هستند، البته دختران و
زنانی هستند که این باور را ندارند. معتقدم که الزاما چادر به
معنای حجاب کامل نیست. گاهی برخی با همین پوشش (چادر) چنان
آرایشی دارند که خود حجاب را زیر سوال میبرد. باید بگویم ما
نه تنها باعث اعتقاد جوانانمان به حجاب نشدهایم بلکه باعث
گریزان شدن آنها از خیلی از آموزهها شدیم. ما فقط روی ظاهر
اسلامی کار کردیم و ریاکاری کردیم. من
۱۰
سال در هند زندگی کردم. در آنجا چادر و مقنعه چانهدار به سر
میکردم.
چرا کشورهای خاورمیانه و خصوصا ایران بیشترین آمار مصرف لوازم
آرایش را دارند؟ حتی زنان ایرانی ما در خارج از کشور هم به این
نوع آرایش عادت کردهاند. مگر دروغ نگفتن، ریا نکردن و دهها
صفت دیگر جزو صفات اسلامی نیست؟ پس چرا دروغگویی در کشور ما
بیداد میکند؟ ظاهر دیندار ما لزوما نشان دهنده باطن دیندار
نیست.
باید بپذیریم سیاستگذاریهای گذشته ما موفق نبوده است وگرنه
تلویزیون به صورت انحصاری تبلیغات میکند. الان چند سال است که
شبکههای مجازی باب شده است. سوال این است این دستگاهها با
چنین بودجههایی چرا موفق نشدهاند جوان مسلمان در حد انتظار
تربیت کنند؟ مثلا حوزه علمیه با بودجه میلیاردی چرا در این
زمینه موفقیت لازم را نداشتند؟ چرا دستگاههای تبلیغاتی با این
بودجههای هنگفت در این موضوع کارآمد نبودهاند؟ در حال حاضر
در زمینه حجاب با افول روبهرو هستیم و قطعا این افول بیشتر
خواهد شد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 12 آذر |